Το απερίγραπτο "κάλλος" τής σαμαρικής δεξιάς: επιτίθεται στη σάτιρα πριν ακόμα στεγνώσει το αίμα τού "Charlie"...

Χθες συμπληρώθηκε μία εβδομάδα από την ημέρα που δύο φανατικοί δολοφόνησαν εν ψυχρώ 12 εργαζόμενους της σατιρικής εφημερίδας "Charlie Hebdo". Αυτήν την ημέρα, όμως, διάλεξε η Μ. Σπυράκη για να επιτεθεί στη σάτιρα, αυτήν τη φορά του Λ. Λαζόπουλου, την οποία υποτίθεται πως είχε υπερασπιστεί ως έννοια κι ο Αντ. Σαχλαμαράς συμμετέχοντας στην κυριακάτικη "Σιωπηλή Πορεία" του Παρισιού. Οχι ότι χρειαζόμασταν κι άλλες αποδείξεις για την υποκρισία τής σαμαρικής δεξιάς, αλλά πρόσθεσε το κερασάκι σε μια δύσοσμη τούρτα ο τρόπος που επιτέθηκε στον Λ. Λαζόπουλο η πρώην δημοσιογράφος, η οποία έχει ομολογήσει ότι απόκρυψε την αλήθεια από τον ελληνικό λαό για τις αερομεταφορές χρημάτων, επιλέγοντας η ίδια πόσες δόσεις της θα πρέπει να χορηγούνται στην κοινή γνώμη. Κι αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά η δυσανεξία τής όποιας εξουσίας απέναντι στη σάτιρα. Κι αυτό γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως ένα επιτυχημένο αστείο μπορεί να γκρεμίσει σαν πύργο από τραπουλόχαρτα ακόμα και τον καλύτερα στημένο προπαγανδιστικό μηχανισμό...

Το στιλ τού Λ. Λαζόπουλου, τουλάχιστον αυτό των τελευταίων χρόνων, δεν με συγκινεί ιδιαιτέρως. Ο συνδυασμός απλοϊκού χιούμορ για τις μάζες με λαϊκίστικες κορώνες υποτιμά το καλύτερο παρελθόν τού κωμικού μας, αποδεικνύοντας ότι κάποια στιγμή όλοι οι δημιουργοί, σπουδαίοι ή ασήμαντοι, στερεύουν και καταφεύγουν σε ευκολίες και σε αναμασήματα παλαιότερων επιτυχιών τους προκειμένου να επιβιώσουν. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως πρέπει να βάλουμε φίμωτρο στο στόμα τού Λ. Λαζόπουλου και να το αφήνουμε ανοιχτό μόνο όταν είναι να πει κάτι που θα παινεύει το σπίτι μας. Κι αν ακόμα προσωπικώς τον θεωρώ υπερτιμημένο, τουλάχιστον γνωρίζω από πού έχει κάνει την περιουσία του, σε αντίθεση με πολλούς πολιτικούς μας, η άνετη ζωή των οποίων δεν εξηγείται μόνο από τη βουλευτική τους αποζημίωση...

Είναι υποκριτικό, επιπλέον, η Μ. Σπυράκη να καταγγέλλει μόνο τον Λ. Λαζόπουλο για το ότι έβγαλε τα λεφτά του στο εξωτερικό, το οποίο είναι βεβαίως νόμιμο αν δεν πρόκειται για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος αλλά ελάχιστα ηθικό αν σκεφτούμε όχι βεβαίως την ανάγκη διάσωσης των ελλήνων τραπεζιτών αλλά τους φόρους που χάνει το ελληνικό Δημόσιο. Γιατί η εκπρόσωπος της Ν.Δ. δεν επιτίθεται και σε όλους τους υπόλοιπους εθνικούς μας νταβατζήδες που παριστάνουν τους φιλάνθρωπους και τους πατριώτες, αλλά από την ασφάλεια των φορολογικών παραδείσων όπου έχουν "παρκάρει" τα χρήματα που έχουν αποκομίσει ξεζουμίζοντας το δημόσιο πλούτο κι εκμεταλλευόμενοι τους εργαζόμενούς τους, κρατώντας για τους ίδιους τα πολλά και μοιράζοντάς τους το περίσσευμα; Σου θυμίζω, για παράδειγμα, Μαρία πως κι ο Θ. Αναστασιάδης έχει 5.000.000 ευρώ στο εξωτερικό, την προέλευση των οποίων δεν δικαιολόγησε ποτέ. Δεν σε άκουσα, όμως, να λες κάτι εναντίον τού ιδιοκτήτη τής ρυπαροφυλλάδας που ονομάζεται "Πρώτο Θέμα" και η οποία κάθε Κυριακή προσφέρει κι από ένα καινούριο τρομολαγνικό σενάριο σε όσους την αγοράζουν για τα κουπόνια της κι όχι για τη δημοσιογραφική της ποιότητα...

Εύχομαι να μην χρειαστεί να ζήσουμε ως χώρα αυτό που έζησε η Γαλλία την προηγούμενη εβδομάδα και το οποίο πολύ βολικά περιορίσαμε με το χαρακτηρισμό "μουσουλμανική τρομοκρατία". Φοβάμαι, όμως, πως ελλοχεύουν και στην Ελλάδα τόσο οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες όσο και οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα τα οποία οδήγησαν στο μακελειό τού Παρισιού. Δεν θυμάμαι, για παράδειγμα, πολλούς από αυτούς που σήμερα υψώνουν πανό "Je suis Charlie", να είχαν κάνει το ίδιο πέρυσι και για τον Φίλιππο Λοίζο, ο οποίος καταδικάστηκε για τον "γέροντα Παστίτσιο". Φαίνεται πως η ενόχλησή τους για το σαρκασμό ιερών συμβόλων και προσώπων περιορίζεται μόνο σε αυτά της χριστιανικής θρησκείας. Ο Μωάμεθ μπορεί να γίνεται αντικείμενο σάτιρας, ο Ιησούς όχι κι από αυτήν την θρησκοληψία πηγάζει ο χείμαρρος του φαρισαϊσμού μας, τον οποίο παπαγαλάκια τύπου Σπυράκη εκμεταλλεύονται στο έπακρο προκειμένου η Ν.Δ. να γλιτώσει τον καταποντισμό (η ήττα είναι πλέον βέβαιη) στις 25 Ιανουαρίου...