Οι ίδιοι βαθυστόχαστοι αναλυτές, εξάλλου, με το όψιμο ενδιαφέρον για τη Λατινική Αμερική, τώρα που και η Αργεντινή απόκτησε νεοφιλελεύθερο πρόεδρο, μοιάζουν να λησμονούν το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που σημειώθηκε στη Βραζιλία, την οποία θυμούνται αν είναι να μιλήσουν μόνο για Ολυμπιακούς Αγώνες ή για μπάλα. Εκεί καθαιρέθηκε η εκλεγμένη πρόεδρος Ντίλμα Ρούσεφ για πιθανή συμμετοχή της σε σκάνδαλο ενίσχυσης της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας Πέτρομπας, κατηγορία που μπορεί να αποδειχθεί, μπορεί ωστόσο κι όχι, μπορεί να έβλαψε το δημόσιο συμφέρον, μπορεί όμως κι όχι. Αν, άλλωστε, έχανε το αξίωμά του κάθε πρόεδρος ή πρωθυπουργός το όνομα του οποίου απλώς εμπλέκεται σε σκάνδαλο κάθε ημέρα και σε ένα διαφορετικό κράτος θα εξέπιπτε του αξιώματός του ένας δημοκρατικώς εκλεγμένος ηγέτης. Για να μην αναφερθώ συγκεκριμένα στην Ελλάδα και με πείτε προκατειλημμένο...
Για όλα αυτά, ωστόσο, είναι δύσκολο να διαβάσετε κάποιο άρθρο στην "Καθημερινή" ή να δείτε σχετικό ρεπορτάζ στο ΣΚΑΙ. Για τέτοιο είδους μέσα η Λατινική Αμερική αποτελείται από μία και μόνο χώρα, τη Βενεζουέλα, όπως κι ο καπιταλισμός εκπροσωπείται αποκλειστικώς από τις ΗΠΑ- όπου κι εκεί πάντως οι ταξικές ανισότητες γιγαντώνονται με συνέπεια να βρίσκεται κι ο Ντ. Τραμπ ένα βήμα από το να εκλεγεί ο επόμενος πρόεδρος της χώρας- κι όχι, για παράδειγμα, από το Μπαγκλαντές ή την Ουγκάντα. Είναι θέμα, βεβαίως, οπτικής γωνίας, μόνο που η δαιμονοποίηση δεν επιτρέπει σε κανέναν να εξάγει ασφαλή συμπεράσματα, πόσω μάλλον όταν δεν γνωρίζει για τις κοινωνίες στις οποίες αναφέρεται παρά μόνο όσα βολεύουν την μπετόν αρμέ ιδεολογική του στάση. Κι αυτό φυσικά αφορά και τον γράφοντα. Το βασικό ζητούμενο, ωστόσο, παγκοσμίως παραμένει η εξάλειψη των οικονομικών διαφορών που χωρίζουν τους πολίτες. Όχι στο βαθμό που να μην ανταμείβεται επιπλέον το ταλέντο, η εργατικότητα ή το ρίσκο, αλλά σε αυτό που οι διαφορές να μην εξαρτώνται από πόσες παραχωρήσεις είναι διατεθειμένος να κάνει κάποιος ενώπιον της συνείδησής του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου