Εσπειρες λιτότητα, θερίζεις ακροδεξιά...

Μακάρι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης να έρθει αυτή την εβδομάδα, τη Μεγάλη για τους χριστιανούς. Όσο νωρίτερα ξεμπερδέψουμε μαζί της τόσο το καλύτερο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει αποδοχή των μέτρων-κάβα τα οποία είναι στο χέρι μας να μην χρειαστεί να ληφθούν. Άλλωστε μιλάμε για μια χρονική περίοδο από το 2018 μέχρι το 2022, οπότε ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι τότε. Πόσω μάλλον όταν η ημερομηνία θανάτου τής Ε.Ε. μπορεί να φτάσει πολύ νωρίτερα, για την ακρίβεια σε δύο μήνες, όταν και πραγματοποιείται το δημοψήφισμα για το Brexit...

Δεν υπάρχει κανένας λόγος, επομένως, να καθυστερούμε τον τερματισμό μιας διαδικασίας η οποία έτσι κι αλλιώς μοιάζει αδύνατο να αναστραφεί ακόμα κι αν η κυβέρνηση προχωρήσει σε δημοψήφισμα-αποδείχθηκε το 2015- ή προκηρύξει εκλογές-ο αρχηγός Κούλης μόνο σε πιο επώδυνα μέτρα για τους μικρομεσαίους είναι πιθανό να συμφωνήσει κι όχι σε ανακούφισής τους. Η πρότασή του, εξάλλου, για το ασφαλιστικό είναι καρμπόν η κυβερνητική, με τη διαφορά των τριών ταμείων αντί του ενός και της προώθησης της ιδιωτικής ασφάλισης γιατί είμεθα και νεοφιλελεύθεροι...

Βεβαίως το τάνγκο είναι χορός που χορεύεται από δύο. Ακόμα, δηλαδή, κι αν η κυβέρνηση συμφωνήσει στα δύο πακέτα, προκειμένου να ανοίξει αμέσως η συζήτηση για το χρέος και τον αναπτυξιακό νόμο, οφείλει και η άλλη πλευρά να λάβει σοβαρά υπόψη πως ακόμα και σε αυτές τις στημένες δημοσκοπήσεις το ποσοστό των Ελλήνων που βλέπει με θετικότερο μάτι ένα Grexit ολοένα κι αυξάνεται. Ενδεικτικώς, στην τελευταία τής Public Issue οι μισοί πιστεύουν ότι εκτός ευρώ η ζωή δεν θα είναι χειρότερη από τη σημερινή. Πολύ φοβάμαι πως έχουν άδικο γιατί ένα νόμισμα δεν είναι απλώς κάτι που κουβαλούμε στις τσέπες μας αλλά σχετίζεται ακόμα και με τη γεωπολιτική σταθερότητα. Σε έναν πλανήτη που ο εξτρεμισμός απλώνει τα πλοκάμια του παντού, πόσο σώφρων λύση αποτελεί η εθνική απομόνωση;...

Οι Ευρωπαίοι, εξάλλου, πρέπει να μελετήσουν πολύ προσεκτικά και τα αποτελέσματα του α' γύρου των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία, όπου η ακροδεξιά θριάμβευσε. Τι θα γίνει αν αύριο μεθαύριο επικρατήσει και στις βουλευτικές ή αν πρόεδρος της Γαλλίας εκλεγεί το 2017 η Μ. Λε Πεν ή στη Γερμανία το ακροδεξιό AfD μετατραπεί σε υπολογίσιμη κοινοβουλευτική ή, αλίμονο, και κυβερνητική δύναμη; Θα φταίνε μόνο οι ανεύθυνοι Αυστριακοί, Γάλλοι και Γερμανοί ή, μήπως, και οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν στον οικονομικό τομέα και οι οποίες περιθωριοποίησαν μεγάλα κομμάτια τού λούμπεν προλεταριάτου, τα οποία τώρα ξεσπούν τον κουτσαβακισμό τους στους πρόσφυγες και στους μετανάστες;..

Το προσφυγικό δεν είναι η ρίζα των δεινών τής Ευρώπης, αλλά τα κλαδιά που έχουν ξεπεταχτεί σε ένα δέντρο το οποίο ποτίστηκε από την άνιση κι άδικη κατανομή των εισοδημάτων κι από την άγρια λιτότητα σε βάρος των χαμηλότερων στρωμάτων. Κάποια στιγμή, εξάλλου, ο Β. Σόιμπλε θα έχει εξαντλήσει όλους τους αποδιοπομπαίους τράγους και τότε θα έχει απομείνει μόνος του μπροστά στο γκρεμό που θα έχει ρίξει τους υπόλοιπους για να χαζεύει τη μάταιη παντοδυναμία του. Κi αυτό γιατί ποιος θα ήθελε να είναι ιδιοκτήτης σε ένα σπίτι από το οποίο θα έχουν απομείνει μόνο οι στάχτες του;...