Σιχαμένοι ακροδεξιοί νεοφιλελέδες...

Το θράσος ορισμένων τύπων δεν έχει όρια. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος τη γλίτωσε με ποινή-χάδι για τους σκανδαλώδεις χειρισμούς του της λίστας Λαγκάρντ και για την προστασία των συγγενών του, κυκλοφορεί βιβλίο ανήμερα της έκτης επετείου από το Καστελόριζο (είναι ημέρα γιορτής και δεν το ξέραμε;) στο οποίο, από όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι σήμερα, μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ πως όσα δήλωνε ως υπουργός Οικονομικών εκείνη την περίοδο ήταν ψέματα.  Από τις κορυφαίες απάτες τόσο του ίδιου όσο και του ρεζίλη των Παπανδρέου και του συστήματος που τότε τους στήριζε πριν τους πετάξει αργότερα σαν στυμμένες λεμονόκουπες ήταν πως το πρώτο μνημόνιο βγαίνει και πως όσοι μιλούσαν για διαγραφή χρέους ήταν εχθροί τής πατρίδας. Η κατηγορία τής συνωμοσιολογίας ήταν η πιο πολυχρησιμοποιημένη εκείνη την περίοδο απέναντι σε αυτούς που τότε μιλούσαν για τιμωρητικό πρόγραμμα κι όχι διάσωσης της πατρίδας. Τώρα βεβαίως τα παραδέχονται και οι ίδιοι, μήπως και κονομήσουν κανένα τάλαρο παραπάνω πουλώντας βιβλία, αλλά ποιος θα επιστρέψει πίσω στον ελληνικό λαό τα τελευταία χαμένα έξι χρόνια από τη ζωή του;...

Βεβαίως οι πολίτες έχουν κλείσει για τα καλά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας όλους αυτούς τους "κυρίους", μολονότι της τύχης τους θα έπρεπε να επιληφθεί και η δικαιοσύνη. Το θέμα είναι, όμως, πως ακόμα και σήμερα οι θεσμοί αντιμετωπίζουν την Ελλάδα με όρους καψωνιού, κάνοντας, για παράδειγμα, προβλέψεις που δεν επαληθεύονται ποτέ, με τελευταία την εκτίμηση για την ύφεση του 2015 που ήταν οριακή ενώ εκείνοι την εκτιμούσαν πάνω από 2%. Πώς είναι δυνατό, για παράδειγμα, η Κρ. Λαγκάρντ να απαιτεί νέες ηρωικές προσπάθειες από ένα λαό που έχει φτωχοποιηθεί πιο έντονα από κάθε άλλο μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, χωρίς μάλιστα να του παραχωρείται η δυνατότητα απαλλαγής του από ένα κομμάτι τού δημόσιου χρέους του που κανένας δεν πιστεύει στην πραγματικότητα ότι είναι βιώσιμο; Πολύ φοβάμαι πως μετά από πέντε χρόνια θα κυκλοφορήσουν άλλα βιβλία στα οποία θα καταγράφεται πως τα νούμερα και του τρίτου μνημονίου δεν έβγαιναν αλλά κάπως έπρεπε να τιμωρηθούν οι Έλληνες που καταψήφισαν τη λιτότητα και η κυβέρνησή τους που αντιστάθηκε σθεναρώς σε αυτή...

Αν αναλογιστείτε για τι συζητάμε και σήμερα- μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις φόρων, ιδιωτικοποιήσεις, "κόκκινα" δάνεια κ.λ.π.- αντί για το τι θα έπρεπε να συζητάμε-χρέος, ανάπτυξη- αντιλαμβάνεστε ότι μοιάζει σαν να μην προχωρήσαμε στην ουσία ούτε ένα βήμα μπροστά τα τελευταία έξι χρόνια. Είναι αλήθεια ότι στα μνημόνια περιλαμβάνονται κι ωφέλιμες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, που δεν έχουν προχωρήσει. Μόνο που ο κορμός τους και το ζήτημα στο οποίο επιμένουν οι δανειστές είναι η βουλγαροποίηση της ελληνικής κοινωνίας, που θα τους δώσει τη δυνατότητα να υφαρπάξουν την περιουσία των Ελλήνων, δημόσια και ιδιωτική, μπιρ παρά και να έχουν εσαεί την Ελλάδα με τη σημαντικότατη γεωστρατηγική της θέση υπό πολιτική κηδεμονία. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να δικαιολογούν τα μαύρα χρήματα στους λογαριασμούς τους οι επαγγελματίες απολογητές τής κεφαλαιοκρατικής αθλιότητας και οι πολιτικοί προστάτες τους όπως ο αρχηγός Κούλης, που βρέθηκε στις ΗΠΑ για να διατρανώσει την πίστη του στο νεοφιλελεύθερο όλεθρο...

Υ.Γ.: Ο Ηλ. Μακρής της "Καθημερινής" παρομοίασε σε σκίτσο του τους πρόσφυγες στο Ελληνικό με κατσαρίδες και ποντίκια, προσθέτοντας το δικό του ανοσιούργημα σε αντίστοιχα ακροδεξιών νεοφιλελέδων συναδέλφων του του ακραίου κέντρου, οι οποίοι οραματίζονται μια Ευρώπη κλειστών συνόρων, τα οποία θα επιτρέπεται να διέρχονται μόνο τα εμπορεύματα των πολυεθνικών και τα τραπεζικά τοξικά προϊόντα. Μισάνθρωπα σιχάματα...