Αμα γυρίσεις Χριστόδουλε, θα μας γαμήσεις...

Κανένας μικρομεσαίος έλληνας δε φοβάται πως θα τον σκοτώσει ο Χρ. Ξηρός. Η 17Ν δε σκότωνε μικρομεσαίους έλληνες, αλλά εκπροσώπους τής ελίτ που καταδυναστεύει επί δεκαετίες τις ζωές μας. Αντιθέτως, τους μικρομεσαίους έλληνες σκοτώνουν καθημερινώς με τις πολιτικές τους εκείνοι που σήμερα έχουν αναγάγει τον Χρ. Ξηρό σε νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο. Και είναι χίλιες φορές ντροπή τους να εκμεταλλεύονται τον πόνο τής μητέρας τού Θάνου Αξαρλιάν, ο οποίος βρέθηκε στο λανθασμένο σημείο τη λανθασμένη στιγμή, για να μας πείσουν πως τα μέλη τής 17Ν ήταν εγκληματίες τού κοινού ποινικού δικαίου, όπως είναι οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα τής Χρυσής Αυγής, κι ότι τα εγκλήματά τους δεν ήταν πολιτικά.

Η διαφωνία μου με τον Χρ. Ξηρό και τη 17Ν δεν είναι κυρίως ιδεολογική. Συμφωνώ σε πολλά από όσα υποστηρίζει, για παράδειγμα, ο δραπέτης στο μανιφέστο του. Διαφωνώ, όμως, με τη μέθοδο με την οποία θέλει να αλλάξει την κοινωνία. Το αντάρτικο πόλης, ειδικώς όταν δεν υπολογίζει τις παράπλευρες απώλειες, έχει δοκιμαστεί και δεν έχει οδηγήσει πουθενά. Κι αν ακόμα η Ελλάδα των μεταπολιτευτικών χρόνων δεν είναι ίδια με τη μεταμνημονιακή, δεν θα μας χορτάσει το καμένο φαγητό αλλά το φρέσκο, το οποίο θα έχει την αποδοχή τής πλειονότητας του λαού και δεν θα χτυπά τα πρόσωπα όταν το πρόβλημα είναι το σύστημα...

Αν ο Χρ. Ξηρός επιστρέψει στον ένοπλο αγώνα που ακολούθησε τα προηγούμενα χρόνια δεν θα γαμήσει, όπως υπόσχεται, το σύστημα αλλά στην πράξη τον ελληνικό λαό. Δεν είναι απαραίτητο η νέα Ελλάδα να χτιστεί πάνω στα πτώματα έστω αντιπαθητικών πολιτικών, επιχειρηματιών ή τραπεζιτών. Εχουμε το περιθώριο να την οικοδομήσουμε με πιο στέρεα υλικά από την εκδίκηση, η οποία φοβάμαι πως δεν θα φέρει τη ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας αλλά τη βαθύτερη συντηρητικοποίησή της. Χρειάζεται να αφυπνίσουμε τους νοικοκυραίους, όχι να τους τρομοκρατήσουμε με πρακτικές οι οποίες όπου κι αν εφαρμόστηκαν έφεραν τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Πέρα από το ελληνικό, υπάρχει και το ιταλικό παράδειγμα των Ερυθρών Ταξιαρχιών και των άλλων ακροαριστερών οργανώσεων που δραστηριοποιήθηκαν στη γειτονική χώρα τη δεκαετία τού '70 και στις οποίες είχαν διεισδύσει πράκτορες. Η δολοφονία τού πρώην πρωθυπουργού τής Ιταλίας, Αλντο Μόρο δεν έφερε τους κομμουνιστές στην εξουσία. Αντιθέτως, απέτρεψε το ενδεχόμενο να κυβερνήσουν την Ιταλία...

Ας το έχουν, επομένως, καλά υπόψη όσοι πιάνουν ξανά τα αντάρτικα τουφέκια τους και προσπαθούν να συγκινήσουν το λαό βγάζοντας διαγγέλματα έχοντας στην πλάτη τους τον Τσε, τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη και τον Άρη πως η επανάσταση είναι μια πολύ πιο σύνθετη διαδικασία.. Πώς, όμως, να μάθεις νέα κόλπα σε γέρικα σκυλιά, τα οποία αδυνατούν ακόμα να κατανοήσουν ότι η νιότη τους πήγε χαμένη και θέλουν τώρα να πάρουν το αίμα τους πίσω χρησιμοποιώντας παρωχημένες μεθόδους; Επαναλαμβάνω για χιλιοστή φορά πως δεν καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται, μόνο που δεν είμαι θιασώτης και της βίας για τη βία, ως αυτoεκπληρούμενης προφητείας η οποία έρχεται για να καλύψει προσωπικά απωθημένα κι όχι για να διασώσει ένα χειμαζόμενο λαό...