Το μπάχαλο δεν θα λύσει το προσφυγικό...

Οι νεκροί των Βρυξελλών δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο την εφαρμογή τής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, η οποία έτσι κι αλλιώς από τη σύναψή της παρουσίαζε σημαντικές δυσκολίες υλοποίησης. Ποιος πίστευε ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα αναλάβουν εθελοντικώς τη μετεγκατάσταση προσφύγων και, κυρίως, πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κανείς πως η Τουρκία, ιδίως η Τουρκία τού παράφρονα Ρ.Τ. Ερντογάν, θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της, όταν δεν το έχει πράξει τόσες και τόσες άλλες φορές στο παρελθόν; Από την άλλη, ωστόσο, υπάρχει και το κεφαλαιώδες ερώτημα αν είναι συμβατή με τον ανθρωπισμό μας η εφαρμογή μιας συμφωνίας η οποία αντιμετωπίζει τη γείτονα ως μια χώρα ασφαλή για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, μια χώρα, υπενθυμίζω, η οποία έχει θέσει σε εφαρμογή εδώ και κάμποσους μήνες ένα σχέδιο εξόντωσης των Κούρδων πολιτών της και η οποία συμπεριφέρεται σε όποιον είναι πολέμιος του καθεστώτος τού μεταμοντέρνου "σουλτάνου" σαν να είναι ο χειρότερος δολοφόνος τού κόσμου. Μια χώρα, δηλαδή, που αντιμετωπίζει έντονα υπαρξιακά ζητήματα και στην οποία δεν αποκλείεται να γίνει σύντομα νέο στρατιωτικό πραξικόπημα...

Όχι, η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Γι' αυτό και υπό κανονικές συνθήκες η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να τους επιστρέφει σε αυτή, πόσω μάλλον όταν η Άγκυρα με τη σειρά της επιστρέφει πολλούς από αυτούς σε εκείνους από τους οποίους προσπάθησαν να διαφύγουν. Δεν ζούμε, ωστόσο, υπό κανονικές συνθήκες. Θα ζούσαμε αν στην υπόλοιπη Ευρώπη είχαν αναλάβει την ευθύνη για τις συνέπειες των ιμπεριαλιστικών πολιτικών τους, αν η ακροδεξιά δεν είχε γιγαντωθεί κι αν η απάντηση στη μισαλλοδοξία δεν ήταν οι φράχτες, τα τείχη ή οι κατασχέσεις περιουσιών των κατατρεγμένων. Θα ζούσαμε, επίσης, υπό κανονικές συνθήκες αν είχαμε αποδεχθεί και στη χώρα μας πως κάποιοι-άγνωστο πόσοι- από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες θα μείνουν εδώ, τουλάχιστον μέχρι να τελειώσουν οι πόλεμοι στις πατρίδες τους. Η συντριπτική τους, άλλωστε, πλειοψηφία εκεί θέλει να επιστρέψει, όπως είναι και φυσιολογικό. Μόνο που οι πολιτικές ενσωμάτωσης και η αποδοχή τού ξένου και του διαφορετικού, σε όποια μορφή του, παραμένουν δύσκολη εξίσωση για το ελληνικό κράτος και για πολλούς συμπολίτες μας αντιστοίχως...

Θα με ρωτήσετε αν είναι η καλύτερη λύση το κράτος δικαίου κι ο ανθρωπισμός μας να υποχωρήσει απέναντι στο σκοταδισμό. Δεν είναι και ούτε την προκρίνω. Αυτό που ζητώ είναι να εφαρμοστεί στην πράξη η δέσμευση για μία προς μία αξιολόγηση της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά πρόσφυγα ή μετανάστη προκειμένου να αποφευχθεί η επιστροφή στην Τουρκία ανθρώπων των οποίων η ζωή θα κινδυνεύσει άμεσα από αυτήν την εξέλιξη. Ούτε δική μου επιθυμία είναι, εξάλλου, τα κλειστά σύνορα, οι καταστάσεις τύπου Ειδομένης ή τα "hot spots", που εκ των πραγμάτων εξισώσουν τους πρόσφυγες με εγκληματίες τού κοινού ποινικού δικαίου...

Δεν ωφελούν, ωστόσο, ούτε τους πρόσφυγες ούτε την Ελλάδα οι ενέργειες ορισμένων αριστερίστικων κομμάτων, ΜΚΟ και μεμονωμένων ακτιβιστών, ακόμα κι αν γίνονται υπό καλή προαίρεση όπως δεν συμβαίνει πάντοτε, να υποθάλπουν "ντου" στα σύνορα ή τη διάλυση των κέντρων μετεγκατάστασης, όπου τουλάχιστον οι απελπισμένοι έχουν ένα πιάτο φαγητό και το κράτος μπορεί να ελέγχει τί γίνεται και να περιορίζει τους διακινητές. Δεν ισχυρίζομαι πως όλα αυτά είναι αρκετά, αλλά το μπάχαλο δεν θα λύσει το προσφυγικό. Αντιθέτως, μπορεί να δημιουργήσει ακόμα και διπλωματικά επεισόδια σε μια εποχή που αρκετά προβλήματα έχουμε ήδη στο κεφάλι μας. Κι αν στο κάτω κάτω της γραφής αποδειχθεί στην πράξη ανεφάρμοστη η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας δεν υπάρχει λόγος να δίνουμε σε κανέναν το δικαίωμα να μας κατηγορήσει γι' αυτό...

Υ.Γ.: Ο "vromostomos" επιστρέφει τη Δευτέρα, 11 Απριλίου.