Στην Παιδεία, στο Σύνταγμα, στον εκλογικό νόμο, στη Δικαιοσύνη, στην πραγματική οικονομία με τον αναπτυξιακό νόμο και την αξιοποίηση όλων των εισερχόμενων πόρων και στον Τύπο με τις τηλεοπτικές άδειες και τη ρύθμιση της αναρχίας στο διαδίκτυο έρχονται αλλαγές οι οποίες όχι απλώς θα εμπεδώσουν τη Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο, αλλά θα τη βοηθήσουν να κάνει άλματα προς το μέλλον. Όλα αυτά, πάντως, με μία προϋπόθεση: η κυβέρνηση να μην υποκύψει μπροστά στο πλέγμα αντικρουόμενων μεταξύ τους συμφερόντων τα οποία ενώνει, ωστόσο, ένας κοινός στόχος, να μην αλλάξει τίποτα σε αυτήν την έρμη χώρα...
Στο "Πρώτο Θέμα" ξεκοκαλίζουν κάθε κυβερνητική απόφαση και κάθε κυβερνητικό πρόσωπο, αλλά το μόνο "σκάνδαλο" που βρήκαν για να κάνουν πρωτοσέλιδο είναι ένα σχόλιο αναγνώστη στο πόρισμα του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, το οποίο έχει κακοποιηθεί από εκείνους μέσα κι έξω από το χώρο που ξεβολεύονται. Κι αυτό γιατί οι επιμέρους αλλαγές που προτείνονται, για πρώτη φορά ίσως σε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, φανερώνουν έναν ξεκάθαρο ταξικό προσανατολισμό: τη δημιουργία ενός δημοκρατικού πολίτη με ταξική συνείδηση, που θα σκέφτεται ελεύθερα. Ομοίως, κάποιοι επιτίθενται στην κυβέρνηση γιατί, άκουσον άκουσον οι "τύραννοι", σκέφτεται να κάνει δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση. Χρησιμοποιούν, μάλιστα, ως επιχείρημα ότι η χούντα είχε κάνει κάτι παρόμοιο. Λες κι ο Αλέξης Τσίπρας θα στείλει στο ΕΑΤ-ΕΣΑ ή στη Μακρόνησο όσους καταψηφίσουν τις προτάσεις του...
Κι αν κάπου, βεβαίως, περισσεύει η υποκρισία αυτό συμβαίνει στην περίπτωση του εκλογικού νόμου. Μέχρι πρότινος κατηγορούσαν την Αριστερά για το ότι είχε λησμονήσει την πάγια θέση της για την απλή αναλογική. Τώρα που σχεδιάζει ένα νόμο προς αυτήν την κατεύθυνση φωνάζουν για ακυβερνησία. Όσο για τη Δικαιοσύνη, όπου το απόστημα είναι τεράστιο κι αφορά όλη τη χώρα, η αλλαγή εισαγγελέα τού Αρείου Πάγου κι όχι μόνο είναι μια καλή αρχή για να σπάσουν παραδικαστικά κυκλώματα τα οποία υποθάλπουν την ατιμωρησία των ενόχων και τη στοχοποίηση των αθώων...
Η στρατηγική αμηχανία, εξάλλου, ιδίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι τόσο έντονη ώστε ο αρχηγός Κούλης παρουσιάζεται πιο ΣΥΡΙΖΑ κι από το ΣΥΡΙΖΑ όταν ισχυρίζεται, για παράδειγμα, πως δεν θα απολύσει δημοσίους υπαλλήλους (μολονότι θα καταργήσει δημόσιους οργανισμούς, μάλλον είναι ο μάγος Χουντίνι) ούτε θα μειώσει μισθούς στο δημόσιο τομέα και συντάξεις, δεν θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ και δεν θα κόψει 13ο και 14ο μισθό. Μα, αυτά κάνει κι ο Αλέξης Τσίπρας, μόνο που ο πρόεδρος της ΝΔ τον κατηγορεί για λαϊκισμό. Δεν καταλαβαίνει ο Κυριάκος πως με αυτόν τον τρόπο αποξενώνει και το προνομιακό του ακροατήριο, τους αποκαλούμενους αστούς;...
Ακόμα και στις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες υποτίθεται πως είναι προνομιακό πεδίο τής φιλελεύθερης παράταξης, η κυβέρνηση της Αριστεράς έχει κατορθώσει συμφωνίες, όπως για τον ΟΛΠ και το Ελληνικό, με πολύ πιο ευνοϊκούς όρους για το Δημόσιο και τους πολίτες από εκείνους στους οποίους δεν έφτασαν ποτέ αυτοί που υποτίθεται πως διαθέτουν το "copyright" στο θέμα και οι οποίοι έχουν το θράσος να μιλούν για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας επειδή η αξιοποίησή της θα γίνει σε βάθος αιώνα και με τα μισά έσοδα να καταλήγουν στην ανάπτυξη κι όχι στο άψε σβήσε σε "σκοτωμένες" τιμές. Κι αν ακόμα τα λέει όλα αυτά ο αρχηγός Κούλης γιατί φοβάται το πολιτικό κόστος κι όχι γιατί απαρνήθηκε το νεοφιλελευθερισμό, τότε τι σκατά μεταρρυθμιστής είναι; Έτσι κι αλλιώς το πόσο μεταρρυθμιστής-γιαλαντζί ήταν το ξέραμε από την εποχή που ως υπουργός "εκσυγχρόνιζε" τη δημόσια διοίκηση απολύοντας μόνο καθαρίστριες και σχολικούς φύλακες και χρησιμοποιώντας 53 μετακλητούς κολλητούς του στο υπουργείο. Ας το Κούλη, δεν θα φάμε, έχουμε γλάρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου