Ο Παττακός δεν πέθανε, ζει στα Ωραιόκαστρα...

Θα ήταν ευχής έργο αν όλα αυτά τα οποία αντιπροσώπευε όσο βρισκόταν στη ζωή ο Στ. Παττακός θάβονταν μαζί του αύριο Τρίτη στην κηδεία του. Δυστυχώς, ωστόσο, ο ιδεοληπτικός φανατισμός, η μισαλλοδοξία, η θρησκοληψία, ο μιλιταρισμός κι ο αντικομμουνισμός δεν είναι τόσο απλό να σκεπαστούν με λίγο χώμα και να εξαφανιστούν μια διά παντός. Η καθημερινότητά μας, άλλωστε, είναι γεμάτη με τέτοια παραδείγματα, από την άνοδο των χιμπαντζήδων με τα μαύρα μέχρι τους νοικοκυραίους γονείς που διδάσκουν το σκοταδισμό στα παιδιά τους στα απανταχού Ωραιόκαστρα...

Τα προσφυγόπουλα ξεκινούν σήμερα μαθήματα σε απογευματινές ώρες, το οποίο σημαίνει πως τα ελληνόπουλα δεν κινδυνεύουν να "πάθουν" πολυπολιτισμικότητα από τους "φέροντες ασθένειες" και τον "ιό τού βιασμού", για τον οποίο, βεβαίως, οι Ελληναράδες δεν ήξεραν τίποτα μέχρι να καταφτάσουν στα μέρη μας τα "ισλαμοπιθήκια". Τα παιδιά των προσφύγων, εξάλλου, θα διδάσκονται την ελληνική γλώσσα κι οποιαδήποτε άλλη τούς ενδιαφέρει στο πλαίσιο της μετεγκατάστασής τους σε άλλο κράτος-μέλος τής Ε.Ε., κάτι που φυσικά βελτιώνει την προσπάθεια ενσωμάτωσής τους...

Η μετακίνησή τους στα σχολεία, επίσης, θα γίνεται με χρήματα του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης- άρα όχι από το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου-, υπάρχει πρόβλεψη για εμβολιασμούς κι εκταμιεύεται έξτρα κονδύλι για την καθαριότητα, αφού οι τάξεις θα χρησιμοποιούνται περισσότερες ώρες, ενώ θα προληφθούν κι άλλοι εκπαιδευτικοί. Λυπάμαι που πρέπει να τα γράψω όλα αυτά για να αποδείξω ότι αν κινδυνεύει κάποιος δεν είναι η χριστιανική Ευρώπη με ισλαμοποίηση, αλλά τα μουσουλμανάκια  να εκχριστιανιστούν...

Την ίδια ώρα, ο "μύθος" των χουντικών και των λοιπών μισαλλόδοξων πρέπει να βασίζεται και σε ορισμένα πραγματικά περιστατικά. Έχει δίκιο, για παράδειγμα, ο χρυσαυγίτης Παναγιώταρος να ισχυρίζεται πως ο Παττακός πέθανε σε ένα δυάρι. Μόνο που δεν ήταν καν στρατηγός, όπως τον αποκαλεί ο χουντολάτρης, αλλά καθαιρεθείς ταξίαρχος. Κι αυτό είναι το λιγότερο: ο Παττακός και η παρέα του δολοφόνησαν, βασάνισαν (όπως τους εικονιζόμενους Σπύρο Μουστακλή κι Αλέκο Παναγούλη) κι εξόρισαν αντιφρονούντες, έβαλαν το χέρι στο κρατικό ταμείο για τους ίδιους και τους φίλους τους, επιδείνωσαν την οικονομική κατάσταση της χώρας, ονειρεύονταν ομοσπονδία με την Τουρκία κι άνοιξαν το δρόμο για την τραγωδία τής Κύπρου...

Όποιος, επομένως, είτε υπερασπίζεται είτε βρίσκει δικαιολογίες για καθάρματα όπως ο Παττακός δεν αποδεικνύεται μόνο ανιστόρητος κι αφελής, αλλά και βαθιά, βαθύτατα μισάνθρωπος. Κι αν, μάλιστα, η Δημοκρατία δεν όφειλε να είναι ανεκτική ακόμα κι απέναντι στους εχθρούς της, ο Παττακός όχι μόνο δεν θα πέθαινε στα 104 χρόνια του σε δυάρι, αλλά θα είχε εκτελεστεί για τα ουκ ολίγα εγκλήματά του ή θα είχε σαπίσει στη φυλακή μέχρι τη στιγμή τού ψόφου του...