Ο Ιησούς έκανε σεξ με τη Μαγδαληνή. Μήπως τώρα είμαστε λιγότερο "Charlie", περισσότερο τζιχαντιστές, αλλά πάντα φαρισαίοι;...

Θα ήταν αστείο αν δεν είχε προηγηθεί η άγρια δολοφονία των 12 ανθρώπων τής σατιρικής εφημερίδας "Charlie Hebdo", αλλά εκείνοι που ουρλιάζουν τις τελευταίες ώρες περισσότερο κατά του τζιχαντισμού είναι εκείνοι που του μοιάζουν περισσότερο. Είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε δει στην Ελλάδα (κι εύχομαι να μην το δούμε ποτέ) φανατικούς να εισβάλλουν σε ένα μέσο ενημέρωσης και να σκορπίζουν τον θάνατο. Εχουμε δει, ωστόσο, πολλές περιπτώσεις ταλιμπάν χριστιανών, οι οποίοι με ακραίες και ύπουλες μεθόδους έχουν προσπαθήσει να απαγορεύσουν βιβλία, ταινίες, θεατρικές παραστάσεις ή έργα ζωγραφικής που θεωρούν βέβηλα. Τί να πρωτοθυμηθώ και τί να πρωτοξεχάσω; Τον πόλεμο που δέχθηκε ο σπουδαιότερος έλληνας συγγραφέας τού τελευταίου αιώνα, ο Νίκος Καζαντζάκης, για τα έργα του, τα οποία μέσα στην "ασέβειά" τους είναι ένας ύμνος στα χριστιανικά ιδεώδη; Τους κινηματογράφους που έπεφταν θύματα βανδαλισμών κατά την προβολή τού "Τελευταίου Πειρασμού"; Τις δικαστικές διώξεις τού Τζίμη Πανούση ή τα επεισόδια στο θέατρο που παιζόταν το "Corpus Christi"; Ναι, εκείνοι που πρωταγωνίστησαν στα ρεσιτάλ μισαλλοδοξίας δεν είχαν καλάσνικοφ στα χέρια και δεν εκτέλεσαν εν ψυχρώ ανθρώπους. Αλλά αν το κριτήριο για να εξαγνίζουμε τον πολιτισμό μας και το επίπεδο της ελευθερίας τού λόγου και της ελευθεροτυπίας στη χώρα μας είναι η σύγκρισή τους αποκλειστικώς και μόνο με την απόλυτη φρίκη τότε κάτι δεν έχουμε καταλάβει καλά. Γι' αυτό και ξαναγράφω αυτό που έχω γράψει πολλές φορές: ο πολιτικός ορθολογισμός αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του καιρού μας γιατί επιβάλλει στο άτομο μια συλλογική ηθική η οποία στην ουσία υπάρχει μόνο στο χώρο τού ιδεατού, διαμορφώνεται από λίγους, επιβάλλεται με διάφορους τρόπους στους πολλούς και η οποία θεμελιώνεται στο πώς θα θέλαμε να είναι κι όχι στο πώς είναι η ανθρώπινη φύση. Κι αυτό από κομπλεξισμό για τις ιδιαιτερότητές μας, τις οποίες αντί να θαυμάζουμε τις δαιμονοποιούμε...

Θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τραγικό, αλλά πολλοί από εκείνους που αποκαλούν τους μουσουλμάνους συλλήβδην ζώα θα ήταν οι πρώτοι που θα στρατοπέδευαν έξω από το σπίτι ενός έλληνα γελοιογράφου αν είχε δημοσιεύσει σκίτσα του που σατίριζαν τον Ιησού και θα τον περίμεναν να βγει για να τον πετροβολήσουν. Θα μιλούσαν για προσβολή τής πίστης λες κι όλοι πρέπει να έχουμε την ίδια αντίληψη γι' αυτή. Θα έκαναν λόγο για όρια στη σάτιρα τα οποία, τί έκπληξη, θα τα έθεταν οι ίδιοι για λογαριασμό όλων μας, λες και η τέχνη μπορεί να καυχιέται πως τιμά το όνομά της μόνο όταν διυλίζεται μέσα από σωληνάρια επιτροπών λογοκρισίας και ήθους. Το δικό σου ιερό κι όσιο μπορεί να το δικό μου ανίερο. Για κάθε χριστιανό που δεν θέλει να ακούει κακή κουβέντα για τον Ιησού θα υπάρχει ένας κομμουνιστής που δεν θα σηκώνει μύγα στο σπαθί του για τον Μαρξ ή ένας ολυμπιακός που θα πίνει νερό στο όνομα του Τζιοβάνι. Τί είδους αρτηριοσκληρωτικές κοινωνίες θα φτιάξουμε για να μην αισθάνεται κανένας προσβεβλημένος; Τί είδους οργανωμένες πολιτείες θα είναι αυτές που το προσωπικό χιούμορ τού καθενός θα πρέπει να τυγχάνει της έγκρισης της εθνικής νομοθεσίας, της εκκλησίας κι οποιουδήποτε άλλου θεσμού; Αν γράψει κάποιος ότι η Παναγία είναι πουτάνα αυτό την υποβιβάζει στα μάτια ενός πιστού χριστιανού; Γι' αυτόν η Παρθένος Μαρία δεν παραμένει ό,τι ιερότερο; Κι αν ναι, γιατί απαιτεί και τη συμφωνία τού άλλου με τη δική του κοσμοθεώρηση; Και γιατί θα πρέπει ο οποιοσδήποτε γράψει κάτι τέτοιο να αυτολογοκριθεί για να μην θίξει κάποιους άλλους; Κι αν η δική του τιμή θίγεται όταν του απαγορεύεται να εκφράσει μια άποψη η οποία μπορεί να μην είναι η πλειοψηφούσα, γιατί να μην προστατεύσουμε αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος ο ίδιος δεν απαγόρευσε σε κανέναν να αποκαλεί,για παράδειγμα, τον Ιησού θεάνθρωπο; Δεν έχει όμως σημασία πού αρχίζει και πού τελειώνει αυτός ο κύκλος γιατί είναι έτσι κι αλλιώς εκ γενετής φαύλος...

