Μορφωμένοι, μεγαλοφυείς και...φασίστες

Επί 40 χρόνια κάποιοι εναλλάσσονταν στην εξουσία στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας γιατί τους ψήφιζε η σχετική πλειοψηφία τού ελληνικού πληθυσμού-μορφωμένοι κι αμόρφωτοι, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι κι άσχημοι. Επί 40 χρόνια αυτό θεωρείτο απολύτως φυσιολογικό, όπως οι καύσωνες το καλοκαίρι και οι παγωνιές το χειμώνα. Όλα αυτά άλλαξαν, ωστόσο, το 2015, όταν η σχετική πλειοψηφία τού ελληνικού πληθυσμού διέπραξε το "ολέθριο σφάλμα" να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα σε μια βραδιά  τα "τιμημένα νιάτα" και τα "περήφανα γηρατειά" μετατράπηκαν σε απαίδευτο κι αστοιχείωτο εχθρό λαό που δεν ξέρει τι του γίνεται και γι' αυτό επιλέγει επικίνδυνους λαϊκιστές. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στη Μεγάλη Βρετανία: όταν η σχετική πλειοψηφία διάλεγε πότε τους Συντηρητικούς και πότε τους Εργατικούς όλα κυλούσαν ρολόι. Ο ίδιος λαός έγινε αμόρφωτος κι απολίτιστος μόλις ψήφισε "Brexit"...

Ο οποιοσδήποτε λαός δεν προχωρά πάντα στις σοφότερες επιλογές ούτε θα καταλήξει στον παράδεισο μόνο και μόνο γιατί ανήκει στην εργατική τάξη. Ωστόσο, το εκπαιδευτικό του έλλειμμα και η απουσία ταξικής συνείδησης μέχρι πρόσφατα βόλευαν μια χαρά τις κυρίαρχες ελίτ, που σπουδάζουν στα πιο φημισμένα πανεπιστήμια και κατέχουν τα καλύτερα πόστα για να μπορούν να νομιμοποιούν τον ελιτισμό τους, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο φασισμός τής μπουρζουαζίας. Μέσα στην απληστία τους, όμως, λησμόνησαν να υπολογίσουν πως και τα "ζώα" επαναστατούν όταν τους στερήσεις το νερό και την τροφή. Γι' αυτό και τώρα οι αυτοανακηρυγμένοι μορφωμένοι, ιδιοφυείς μεγαλοαστοί έρχονται αντιμέτωποι με την εξέγερση του λούμπεν προλεταριάτου, που μαγεύεται από τους λαϊκιστές και του ακροδεξιούς γιατί κάποιοι φρόντισαν πρώτα να το αποξενώσουν από την πραγματικότητα και τις ανάγκες της...

Το "Brexit" συνιστά μια καταστροφική επιλογή τόσο για την Ευρώπη όσο και για τη Μεγάλη Βρετανία. Αυτή, ωστόσο, έγινε από εκείνους που συμμετείχαν στο δημοψήφισμα, που δεν σνόμπαραν την αμεσοδημοκρατική αυτή διαδικασία ώστε στη συνέχεια από την απόσταση ασφαλείας που παρέχει η εξέδρα να ασκούν κριτική σε εκείνους που έπεσαν στην αρένα. Κι αυτό, φυσικά, δεν συμβαίνει μόνο στη Γηραιά Αλβιόνα, αλλά και στα μέρη μας. Έχω βαρεθεί, για παράδειγμα, να ακούω τη μουρμούρα για το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές τού Σεπτεμβρίου, στο οποίο αποδίδουν ορισμένοι την άνετη επικράτηση ΣΥΡΙΖΑ παρά το τρίτο μνημόνιο. Στο μυαλό τους δεν βρίσκει πουθενά χώρο η εκτίμηση πως πολλοί από αυτούς που απείχαν ναι μεν είχαν απογοητευτεί από το συμβιβασμό, αλλά δεν ήθελαν ούτε την παλινόρθωση της σαπισμένης αντιπολίτευσης ούτε τους δραχμιστές...

Έτσι κι αλλιώς η Ιστορία γράφεται από τους παρόντες, από αυτούς που αναλαμβάνουν την ευθύνη τής ψήφου τους και οι οποίοι κρίνονται και οι ίδιοι από αυτή. Μακάρι σε κάθε χώρα να συμφωνούσαν οι πάντες σε πέντε σοφούς, οι οποίοι θα κυβερνούσαν διά της αυθεντίας τους. Από τη στιγμή, ωστόσο, που αυτό δεν μπορεί να συμβεί, αν μη τι άλλο γιατί και η σοφία είναι πολύ σχετική έννοια, είναι προτιμότερο να επικεντρώσουμε την προσπάθεια στη δημιουργία πολιτών κι όχι πελατών, προκειμένου να απολέσουν η ελίτ και τα παπαγαλάκια της και το τελευταίο τους επιχείρημα σε βάρος τής δημοκρατίας, το οποίο μασκαρεύουν με το σνομπισμό τους...