Το κίνημα "Τον Τσίπρα θέλομεν κι ας τρώγομεν πέτρες" μάλλον δεν έχει παραιτηθεί ακόμα...

Είναι ανθρώπινο να θεωρούμε τον εαυτό μας τον πιο όμορφο, τον πιο έξυπνο, τον πιο καλό τού κόσμου. Όπως είναι επίσης ανθρώπινο κάποιοι να θεωρούν πως έχουν δημιουργήσει ή συμμετέχουν σε ένα κίνημα ακόμα κι όταν αυτό δεν υφίσταται παρά μόνο στην καλπάζουσα φαντασία τους. Αν υπήρχε, άλλωστε, καμιά αλλαγή τής ώρας διεξαγωγής τής συγκέντρωσής του, καμιά στάση εργασίας τού μετρό ή οποιαδήποτε άλλη γελοία δικαιολογία δεν θα ήταν ικανή να αποτρέψει αυτόν που θέλει να διαδηλώσει για το όποιο δίκιο του από το να το κάνει...

Πριν ένα χρόνο, εξάλλου, κι ενώ η χώρα βίωνε την πρώτη εβδομάδα μιας πρωτόγνωρης κατάστασης με "capital control", εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να βροντοφωνάξουν ένα "ΟΧΙ" στην άγρια λιτότητα, το οποίο μάλιστα έκαναν ψήφο στο σχετικό δημοψήφισμα λίγες ημέρες αργότερα. Μπορούμε να διαφωνούμε επί χρόνια για το αν ο Αλέξης Τσίπρας το πρόδωσε ή όχι, η εικόνα ωστόσο ενός πρωθυπουργού κι ενός υπουργού Οικονομικών, του Γιάνη Βαρουφάκη, να αγκαλιάζουν και να αγκαλιάζονται από το λαό, ο οποίος την ίδια ώρα στηνόταν στις ουρές των ATM για να βγάλει 60 ευρώ είναι αδιάψευστος μάρτυρας του τι σημαίνει πραγματικό κίνημα και τι κατασκευασμένη στα σαλόνια τής ελίτ φαρσοκωμωδία...

Ακόμα, άλλωστε, και οι στημένες δημοσκοπήσεις φανερώνουν την πικρή αλήθεια για τον αρχηγό Κούλη και τους υπόλοιπους αρχηγούς τής αντιπολίτευσης. Ο λαός ναι μεν είναι απογοητευμένος γιατί όχι μόνο δεν σκίστηκαν τα μνημόνια αλλά ψηφίστηκε και τρίτο, ωστόσο δεν είναι διατεθειμένος, τουλάχιστον όχι προσώρας, να αναστήσει τη νεκρή μεταπολίτευση. Ακόμα κι αν πιστεύει ότι η σημερινή είναι μια κακή κυβέρνηση αδυνατεί να τη χαρακτηρίσει ως τη χειρότερη όλων των εποχών όταν προϋπήρξαν τόσες και τόσες που χρεοκόπησαν τη χώρα...

Οι εμπνευστές, επομένως, τέτοιων παρωδιών όπως το "Παραιτηθείτε" αγνοούν ένα βασικό κανόνα τής επιτυχημένης προπαγάνδας, διαπράττοντας το ίδιο σφάλμα που διέπραξαν και την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα: από τη στιγμή που μια κοινωνία ξεπεράσει τους φόβους της και διαβεί το Ρουβίκωνα δεν είναι διατεθειμένη να πιστέψει χονδροειδή ψέματα που δεν της προσφέρουν καν διέξοδο. Μόνο το μέλλον θα αποδείξει, εξάλλου, αν ο Αλέξης Τσίπρας ήταν καλός πρωθυπουργός ή όχι. Ο μέσος Έλληνας, ωστόσο, ακόμα εκείνον θεωρεί ως τον πιο κατάλληλο για να τον κυβερνήσει τη δεδομένη περίοδο κι όχι τα καλλωπισμένα απομεινάρια τής χρεοκοπίας και της φαυλοκρατίας...

Κάθε φορά που ακούω κάποιον να βρίζει τη σημερινή κυβέρνηση και τον καλώ να μου δώσει μια εναλλακτική, μου απαντά πως δεν υπάρχει. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της, πως ακόμα κι αν είναι μονόφθαλμη μπροστά στους τυφλούς είναι προορισμένη να βασιλεύει. Φυσικά σε μια κοινωνία που έχει ξεπεράσει τα έξι χρόνια μνημονίων η υπομονή είναι ένα προτέρημα που δεν μπορεί να βρεθεί εύκολα κι όταν βρίσκεται γρήγορα εξαντλείται. Από την άλλη, όμως, η κυβέρνηση της Αριστεράς διαθέτει πολύ μεγαλύτερη περίοδο χάριτος από οποιαδήποτε άλλη στο παρελθόν ή, ενδεχομένως, και στο μέλλον. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει και την αιωνιότητα, μόνο που όσοι βιάζονται να την παραιτήσουν μια ώρα αρχύτερα συγχέοντας τη σκιά τους με το μπόι τους κινδυνεύουν να "καούν" από το ζέσταμα. Αν δεν έχουν κιόλας καεί, με την ελίτ να αναζητά ήδη τους διαδόχους τους...