Θα ήταν ιλαρό αν δεν θρηνούσαμε τόσες αδικοχαμένες ψυχές, αλλά αρκετοί από αυτούς που κατηγορούν σήμερα τους τζιχαντιστές έχουν εξαπολύσει εδώ και χρόνια το δικό τους πόλεμο μίσους σε οποιαδήποτε άλλη θρησκεία δεν έχει για ηγέτη της τον Ιησού. Είναι όλοι τους μικροί θεοί που θέλουν να ορίζουν τί είναι σωστό και τί λάθος, τί μπορεί να εκφέρεται και τί θα πρέπει να είναι απαγορευμένο, μέχρι πού μπορεί κανείς να σπάσει πλάκα και πού θα πρέπει να σταματήσει. Προσωπικώς δεν το βρίσκω αστείο, για παράδειγμα, κάποιος επαγγελματίας να σατιρίζει τη σωματική ή πνευματική αναπηρία κάποιου άλλου. Θεωρώ πως η σάτιρα έχει νόημα όταν "θύμα" της είναι κάποιος που ασκεί κάποιου είδους εξουσία κι όχι όταν σε αυτήν την θέση τοποθετείται κάποιος ο οποίος είναι πιο αδύναμος από τον σατιρικό καλλιτέχνη. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, αυτή η ατομική μου αντίληψη δεν αποτελεί ικανό λόγο για να ζητήσω την απαγόρευση ενός τέτοιου "θεάματος". Μπορώ να το κατακρίνω και να καλέσω κι άλλους να κάνουν το ίδιο και να μην το επιδοκιμάσουν πληρώνοντας ειστήριο για να το δουν. Είμαι, όμως, θνητός και η ευφυΐα μου είναι πεπερασμένη. Δεν κατέχω, δηλαδή, την απόλυτη πνευματική ενόραση που θα μου επέτρεπε να ορίζω στους "φτωχούς τω πνεύματι" με τί θα πρέπει να γελούν και με τί όχι. Κι επειδή ακόμα δεν έχω γνωρίσει κάποιον ο οποίος να διαθέτει αυτό το εύρος αντίληψης, δεν είμαι διατεθειμένος να απαγορεύσω στον οποιονδήποτε να σαρκάσει τον οποιονδήποτε, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται στην ιεραρχική πυραμίδα, ακόμα κι αν είναι ο ίδιος ο θεός...

Πριν, επομένως, πάρουμε το ματσούκι και χτυπήσουμε οποιονδήποτε μουσουλμάνο βρούμε μπροστά μας, είτε κυριολεκτικώς, όπως κάνουν οι ανοιχτά χρυσαυγίτες, είτε μεταφορικώς, όπως πράττουν οι κρυφοί τύπου Αδ. Γεωργιάδη με σχόλια όπως αυτό για τον φράχτη τού Εβρου, ας αναλογιστούμε και οι ίδιοι πόσο διατεθειμένοι είμαστε να υπερασπιστούμε την ελευθεροτυπία ακόμα κι όταν επιτίθεται στα ατομικά μας ιερά κι όσια. Γιατί είναι εύκολο να είμαστε σήμερα όλοι "Charlie" επειδή τα θύματα ήταν άνθρωποι που σατίρισαν το Ισλάμ. Πόσο πρόθυμοι, όμως, θα ήμασταν να βγούμε στους δρόμους για να τιμήσουμε τη μνήμη και το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης ανθρώπων που ενδεχομένως να είχαν σχεδιάσει τον Ιησού να κάνει σεξ με τη Μαγδαληνή; Ας απαντήσουμε πρώτα σε αυτό το ερώτημα και ύστερα, αν μέσα μας ο πολιτισμός έχει υπερνικήσει το φανατισμό, ας βροντοφωνάξουμε με καθαρή τη συνείδησή μας "je suis Charlie"...