Αχ Κούλη, να ήσουν το ίδιο αυστηρός και με τη Siemens όπως με την ΟΝΝΕΔ δεν θα είχαμε γνωρίσει μνημόνια...

Αν θέλετε να εντοπίσετε τη διαφορά ανάμεσα σε έναν επιτυχημένο και σε έναν αποτυχημένο δεν έχετε παρά να διαπιστώσετε πώς αντιμετωπίζει ένα χέρι που πονά. Ο επιτυχημένος το γιατρεύει, ο αποτυχημένος το κόβει. Μπορείτε, επομένως, να φανταστείτε σε ποια κατηγορία εντάσσω τον αρχηγό Κούλη, ο οποίος διέλυσε την παρηκμασμένη ΟΝΝΕΔ-αν ήταν ποτέ ακμάζουσα- κυρίως γιατί δεν μπορούσε να την ελέγξει. Αυτός είναι, άλλωστε, κι ο στόχος των αλλαγών που θέλει να περάσει και στο κόμμα ενόψει συνεδρίου, με τη μείωση για παράδειγμα των μελών τής Πολιτικής Επιτροπής, να καπελώσει δηλαδή μια παράταξη που είναι φύσει καραμανλική. Σκεφτείτε, εξάλλου, τι θα έσουρναν στον Αλέξη Τσίπρα εκείνοι που σήμερα κατηγορούν τον πρωθυπουργό για απολυταρχισμό επειδή θα υπάρξει διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες ή γιατί επιχειρηματίες-λαμόγια καλούνται για πρώτη φορά να πληρώσουν για τις αμαρτίες τους αν διέλυε τη νεολαία τού ΣΥΡΙΖΑ. Το "Παπαδόπουλος" θα ήταν ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός από εκείνους που έχουν αυτοαναγορευτεί σε μεταρρυθμιστές...

Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να απολογείται εσαεί για τα αμαρτήματα του παρελθόντος του, εφόσον ωστόσο ισχύει μια προϋπόθεση: να τα έχει παραδεχθεί και να έχει ζητήσει συγγνώμη γι' αυτά. Θα έδινα στον αρχηγό Κούλη τη δυνατότητα να μηδενίσει το κοντέρ και να ξεκινήσει από την αρχή το μεταρρυθμιστικό του οίστρο στην περίπτωση, για παράδειγμα, που παραδεχόταν δημοσίως ότι είχε επωφεληθεί από τα μαύρα ταμεία τής Siemens, πως ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης έκανε λάθος που δεν απέλυσε κομματόσκυλα που κι ο ίδιος και η οικογένειά του είχαν διορίσει αλλά αντιθέτως σχόλασε μόνο όσους δεν είχαν κομματικό δόντι ή το ότι κακώς εξακολουθεί να καλύπτει τον Στ. Παπασταύρου, ο οποίος μόνο στη λίστα τού Σίντλερ δεν έχει εμπλακεί ακόμα. Ο Κούλης, όμως, δεν έχει ομολογήσει την ενοχή του για τίποτα από τα παραπάνω και για πολλά άλλα. Αντιθέτως, παριστάνει πως προήλθε από παρθενογένεση και μας ζητά να τον εμπιστευτούμε όταν το παρελθόν του μας προτρέπει να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο...

Ο αρχηγός Κούλης, εξάλλου, είναι η κορυφή τού παγόβουνου το οποίο συναπαρτίζουν κι άλλοι θιασώτες τού ακραίου κέντρου, Γνωρίζω, για παράδειγμα, πολύ καλά κι από τότε που ήταν αμούστακοι μαθητές φιλελεύθερους αρθρογράφους που δήθεν απεχθάνονται τη βία από όπου κι αν προέρχεται, μολονότι οι ίδιοι την ασκούσαν-ψυχολογική ή και σωματική- στα εφηβικά τους χρόνια για να αντιμετωπίσουν την αντίπαλη άποψη. Και οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται σήμερα για να επιχειρηματολογήσουν σε βάρος τού λαϊκισμού ή υπέρ τής ελευθεροτυπίας σαν να γεννήθηκαν κι εκείνοι μόλις χθες. Καλώς ή κακώς, ωστόσο, ο καθένας έχει την πορεία του και κρίνεται από αυτή για το κατά πόσο και τα μελλούμενά του θα είναι ωφέλιμα για τον ελληνικό λαό. Αν, για παράδειγμα, ο αρχηγός Κούλης επιδείκνυε και στην περίπτωση της Siemens το ένα εκατοστό τής αυστηρότητας που επέδειξε απέναντι στην εχθρική προς αυτόν ΟΝΝΕΔ τότε αυτή η χώρα δεν θα είχε μπει ποτέ στα μνημόνια στα οποία την έσυραν οι φαύλοι τής μεταπολίτευσης...