Αλέξη, πήγαινέ το μέχρι τέλους ή υπόγραψε τώρα...

Όταν έχεις θέσει ένα στόχο δοκιμάζεις διάφορους τρόπους μέχρι να τον πετύχεις. Αυτό είναι θεμιτό, θεμιτότατο. Αυτό που δεν είναι παραγωγικό, ωστόσο, είναι να επιχειρείς την ίδια συνταγή πιστεύοντας ότι το φαγητό που θα προκύψει από αυτή θα είναι διαφορετικό. Η κυβέρνηση πολύ καλά έκανε και διαπραγματεύτηκε σκληρά το 2015. Γι' αυτό, άλλωστε, είχε εκλεγεί από τον ελληνικό λαό κι όχι για να συμφωνήσει σε μνημόνιο από την επόμενη ημέρα, όπως είχαν πράξει οι προκάτοχοί της. Κι αν κάποιοι δεν δικαιούνται να την αποδοκιμάζουν για την τακτική της κι ορισμένες αρνητικές συνέπειές της, όπως τα capital control, είναι εκείνοι που οδήγησαν τη χώρα στα βράχια. Θα μπορούσα να το κάνω, αλλά θεωρώ πως είναι χάσιμο χρόνου να καθίσουμε να μετρήσουμε πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν, πόσες φορές ανακεφαλαιοποιήθηκαν οι τράπεζες, πόσοι έχασαν τις δουλειές τους ή πόσοι αυτοκτόνησαν όταν δεν είχαμε κεφαλαιακούς ελέγχους. Κι αν κάποιοι σήμερα κάνουν σκοπίμως σημαία τους το λουκέτο στην Ηλεκτρονική Αθηνών φαίνεται πως λησμονούν τα εικονικά της τιμολόγια ή ότι ο δίχως κανόνες καπιταλισμός που πρεσβεύουν επιβάλλει οι ισχυρότεροι σε μια αγορά να καταβροχθίζουν τους πιο αδύναμους, δίχως κανένα δίχτυ ασφαλείας, που για τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία είναι παρωχημένο μέτρο...

Είναι αλήθεια, επίσης, ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει απέναντί του ως αρχηγό τής αξιωματικής αντιπολίτευσης έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να έχει ράψει πάνω στα ακριβά κοστούμια του "made in IMF". Ο αρχηγός Κούλης και στη συνέντευξή του στη "Washington Post" μας είπε αυτό που ξέραμε από την πρακτική του ως υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, όταν και "μεταρρύθμιζε" το κράτος απολύοντας μόνο καθαρίστριες και σχολικούς φύλακες: ασπάζεται, αν όχι όλες, τουλάχιστον τις περισσότερες από τις συνταγές τού ΔΝΤ, που το ίδιο το Ταμείο σε κρίσεις αυτοκριτικής παραδέχεται ότι ήταν λανθασμένες. Ο πρόεδρος της ΝΔ, για παράδειγμα, επιθυμεί την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας- στη Siemens, για παράδειγμα;- δίχως όρους και προϋποθέσεις. Οφείλει, ωστόσο, να το πει ξεκάθαρα και στον ελληνικό λαό στη μητρική του γλώσσα πως σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα ο ίδιος ασπάζεται την άγρια λιτότητα σε βάρος των μικρομεσαίων που επιθυμούν να επιβάλουν ξανά οι θεσμοί...

Από την άλλη, ωστόσο, πρέπει κι ο πρωθυπουργός να αποφασίσει είτε να συναινέσει στην άμεση ολοκλήρωση της αξιολόγησης με όποιο κόστος είτε να πάει το παιχνίδι μέχρι εκεί που δεν το πήγε πέρυσι. Η θεωρία των παιγνίων, οι μπλόφες, η επικοινωνιακή διαχείριση όταν δεν συνοδεύονται από την αποφασιστικότητα να τα φτάσεις μέχρι τέλους αποδείχθηκε πέρυσι ότι δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει τι ακριβώς θέλει να κάνει. Σε αυτήν τη φάση δεν υπάρχει όμως ελεγχόμενο ρίσκο: είτε τελειώνεις με την αξιολόγηση μέχρι το Πάσχα ώστε να ξεκινήσει η συζήτηση για αναπτυξιακά μέτρα και για το χρέος είτε τραβάς το σκοινί μέχρι τέλους, ποντάροντας και στο προσφυγικό, στον κίνδυνο Brexit και στο ότι φέτος τα κράτη που αντιδρούν στον οικονομικό προτεσταντισμό τού Βερολίνου είναι περισσότερα από πέρυσι. Δεν θα τον ψέξω όποιον κι από τους δύο δρόμους κι αν διαλέξει. Αν, όμως, πατήσει το φρένο την πιο ακατάλληλη στιγμή τότε οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες για το λαό μας. Με λίγα λόγια, ο Αλέξης μπορεί να ταξιδέψει και στην Ανταρκτική για να χτίσει συμμαχίες, πρέπει όμως πρώτα να οριοθετήσει μέσα του μέχρι πού ακριβώς είναι διατεθειμένος να φτάσει Οι καλές προθέσεις πλέον δεν αρκούν...