Δεν σε κάνει ο Τζουμάκας ΠΑΣΟΚ αλλά ο αρχηγισμός...

Άποψη δεν αλλάζουν μόνο οι ηλίθιοι, όταν κάποιος ωστόσο το κάνει συνεχώς προφανώς και πρέπει να αναρωτιόμαστε αν κρύβεται κάποιος καιροσκοπισμός πίσω από αυτές τις μεταβολές. Κακό χωριό τα λίγα σπίτια λέει ο λαός μας κι αυτό βρίσκει πλήρη εφαρμογή στο ΠΑΣΟΚ. Όταν στο πάλαι ποτέ Κίνημα συνωστιζόταν κάθε καρυδιάς καρύδι όχι γιατί αγάπησε τον ανδρεϊκό σοσιαλισμό ή το σημιτικό εκσυγχρονισμό, αλλά γιατί πεθύμησε ένα ξεροκόμματο εξουσίας οι ινστρούκτορες της Χαριλάου Τρικούπη το απέδιδαν στο ότι το κόμμα τους είναι μια μεγάλη αγκαλιά για όλο τον κόσμο. Τώρα που αρκετοί από τους γυρολόγους τής θεσούλας μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ η Φώφη κι όσοι της απόμειναν ορκίζονται στον ελιτισμό κι αποδομούν το λαϊκισμό σαν ο τελευταίος να μην έχει καμιά σχέση με την ιστορία τού ΠΑΣΟΚ. Πώς να μην γελούν, επομένως, και οι πέτρες όταν βλέπουν την αλεπού να τα κάνει κρεμαστάρια επειδή απλούστατα δεν φτάνει πια τα ποσοστά τού παρελθόντος;...

Φυσικά και στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεταπηδήσει οπορτουνιστές, οι οποίοι μπαίνουν σε όποιο σπίτι βλέπουν φως. Πώς μπορείς, όμως, να αποκλείσεις κάποιον, ο οποίος τουλάχιστον δεν έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς, κάνοντας μια δίκη των προθέσεών του; Μπορεί, για παράδειγμα, ο Π. Κουρουμπλής, η Μ. Ξενογιαννακοπούλου ή ο Στ. Τζουμάκας να εντάχθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ γιατί το ΠΑΣΟΚ πρόδωσε τις αξίες τής 3ης του Σεπτέμβρη, μπορεί όμως να το έπραξαν γιατί δεν μπορούν λεπτό μακριά από τις καρέκλες. Το πρόβλημα γεννάται αν εκείνος που μετατοπίζεται δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά το κόμμα. Αν, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ- με δεδομένο ότι αναγκάζεται να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα η λογική τού οποίου είναι νεοφιλελεύθερη- κάνει στροφή προς την ξεπεσμένη σοσιαλδημοκρατία, την κεντροαριστερά που δεν έχει λόγο ύπαρξης από τη στιγμή που έχει εκλείψει ο μεσαίος χώρος που την ανάθρεψε. Αυτή είναι η μεγάλη παγίδα κι όχι μεμονωμένα άτομα τα οποία δεν μπορείς να αποφύγεις όταν στόχος σου είναι η πλειοψηφία στην κοινωνία κι όχι η συμμετοχή απλώς για τη συμμετοχή στις εκλογές...

Ο Αλέξης Τσίπρας ορθώς έκανε λόγο για ένα κόμμα που ναι μεν θα προχωρήσει σε άνοιγμα στην κοινωνία, αλλά θα παραμείνει αριστερό. Μόνο που πρέπει να το εννοεί και στην πράξη. Κι αν η συμφωνία τού περασμένου καλοκαιριού δεν του δίνει πολλές ευκαιρίες να το δείξει σε πολλούς τομείς, κανένας δανειστής δεν του επέβαλε να παρέμβει στο συνέδριο για να αλλάξει μια απόφαση που δεν του άρεσε. Αν τα κόμματα που ασκούν εξουσία δεν επιθυμούν να χάνουν την επαφή τους με την κοινωνία οφείλουν να είναι ανοιχτά στη στελέχωση των βασικών τους οργάνων κι από πρόσωπα που δεν είναι υπουργοί ή βουλευτές κι όχι να φοβούνται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Μόνο έτσι, άλλωστε, ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ θα συναντήσει τον κοινωνικό...

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αρκετά θετικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν είναι κακό να αντιγράφει ο σημερινός πρωθυπουργός. Σε αυτά, όμως, δεν συμπεριλαμβανόταν ο αρχηγισμός τού "δεν δέχομαι άλλη άποψη παρά μόνο τη δική μου". Γι' αυτό και οι επιτροπές δεοντολογίας που οδηγούν σε διαγραφές και οι επαναληπτικές ψηφοφορίες όταν το αποτέλεσμα των αρχικών δεν βολεύουν τον πρόεδρο είναι πολύ σοβαρότερα ζητήματα από το αν το παλιό ΠΑΣΟΚ βρήκε νέα στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι νοοτροπίες των "πρασινοφρουρών" που φοβάμαι κι όχι οι ταυτότητές τους...