Η Δικαιοσύνη, για παράδειγμα, δεν θα γινόταν καλύτερη αν σκοτωνόταν η εισαγγελέας Τσατάνη ούτε οι δικαστές θα αποδίδουν καλύτερα υπό το φόβο πως στη γωνία τούς περιμένει κάποιος λαϊκός αγωνιστής. Αν το πίστευα, θα μπορούσα να δικαιολογήσω τέτοιου είδους ενέργειες στη βάση πως μια χαμένη ανθρώπινη ζωή μπορεί να σώσει εκατομμύρια άλλες. Δεν το πιστεύω ωστόσο κι όχι γιατί καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Άλλωστε δολοφονήθηκαν δικαστές στο παρελθόν, αλλά αυτό δεν έχει βάλει φραγμό στα παραδικαστικά κυκλώματα. Αν, συνεπώς, υποθέσουμε πως πραγματικός στόχος των βομβιστών ήταν η εισαγγελέας Τσατάνη και δεν ήταν απλώς μια παρεμπίπτουσα "επιτυχία" τους, το μόνο που κατάφεραν δεν ήταν άλλο από το να ξεπλύνουν μια διεφθαρμένη δικαστικό στη συνείδηση του μέσου νοικοκυραίου, προσδίδοντάς της ηρωικά χαρακτηριστικά που μόνο γέλια κι οργή γεννούν σε όσους γνωρίζουν το βίο και την πολιτεία της...
Δεν εξισώνω τους αριστεριστές αντάρτες πόλης με το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ ή την Πλεύση Ελευθερίας. Ωστόσο, όλοι τους έχουν συνδέσει λανθασμένα την επαναστατική γυμναστική με την ανατροπή παγιωμένων, σάπιων καταστάσεων. Ποιο θα ήταν, για παράδειγμα, το όφελος για τον ελληνικό λαό αν τον Ιούλιο του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας επέλεγε την έξοδο από το ευρώ, οι τράπεζες πτώχευαν την επόμενη ημέρα και οι Έλληνες σιτίζονταν με ανθρωπιστική βοήθεια σαν να ήμασταν η Σιέρα Λεόνε και τους επιβαλλόταν από τον δρ. Σόιμπλε- μην έχουν αυταπάτες όσοι πιστεύουν το αντίθετο- ένα πρόγραμμα παρόμοιο με το μνημόνιο προκειμένου να μας δίνει κάποια λεφτουδάκια αραιά και πού, με την Ελλάδα οικονομικά και γεωστρατηγικά αποκλεισμένη και τους Έλληνες "περήφανους" με τις ανύπαρκτες δραχμούλες στα ανύπαρκτα πορτοφόλια τους;...
Το μεγάλο κεφάλαιο, που έχει ήδη τα λεφτά του στο εξωτερικό, δεν θα έχανε στην ουσία τίποτα και θα μπορούσε να αγοράσει μπιρ παρά τις περιουσίες τής συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών και να τους έχει στη δούλεψή του σαν να ήταν εργάτες από το Μπαγκλαντές. Κι ερωτώ: είναι αυτό κοινωνική δικαιοσύνη, είναι αυτό, εν τέλει, τα όνειρα και οι αξίες τής Αριστεράς; Έλεος πια με τους ηθικολάγνους της εξέδρας που θεωρούν ιδεολογική συνέπεια το ότι εξήλθαν της αρένας μόλις είδαν το λιοντάρι να τους πλησιάζει...
3 σχόλια:
Στις 4 Οκτωβρίου έκλεινες το κείμενό σου με τίτλο «Αν Αλέξη έχεις διαγράψει τη ρήξη, καλύτερα να παραιτηθείς τώρα...», με τα εξής λόγια:
«Αν, πάλι, ο Αλέξης Τσίπρας έχει διαγράψει εντελώς από τις επιλογές του τη ρήξη, τότε είναι προτιμότερο να παραιτηθεί τώρα, πριν βλάψει περισσότερο την υστεροφημία τής Αριστεράς. και, το κυριότερο, την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου έθνους...»,
Τώρα, γράφεις αυτά που γράφεις. Για πες μου (μεταξύ μας, δεν θα το κάνω βούκινο):
Είναι καιρός που πήρες εξιτήριο από το Δρομοκαΐτειο (με την πολιτική έννοια) ή σε αμολήσανε πρόσφατα;
Το ότι ο Τσίπρας δεν πρέπει να βγάλει σήμερα τη ρήξη από την ατζέντα του δεν σημαίνει πως κακώς δεν έφτασε στη ρήξη πέρυσι ή πως πρέπει απαραιτήτως να φτάσει σε αυτή τώρα. Παράλογο είναι όταν αντιμετωπίζεις διαφορετικές συνθήκες με τον ίδιο τρόπο...
Βρε άνθρωπε! Καταλαβαίνεις τι γράφεις; Έχεις κάποιο ειρμό στη σκέψη σου; Τι συμπέρασμα να βγάλει κάποιος από τη φράση σου «Το ότι ο Τσίπρας δεν πρέπει να βγάλει σήμερα τη ρήξη από την ατζέντα του δεν σημαίνει πως κακώς δεν έφτασε στη ρήξη πέρυσι ή πως πρέπει απαραιτήτως να φτάσει σε αυτή τώρα»; Στην τελική: πότε πρέπει να φτάσει στη ρήξη; Ποια είναι η κόκκινη γραμμή που βάζεις εσύ;
Να σε ενημερώσω πάντως ότι, αν κατάλαβες (που δεν κατάλαβες), ο ηγέτης της εσωκομματικής αντιπολίτευσης (λέμε τώρα), των 53+, ο Ευκλείδης, με την ομιλία του στο Συνέδριό σας, ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει κόκκινη γραμμή («Παλεύουμε όποιες και να είναι οι συνθήκες, όποιοι και να είναι οι συσχετισμοί»), ερχόμενος σε ευθεία αντίφαση με το μανιφέστο της ίδιας της κίνησης της οποίας ηγείται («Αν χαθεί, με δική μας ευθύνη ή λόγω συνεχών εκβιασμών, η σχέση μας με τα ασθενέστερα και λαϊκά κοινωνικά στρώματα, με τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, αν διαρραγεί οριστικά η σχέση μας με τα ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα, δεν έχει καμία σημασία η παραμονή σε μια κυβέρνηση, που θα έχει χάσει, στην ουσία, την κοινωνική στήριξη. [...] Είναι σαφές, λοιπόν, ότι αν συνεχιστούν οι εκβιασμοί και τα πραξικοπήματα από τους «δανειστές», προτιμάμε να πέσουμε αντιστεκόμενοι ηρωικά από εσωτερική ή εξωτερική τρόικα και όχι ταπεινωτικά από την ίδια την κοινωνία.»).
Για πες μας: εσύ σε ποια κατεύθυνση κινείσαι και ποια είναι η γραμμή που ακολουθείς;
Δημοσίευση σχολίου