"Γιατί η κυβέρνηση έδωσε πολιτικό όρκο και δεν συμφώνησε εκ των υστέρων, μολονότι έπρεπε να είχε ερωτηθεί νωρίτερα, σε επιπλέον κυρώσεις σε βάρος τής Ρωσίας; Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν φορά γραβάτα τουλάχιστον όταν συναντά ευρωπαίους αξιωματούχους; Γιατί ο Βαρουφάκης γράφει το Γιάννης με ένα ν κι εμφανίζεται με πουκάμισο έξω από το παντελόνι; Γιατί ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο σωτηρίας για την πατρίδα μας από το μνημόνιο, το οποίο αν δεν μας το είχαν επιβάλει θα έπρεπε να το εφεύρουμε"; Εχει περάσει σχεδόν μία εβδομάδα από τη μεταπολίτευση και τα ερωτήματα που θέτει η αντιπολίτευση θα μπορούσαν άνετα να είχαν τεθεί από τη γνωστή γραφική θεούσα Ελ. Λουκά κι από οποιονδήποτε εθελόδουλο που έχει μάθει να περπατά σκυφτός, να φορά "Πάμπερς" και να λέει "ναι σε όλα". Οι άνθρωποι, μάλιστα, που συγκυβέρνησαν με το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφίρερ κι έκαναν υπουργούς τους Μ. Βορίδη και Αδ. Γεωργιάδη έχουν το θράσος να μιλούν για "τερατογένεση" επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛΛ. Το ισχυρίζονται, μάλιστα, κι από το ΚΚΕ μολονότι ο Αλέξης Τσίπρας μόνο καντάδα δεν έκανε έξω από το "Σπίτι του Λαού" για να πείσει τη σταλινική ηγεσία τής κομμουνιστικής Αριστεράς να συμμετάσχει σε μια αριστερή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας...
Δεν είναι η ευτυχέστερη εξέλιξη το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να συγκυβερνήσει με ένα κόμμα τού οποίου οι οπαδοί πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, το οποίο σε ορισμένα ζητήματα κινείται στα όρια της ακροδεξιάς και το οποίο δεν έχει καθαρό πρόγραμμα για μια σειρά κομβικών ζητημάτων όπως η παιδεία και η υγεία. Δεν είναι, όμως, προτιμότερο για τη ριζοσπαστική Αριστερά να συνεργαστεί με ένα αντιμνημονιακό κόμμα από το να σχημάτιζε κυβέρνηση με παρατάξεις που ψήφισαν και υλοποίησαν τα μνημόνια ή οι οποίες δημιουργήθηκαν ακριβώς για να μην κυβερνήσει ποτέ η ίδια; Τί θέλατε δηλαδή; Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού, η οποία θα ξέπλενε τις αμαρτίες ενός νεκρού πολιτικού συστήματος και θα τραβούσε μαζί της στη λάσπη και την Αριστερά; Μακάρι, εξάλλου, η ηγεσία τού ΚΚΕ να ήταν λίγο πιο ανοιχτόμυαλη και να συμφωνούσε τη συμμετοχή της σε μια αριστερή κυβέρνηση, κρατώντας την αυτονομία της και φροντίζοντας να αποτελεί το αριστερό "αναγκαίο καλό". Οχι, όμως, μόνο δεν το έπραξε αλλά αντιθέτως έκανε ό,τι μπορούσε για να πολεμήσει την προοπτική μιας άλλης διακυβέρνησης. Κι αν ακόμα αύριο μεθαύριο ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει δεν θα έχει κανένα δικαίωμα να επιχαίρει κι αυτό γιατί απλούστατα δεν θα έχει κάνει και τίποτα για να αποτρέψει την αποτυχία...
