Τα...Ρίχτερ είναι εγκληματικά μόνο όταν γκρεμίζουν σπίτια

Μια χώρα που κυνηγά απόψεις ιστορικών είναι μια χώρα που δεν είναι και πολύ σίγουρη για την Ιστορία της. Ο γερμανός ιστορικός Χ. Ρίχτερ διώκεται ποινικώς, με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο τού 2014, γιατί σε βιβλίο του αναφέρει πως και οι Κρητικοί προχώρησαν σε βιαιότητες κατά τη Μάχη της Κρήτης και πως, στην ουσία, οι Γερμανοί "αναγκάστηκαν" να καταφύγουν στη μέθοδο των αντιποίνων. Προφανώς μια τέτοια θέση πρέπει να γίνει αντικείμενο πολύωρων συζητήσεων και, επίσης προφανώς, θα οφείλαμε να διερευνήσουμε και τυχόν σκοπιμότητες που ενδεχομένως να κρύβονται πίσω από το πόνημα Ρίχτερ. Μόνο που όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν σε επιστημονικά συνέδρια ή διά μέσου του Τύπου και, πάντως, όχι σε μια αίθουσα δικαστηρίου. Κι αυτό ισχύει, για παράδειγμα, και για τις τοποθετήσεις τού Ν. Φίλη γύρω από την ποντιακή γενοκτονία...

Ας υποθέσουμε πως ο Χ. Ρίχτερ έγραψε ό,τι έγραψε γνωρίζοντας ότι αυτά είναι ψέματα. Ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση η απάντηση μιας ακομπλεξάριστης κοινωνίας δεν μπορεί να είναι η ποινική καταδίκη του. Φυσικά και υπάρχουν όρια και σε μία δημοκρατία για το τί είναι επιτρεπτό να πράττει ο οποιοσδήποτε, αλλά στο επίπεδο των ιδεών και της Ιστορίας η αντιπαράθεση δεν είναι δυνατό να διεξάγεται με βάση τον ποινικό κώδικα. Οποιος θεωρεί εαυτόν θιγμένο έχει κάθε ευχέρεια να προσκαλέσει-προκαλέσει τον όποιο αρνητή σε μια δημόσια αντιπαράθεση όπου θα κατατίθενται επιχειρήματα ένθεν κακείθεν. Ο Χ. Ρίχτερ θα είχε υπερβεί τα δημοκρατικά όρια αν επιχειρούσε με τη βία να μεταλαμπαδεύσει τις απόψεις του. Κι αυτή είναι,  άλλωστε, η ουσιώδης διαφορά με την περίπτωση της Χρυσής Αυγής: οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα δεν πρέπει να καταδικαστούν, αν καταδικαστούν, για το ότι λατρεύουν τον Χίτλερ ή γιατί μισούν τους μετανάστες αλλά επειδή προσπάθησαν να εφαρμόσουν τις ιδεοληψίες τους ασκώντας και βία...

Σε αυτό το πλαίσιο, οι διάφοροι νόμοι, κι όχι μόνο στην Ελλάδα, που ποινικοποιούν την άρνηση ολοκαυτωμάτων, γενοκτονιών ή οποιωνδήποτε άλλων κοινών ιστορικών παραδοχών πρέπει να καταργηθούν εδώ και τώρα. Δεν προστατεύεται με αυτόν τον τρόπο η μνήμη θυμάτων αποκρουστικών εξοντώσεων. Οι απόγονοι των Ποντίων που εξολοθρεύτηκαν από τον Κεμάλ ή των Κρητικών που έδωσαν τη ζωή τους για να μην καταληφθεί το νησί τους από το ναζισμό έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν κάθε απόπειρα παραχάραξης της Ιστορίας και ξεπλύματος τερατουργημάτων προκειμένου να υπενθυμίζουν στην οικουμένη την θυσία των προγόνων τους. Οι ήρωες, εξάλλου, δεν χρειάζονται δικαστικές αποφάσεις για να δικαιώνονται, αλλά οι αγώνες τους να αποτελούν πηγή έμπνευσης για όσους ακολουθούν...