"Κρας τεστ" για την Αριστερά πώς θα αντιδράσει στον πρώτο συριζαίο Ακη...

Είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα βρεθούν και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ Τσοχατζόπουλοι, αν κι ο Ακης έχει ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη τής λαμογιάς αν αποδειχθεί ότι έδινε εντολές για την τοποθέτηση βομβών ακόμα και σε φίλους του! Η εξουσία, με τη δόξα και το χρήμα που φέρνει μαζί της, μπορεί να διαφθείρει ακόμα και τις αγνότερες ψυχές, έστω κι αν υποθέσουμε πως όλοι οι συριζαίοι διαθέτουν τέτοιες (που δεν διαθέτουν αρκετοί ανάμεσά τους). Αυτό που προσδοκώ, όμως, από την κυβέρνηση της Αριστεράς είναι να μην περιμένει μια δεκαετία και βάλε, κι αφού πρώτα ο όποιος δικός της απατεώνας συνταξιοδοτηθεί από την ενεργό πολιτική, ώστε να προχωρήσει στις δέουσες κινήσεις ελέγχου του από τη δικαιοσύνη. Η ατιμωρησία αποτελεί μια από τις σοβαρότερες χαίνουσες πληγές τής ελληνικής κοινωνίας, όπως άλλωστε και η κατόπιν εορτής τιμωρία. Με ποιό ηθικό πλεονέκτημα θα μπορέσει κι ο ΣΥΡΙΖΑ αύριο μεθαύριο να συλλέξει φόρους αν αποδειχθεί ότι έκλεινε τα μάτια σε στελέχη του για τα οποία το τσέπωμα εκατομμυρίων ευρώ ήταν απλώς ένα από τα πολλά "μαύρα μεροκάματα";...

Το παλιό σύστημα επέπλευσε σε ημιθανή κατάσταση την τελευταία πενταετία βασιζόμενο στη συλλογική κι άκριτη ενοχοποίηση που συμπυκνώθηκε στο παγκάλειο σλόγκαν "μαζί τα φάγαμε". Ο Ακης έβγαζε σε ένα 24ωρο όσα ένας διορισμένος στο Δημόσιο χωρίς τα απαραίτητα προσόντα πασόκος σε μια ολόκληρη ζωή αλλά η μιντιακή προπαγάνδα τους ζύγιζε στα ίδια κιλά αμαρτίας. Το ζητούμενο, όμως, από τις 26 Ιανουαρίου και μετά με μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι μόνο να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι της σύγχρονης μικρασιατικής καταστροφής, αλλά και να διορθωθούν ελληνικές παθογένειες δεκαετιών, για να μη γράψω αιώνων. Κι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί αν καταργήσουμε ακόμα και κάποιους από τους ελάχιστους θεσμούς που λειτούργησαν σε αυτήν τη χώρα, όπως είναι το ΑΣΕΠ το οποίο μαθαίνω ότι κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να κάνουν παρελθόν. Η αξιοκρατία αποτελεί θεμελιώδη επιλογή ανασυγκρότησης του ελληνικού κράτους και περνά μέσα από επίπονες διαδικασίες, όπως η απόλυση των ανίκανων και η αντικατάστασή τους από ικανούς, ανεξαρτήτως κομματικού βιογραφικού, όπου υπάρχουν ανάγκες. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να δει κι άλλα ικανά τέκνα της να μεταναστεύουν στο εξωτερικό γιατί οι θέσεις που αδειάζουν από "γαλάζιους" και "πράσινους κηφήνες" θα καταληφθούν από "αριστερούς" χαραμοφάηδες...

Το βράδυ τής Κυριακής θα είμαι πολύ χαρούμενος γιατί θα έχει δοθεί επιτέλους ένα τέλος σε ένα σαπισμένο σύστημα εξουσίας που τα τελευταία χρόνια τής "ζωής" του κυβέρνησε με τερατώδη ψέματα, απειλές και βία, ψυχική και σωματική. Μπορώ να δικαιολογήσω την ψήφο σε κόμματα όπως το Ποτάμι, το ΚΚΕ ή τους Ανεξάρτητους Ελληνες, μολονότι διατηρώ σοβαρές ενστάσεις για τα κίνητρα και την αποτελεσματικότητά τους. Μου είναι αδιανόητο ωστόσο να πιστέψω ότι θα υπάρξουν άνθρωποι, που θα υπάρξουν δυστυχώς, της καθημαγμένης μεσαίας τάξης ή και φτωχοί οι οποίοι θα ψηφίσουν τους σαμαροβενιζέλους. Πρέπει να υποφέρεις από αυτοκτονικό ιδεασμό ή από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης για να σταυρώσεις ξανά τους επί χρόνια βιαστές σου. Αλίμονο, όμως, αν το νέο σύστημα εξουσίας δεν τολμήσει ρήξεις που ειναι εκ των ων ουκ άνευ για ένα κόμμα που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ότι ανήκει στη ριζοσπαστική Αριστερά...

Καταλαβαίνω ότι βρισκόμαστε στην τελευταία εβδομάδα μιας προεκλογικής εκστρατείας κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάστηκε ξανά σαν ο απόλυτος κακός σε ταινία "Τζέιμς Μποντ". Από την άλλη ελπίζω τα προεκλογικά στρογγυλεμένα λόγια Τσίπρα για θέματα όπως ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας να μην αποτελούν μπούσουλα για τη διακυβέρνησή του. Ολοι μαζί θα φωνάξουμε το βράδυ τής Κυριακής πως "ήρθε η ώρα τής Αριστεράς". Ελπίζω να το πιστεύουμε κι όλοι αυτό και να μην αλληθωρίζουν ορισμένοι ανάμεσά μας προς τη βολική για το νεοφιλελευθερισμό σοσιαλδημοκρατία...