Η "αντιπολίτευση της γραβάτας" είναι χαρακτηριστική ανθρώπων που δεν εμβαθύνουν πέρα από την επιφάνεια. Φαντάζομαι, εξάλλου, πως δεν υπάρχει ανάγκη να σας διεκτραγωδήσω τα...κατορθώματα όλων των γραβατωμένων που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο. Ο Αλέξης Τσίπρας και το υπουργικό του συμβούλιο δεν θα κριθούν από το πόσες φορές θα πάνε στην εκκλησία, από τα παπιγιόν που θα φορέσουν ή από το κούρεμα που θα επιλέξουν. Στο τέλος τής θητείας τους οφείλουν να έχουν παραδώσει μια πατρίδα με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη κι εθνική ανεξαρτησία. Ηδη η απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. το οποίο δεν ενέκρινε επιπλέον κυρώσεις σε βάρος τής Μόσχας αποτελεί ένα καλό πρώτο δείγμα μιας κυβέρνησης που δεν θα δέχεται να της συμπεριφέρονται σαν να μην ήταν ισότιμος εταίρος. Τί σημασία, άλλωστε, έχει να λέμε πως είμαστε ευρωπαίοι αν είμαστε χρήσιμοι μόνο για να ξεπλένουμε τις ακαθαρσίες τους; Χορτάσαμε εθνικιστικό ευρωλιγουρισμό, ας δοκιμάσουμε τώρα και λίγη αξιοπρέπεια...
Δεν είναι η ευτυχέστερη εξέλιξη το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να συγκυβερνήσει με ένα κόμμα τού οποίου οι οπαδοί πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, το οποίο σε ορισμένα ζητήματα κινείται στα όρια της ακροδεξιάς και το οποίο δεν έχει καθαρό πρόγραμμα για μια σειρά κομβικών ζητημάτων όπως η παιδεία και η υγεία. Δεν είναι, όμως, προτιμότερο για τη ριζοσπαστική Αριστερά να συνεργαστεί με ένα αντιμνημονιακό κόμμα από το να σχημάτιζε κυβέρνηση με παρατάξεις που ψήφισαν και υλοποίησαν τα μνημόνια ή οι οποίες δημιουργήθηκαν ακριβώς για να μην κυβερνήσει ποτέ η ίδια; Τί θέλατε δηλαδή; Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού, η οποία θα ξέπλενε τις αμαρτίες ενός νεκρού πολιτικού συστήματος και θα τραβούσε μαζί της στη λάσπη και την Αριστερά; Μακάρι, εξάλλου, η ηγεσία τού ΚΚΕ να ήταν λίγο πιο ανοιχτόμυαλη και να συμφωνούσε τη συμμετοχή της σε μια αριστερή κυβέρνηση, κρατώντας την αυτονομία της και φροντίζοντας να αποτελεί το αριστερό "αναγκαίο καλό". Οχι, όμως, μόνο δεν το έπραξε αλλά αντιθέτως έκανε ό,τι μπορούσε για να πολεμήσει την προοπτική μιας άλλης διακυβέρνησης. Κι αν ακόμα αύριο μεθαύριο ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει δεν θα έχει κανένα δικαίωμα να επιχαίρει κι αυτό γιατί απλούστατα δεν θα έχει κάνει και τίποτα για να αποτρέψει την αποτυχία...
Η "αντιπολίτευση της γραβάτας" είναι χαρακτηριστική ανθρώπων που δεν εμβαθύνουν πέρα από την επιφάνεια. Φαντάζομαι, εξάλλου, πως δεν υπάρχει ανάγκη να σας διεκτραγωδήσω τα...κατορθώματα όλων των γραβατωμένων που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο. Ο Αλέξης Τσίπρας και το υπουργικό του συμβούλιο δεν θα κριθούν από το πόσες φορές θα πάνε στην εκκλησία, από τα παπιγιόν που θα φορέσουν ή από το κούρεμα που θα επιλέξουν. Στο τέλος τής θητείας τους οφείλουν να έχουν παραδώσει μια πατρίδα με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη κι εθνική ανεξαρτησία. Ηδη η απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. το οποίο δεν ενέκρινε επιπλέον κυρώσεις σε βάρος τής Μόσχας αποτελεί ένα καλό πρώτο δείγμα μιας κυβέρνησης που δεν θα δέχεται να της συμπεριφέρονται σαν να μην ήταν ισότιμος εταίρος. Τί σημασία, άλλωστε, έχει να λέμε πως είμαστε ευρωπαίοι αν είμαστε χρήσιμοι μόνο για να ξεπλένουμε τις ακαθαρσίες τους; Χορτάσαμε εθνικιστικό ευρωλιγουρισμό, ας δοκιμάσουμε τώρα και λίγη αξιοπρέπεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου