Ε, ρε γλέντια αν Γιώργος και Βαγγέλης δεν έχουν βουλευτική ασυλία στις 26 του μηνός...

Ο Β. Βενιζέλος κι ο ρεζίλης των Παπανδρέου είναι δύο άνδρες οι οποίοι ξεσκίζουν ο ένας τις σάρκες τού άλλου για τα μάτια μιας "γυναίκας", της κοινής γνώμης δηλαδή, η οποία όμως δεν θέλει ούτε καν να τους βλέπει μπροστά της. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε τον προεκλογικό του αγώνα ζητώντας από τα εναπομείναντα στελέχη του να αγνοήσουν το κόμμα τού Γ. Παπανδρέου. Καθ' όλη, όμως, τη μέχρι σήμερα εκστρατεία του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να σχολιάζει τις κινήσεις τού πρώην αρχηγού του. Κι αυτό είναι λογικό αφού όλοι καταλαβαίνουν ότι αν (αμήν!) το ΠΑΣΟΚ μείνει εκτός Βουλής δεν θα οφείλεται μόνο στην πόλωση που θα οδηγήσει πολλούς ψηφοφόρους στο ΣΥΡΙΖΑ και στη Ν.Δ., αλλά και στις διαρροές προς ΚΙΔΗΣΟ. Από την άλλη, ο ρεζίλης γυρίζει τη χώρα και υπόσχεται όσα υποσχόταν και το 2009, λες και στο μεσοδιάστημα δεν είχε την ευκαιρία να τα εφαρμόσει κι αντί για μια "Δανία του Νότου", όπως δεσμευόταν, παράδωσε μια "Ζιμπάμπουε του Βορρά". Το ότι σε καμιά δημοσκόπηση δεν ξεπερνά το 3% είναι σημάδι υγείας από την πλευρά των ελλήνων ψηφοφόρων, έστω κι αν θα προσδοκούσα σε ακόμα χαμηλότερα ποσοστά για τον χειρότερο πρωθυπουργό τής μεταπολίτευσης...

Οι δύο "αταίριαστοι φίλοι" αγωνιούν για την είσοδό τους στη Βουλή κι όχι μόνο γιατί η έλλειψη αυτογνωσίας από την οποία χαρακτηρίζονται τους οδηγεί στο να πιστεύουν ότι είναι χρήσιμοι για τον ελληνικό λαό. Αυτό που τους κάνει να λούζονται με κρύο ιδρώτα όταν μελετούν τις δημοσκοπήσεις είναι ο φόβος τής φυλακής. Ξέρουν και οι δύο καλύτερα από τον καθένα μας τις ποινικές αμαρτίες που βαραίνουν τις πλάτες τους και το μόνο που δεν θέλουν θα είναι να βρεθούν δίχως βουλευτική ασυλία από τις 26 Ιανουαρίου. Το μνημόνιο αποτελεί για την Ελλάδα μια νέα μικρασιατική καταστροφή κι όμως καμιά κυβέρνηση από αυτές που διαδέχθηκαν τον ρεζίλη των Παπανδρέου δεν μπήκε στον κόπο να διερευνήσει πώς ενταχθήκαμε σε αυτό. Οχι πως έχω ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στις εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές τής Βουλής, αλλά δεν έπρεπε, έστω για τα μάτια τού κόσμου, να συγκροτηθούν ώστε ο λαός να πληροφορηθεί περισσότερα για τις συνθήκες που μας οδήγησαν στην οικονομική γενοκτονία; Αν ο ρεζίλης των Παπανδρέου έχει ήσυχη τη συνείδησή του και πιστεύει ότι οι πολιτικές αποφάσεις που έλαβε, ακόμα κι αν ήταν λανθασμένες, δεν εμπεριέχουν εγκληματικό δόλο θα όφειλε να είναι ο πρώτος που θα ζητούσε τη διερεύνηση της υπόθεσης κι ο πρώτος που θα κατάθετε. Ο ίδιος, όμως, κρατά σιγή ιχθύος επί αυτού, περιοριζόμενος στο να μυξοκλαίγεται από κανάλι σε κανάλι για το πώς τον έριξαν από την εξουσία...

Οσο για τον Β. Βενιζέλο, αν κάποιος θέλει να τον ψάξει για ποινικές ευθύνες δεν θα ξέρει από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει, ακόμα και για αδικήματα που δεν έχουν παραγραφεί. Αν τον γυρίσεις ανάποδα θα αρχίσουν να πέφτουν το ένα σκάνδαλο μετά από το άλλο, όπως για παράδειγμα των διευθετήσεων υπέρ συγγενών, όπως ο πατέρας του, και φίλων ,όπως ο Γ. Μπατατούδης, η υπόθεση των υποβρυχίων και οι χειρισμοί του στη λίστα Λαγκάρντ. Είναι αλήθεια ότι ο ίδιος έχει αποδειχθεί "κατσαρίδα" μέχρι σήμερα κι έχει καταφέρει να επιβιώσει στον πολιτικό στίβο, έστω κι ως δεκανίκι τής δεξιάς. Ολα τα ωραία, όμως, κάποτε τελειώνουν κι αν ο Βαγγέλης δεν με πιστεύει ας ρωτήσει τον συντοπίτη του Ακη, τον οποίο αν η δικαιοσύνη λειτουργήσει όπως οφείλει πολύ σύντομα θα τον έχει συγκάτοικο στις φυλακές Κορυδαλλού. Κι όλα αυτά δεν τα γράφω γιατί είναι όνειρό μου να δω τον ρεζίλη και τον Β. Βενιζέλο στη φυλακή (μακριά από εμένα έτσι κι αλλιώς "λογικές" τύπου κρεμάλας στην πλατεία Συντάγματος), αλλά γιατί η ατιμωρησία τής ελίτ ήταν ένας από τους σημαντικότερους λόγους που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. "Αμάρτησες; Κολάζεσαι", που θα έγραφε κι ο Ακης Πάνου, βασικό προαπαιτούμενο για κάθε καθεστώς το οποίο επιθυμεί να λέγεται δημοκρατικό και να τιμά το όνομά του...