Σόιμπλε θα λέμε και θα κλαίμε...

Ούτε οι ίδιοι οι Βρετανοί γνωρίζουν τι θα ψηφίσουν στο δημοψήφισμα της ερχόμενης Πέμπτης για την παραμονή τους ή όχι στην ΕΕ, οπότε κάθε πρόβλεψη, αν λάβουμε μάλιστα υπόψη και το ιστορικό ανατροπών στο Νησί, είναι παρακινδυνευμένη. Αν ήμουν, πάντως, Βρετανός θα ψήφιζα "Brimain" κι όχι "Brexit" γιατί ναι μεν οι Βρετανοί ζουν ακόμα με το μύθο τού αποικιοκρατικού τους παρελθόντος, η πραγματικότητα ωστόσο είναι πως χρειάζονται την Ε.Ε.-για τις υπηρεσίες και τα προϊόντα τους- περισσότερο ενδεχομένως από όσο τους έχει ανάγκη η, λέμε τώρα, Ενωμένη Ευρώπη. Φυσικά κι αυτή η Ε.Ε. δεν είναι των ονείρων κανενός ευρωπαϊκού λαού, από την άλλη ωστόσο η επιλογή τού απομονωτισμού σε έναν κόσμο που μπορείς πλέον να ταξιδέψεις από τη μία "άκρη" του στην άλλη σε λιγότερο από 24 ώρες είναι τουλάχιστον αυτοκαταστροφική. Πόσω μάλλον όταν και η βρετανική οικονομία δεν είναι τόσο αυτάρκης όσο θέλει να δείχνει πως είναι...

Όπως κι αν έχει, ο βρετανικός λαός πρέπει να αφεθεί ελεύθερος να επιλέξει, δίχως προπαγανδιστικές ακρότητες σαν αυτές που ζήσαμε εμείς στο περσινό δημοψήφισμα. Το "Brexit", το οποίο θα απελευθερώσει αποσχιστικές τάσεις σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, θα ωφελήσει βραχυπρόθεσμα τη χώρα μας, η οποία θα απαλλαγεί για τα καλά από το ρόλο τού "κακού". Με τα φώτα στραμμένα στη Γηραιά Αλβιώνα και την αντιμετώπιση των συνεπειών τής εξόδου της θα είναι πολύ πιο εύκολο να πείσουμε, για παράδειγμα, για λιγότερη λιτότητα, ψαλίδισμα του δημόσιου χρέους ή μείωση των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα και συνεπακόλουθη απόσυρση του "κόφτη". Φάνηκε, άλλωστε, κι από το χρονικό σημείο τού κλεισίματος της πρώτης αξιολόγησης για να μην συμπέσει με το βρετανικό δημοψήφισμα...

Η λογική, όμως, του "από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί" πέρα από έλλειψη αλληλεγγύης-η οποία δεν δίνεται με όρους ανταποδοτικότητας, για να μην με ρωτάτε τι έκαναν οι Βρετανοί για εμάς- αποδεικνύει πόσο κοντόφθαλμοι είναι όσοι διακατέχονται από αυτή. Κι αυτό όχι μόνο γιατί τρώμε κι εμείς από αυτήν την "πίτα"-βλ., για παράδειγμα, πόσοι Έλληνες σπουδάζουν ή εργάζονται στη Μεγάλη Βρετανία ή τις προς τα εκεί εξαγωγές μας-, αλλά και γιατί το "Brexit" θα ανοίξει για τα καλά την πόρτα για την επιστροφή τής Ευρώπης σε πολύ σκοτεινότερες εποχές της: θα εκλυθούν παντού μέχρι πρότινος περιθωριακές ακροδεξιές δυνάμεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τα ανθρώπινα δικαιώματα κι ελευθερίες, ιδίως ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού. Ο σημερινός γερμανικός ολοκληρωτισμός τού δίδυμου Μέρκελ-Σόιμπλε θα μοιάζει με παιδική χαρά μπροστά σε μια Ευρώπη την οποία θα κυβερνούν Τζόνσον, Φάρατζ, Λε Πεν, Γκρίλο και λοιπές φασιστικές δυνάμεις, στις οποίες αν προστεθεί κι ο Ντ. Τραμπ τότε γαία πυρί μιχθήτω...

Ο τερματισμός τής λιτότητας τον οποίο υπόσχονται οι διάφοροι λαϊκιστές- ο οποίος κι αυτός είναι αμφίβολο αν υλοποιηθεί, αφού τα παραδείγματα άλλων χωρών έχουν αποδείξει ότι ο απομονωτισμός φέρνει φτώχεια και πείνα- είναι το τυράκι στη φάκα τού σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας, δεινά που είναι απείρως χειρότερα ακόμα κι από την οικονομική εξαθλίωση. Ένας άνθρωπος με γεμάτες τσέπες που μισεί, ωστόσο, όσους δεν του μοιάζουν συνιστά το υλικό από το οποίο τρέφεται ο κάθε είδους τζιχαντισμός. Αλήθεια, αυτό το μέλλον οραματιζόμαστε για τις επόμενες γενιές, μια Ευρώπη-φρούριο δηλαδή που ακόμα και στην περίπτωση που θα τρώει με χρυσά κουτάλια θα φοβάται και τη σκιά της; Είμαι πολέμιος του συνδυασμού προτεσταντική ηθικής-νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας των διάφορων Σόιμπλε που έφεραν την Ευρώπη στο έλεος των ακραίων. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως ανοίγουμε το Κουτί της Πανδώρας για κάτι πολύ χειρότερο...