Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Φαρμακώνουμε τα πρόβατα για να βρυχώνται τα λιοντάρια...

Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχουν έλληνες αξιωματικοί οι οποίοι αναποδογυρίζουν βάρκες μεταναστών, γι' αυτό και είμαι προθυμότατος να αποδεχθώ τις επίσημες απαντήσεις τού Λιμενικού Σώματος και του υπουργείου Ναυτιλίας για τα όσα συνέβησαν στο Φαρμακονήσι. Ελα, όμως, που θυμάμαι αστυνομικούς διευθυντές, για παράδειγμα, να προστάζουν τους υφισταμένους τους να χτυπούν τους μετανάστες όπου τους βρουν αρκεί να μην τους αφήνουν σημάδια, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έχουν δημιουργηθεί ανά τη χώρα, τα άθλια κέντρα δήθεν προσωρινής κράτησης, τις κατά καιρούς δηλώσεις τού Αντ. Σαμαρά και του εθνικιστικού επιτελείου του για τη μετανάστευση, το πογκρόμ του "Ξένιου Δία", τη χρυσαυγιτοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, την έντονη μισαλλοδοξία και ρατσισμό που είναι εμφανείς παντού, από το "οι ξένοι μάς παίρνουν τις δουλειές" μέχρι την παγκόσμια πρωτοτυπία να συζητούμε εν έτει 2014 και με το Σύνταγμα να επιβάλλει την ανεξιθρησκεία για το αν θα πρέπει να κατασκευαστεί τζαμί στην ελληνική επικράτεια. Ολα αυτά θυμάμαι κι ακόμα παραπάνω, όπως για παράδειγμα το υψηλό ποσοστό χιμπαντζήδων με τα μαύρα στις τάξεις των ενστόλων ή τη χθεσινή δήλωση Βαρβιτσιώτη που θα μπορούσε κάλλιστα να την είχε κάνει κι ο Μιχαλολιάκος, κι από προθυμότατος να πιστέψω την επίσημη εκδοχή για όσα συνέβησαν στο Φαρμακονήσι αρχίζω κι αναρωτιέμαι "ρε, μήπως και είμαστε ακόμα πιο κτήνη από όσο νόμιζα";...

Οταν στην ακτή είναι ακόμα νωπή η εικόνα των ξεβρασμένων πτωμάτων δεν είναι δυνατό ο υπουργός Ναυτιλίας να επιτίθεται σε όσους θέλουν τα σύνορά μας ανοιχτά σε όλους ούτε για εκείνους που πίσω από τα πάντα πιστεύουν ότι κρύβονται οι τούρκοι, οι εβραίοι και οι νεφελίμ να κάνουν λόγο για πράκτορες. Ενδεχομένως στη συγκεκριμένη περίπτωση να ίσχυε κάτι τέτοιο, αλλά πέρα από το αυτονόητο, ότι δεν αναποδογυρίζεις δηλαδή βάρκες ακόμα κι αν αυτές μεταφέρουν χαφιέδες, φαντάζομαι πως και οι διάφοροι συνωμοσιολόγοι συμφωνούν ότι οι καραβιές εξαθλιωμένων που καταφτάνουν στη Μεσόγειο δεν κουβαλούν όλες τους μασκαρεμένους πράκτορες. Στην πραγματικότητα είναι θύματα ενός συστήματος που τους κρατά παγιδευμένους σε πολεμικές συρράξεις, συχνά εμφυλιοπολεμικές, που εκμεταλλεύεται τη δική τους γη ή αγοράζει τα προϊόντα τους στο τζάμπα και πουλά τα δικά του στο μάξιμουμ. Κοντολογίς, η Δύση οφείλει να αντιληφθεί το δικό της μεγάλο μερίδιο ευθύνης, ιστορικής και σύγχρονης, για τα μεταναστευτικά κύματα που όλο και δυναμώνουν πριν αποφασίσει να συνεχίσει κατασταλτικές τακτικές και πολιτικές γκετοποίησης που δεν επιτρέπουν στους ξένους να ενσωματωθούν αλλά τους στρέφουν, όπως είναι λογικό, εναντίον των βασανιστών τους...  

Αυτή η χώρα διαθέτει άφθονο πλούτο όχι μόνο για όσους την κατοικούν αυτήν τη στιγμή, γηγενείς και μετανάστες, αλλά και για άλλους τόσους. Δεν είμαι της άποψης πως πρέπει τα σύνορα να είναι ανοιχτά σε όλους, αν κι οφείλω να στηλιτεύσω την υποκρισία τής παγκοσμιοποίησης που επιτρέπει στις μουστάρδες να διακινούνται ελεύθερα από κράτος σε κράτος αλλά όχι και τους ανθρώπους, δεν είναι ωστόσο αυτό το σημαντικότερο πρόβλημα στην Ελλάδα. Το κύριο ζητούμενο ήταν, είναι και θα είναι αν δεν αλλάξουμε μυαλά η δίκαιη ανακατανομή τού παραγόμενου πλούτου και η παροχή ίσων ευκαιριών για την παραγωγή νέου. Μόνο έτσι θα υπάρχουν αξιοπρεπείς δουλειές για όλους, "τις οποίες δεν θα μας κλέβουν οι ξένοι" λες και υπάρχει πληθώρα ελλήνων για παράδειγμα που ξεσκατίζει γέρους οι οποίοι δεν είναι συγγενείς τους ή μαζεύει τα ροδάκινα από τα δένδρα, και οι μετανάστες δεν θα αντιμετωπίζονται σαν παρίες αλλά ως ισότιμοι κι ενσωματωμένοι εταίροι σε μια κοινωνία που θα πάψει να είναι αυτιστική, αυτοαναφορική και κολλημένη σε μεγαλεία που πια δεν υπάρχουν, αλλά θα εμπλουτίζει συνεχώς τις παραδόσεις που είναι χρέος της να διατηρήσει με στοιχεία από διαφορετικούς πολιτισμούς που μπορούν να της ανοίξουν τα μάτια. Οσο μένουμε, όμως, κλεισμένοι στα καβούκια μας αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε τα λιοντάρια από τους αμνούς. Γι' αυτό και συχνά μπερδεύουμε τα βελάσματα με τους βρυχηθμούς και το αντίστροφο, με τις ανάλογες συνέπειες για τις ζωές μας...   



Δεν υπάρχουν σχόλια: