Αν Αλέξη έχεις διαγράψει τη ρήξη, καλύτερα να παραιτηθείς τώρα...

Η κυβέρνηση, η χώρα, η Ευρώπη, ο πλανήτης ολόκληρος βρίσκονται σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο: στην οικονομία ακολουθούνται οι ίδιες πάνω κάτω πολιτικές που επιδείνωσαν και δεν θεράπευσαν την κρίση, ενώ στο προσφυγικό η συνέχιση του πολέμου στη Συρία, τα κλειστά σύνορα και τα δημοψηφίσματα στα οποία υποβάλλονται τα ανθρώπινα δικαιώματα μαρτυρούν πως το λούμπεν προλεταριάτο δίνει πάλι τις λανθασμένες απαντήσεις στα σωστά ερωτήματα για το τις πταίει για το έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο Ντ. Τραμπ το είπε ευθέως όταν ρωτήθηκε γιατί δεν πληρώνει φόρους, αποκαλύπτοντας τον κυνισμό τού νεοφιλελευθερισμού: "γιατί είμαι έξυπνος"! Κι όμως, εμείς εξακολουθούμε να αναζητούμε τους εχθρούς μας ανάμεσα στους πρόσφυγες, στους μετανάστες και στις λοιπές μειονότητες. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα ΜΑΤ ψεκάζουν με χημικά τους συνταξιούχους κι ο Ρ. Τ. Ερντογάν διεκδικεί τα νησιά τού Αιγαίου. Πιάσ' το αβγό και κούρευ' το δηλαδή...

Λείπει κι ο εξόριστος ποιητής για να μας πει τι βλέπει στον αιώνα του. Γι' αυτό και μαζί με όλους εσάς αναρωτιέμαι φωναχτά πού θα βγει όλο αυτό. Ζούμε σε συνθήκες που ομοιάζουν δραματικά με εκείνες πριν από παγκόσμιους πολέμους κι όμως οι πολιτικές μας ηγεσίες αδυνατούν ακόμα να προσλάβουν τις διδαχές τής Ιστορίας. Δεν ανήκω σε εκείνους που σιτίζονται με ελπίδα, ωστόσο το πιο ανησυχητικό από όλα, για την ελληνική κοινωνία τουλάχιστον, είναι η βαθιά απαισιοδοξία για το μέλλον. Δεν χρειάζεται να μου το πουν οι κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις. Όποιος δεν ζει απομονωμένος σε ένα κάστρο κι έρχεται σε επαφή με συνανθρώπους του το αντιλαμβάνεται αμέσως. Αρκεί, άλλωστε, να ρωτήσουμε και τον εαυτό μας για να λάβουμε την ίδια απάντηση...

Φυσικά και η αποτυχία τής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ να σκίσει τα μνημόνια είναι ο βασικότερος παράγοντας δημιουργίας τής συλλογικής μας κατάθλιψης. Σημαντικό κομμάτι τού ελληνικού λαού αισθάνεται εξαπατημένο, έστω κι αν εκτιμώ πως αυτό το συναίσθημα αδικεί την τιτάνια προσπάθεια και με ελάχιστα όπλα που έγινε το 2015 για να ανατραπούν πολιτικές που αναδιανέμουν τον πλούτο σε βάρος των πολλών. Μπορούμε να κλαίμε όλη ημέρα κι όλη νύχτα πάνω από το χυμένο γάλα, ωστόσο το παρελθόν βρίσκεται στη δικαιοδοσία των ιστορικών. Το παρόν και το μέλλον είναι αυτά που είμαστε σε θέση να διαμορφώσουμε κι εκεί οφείλουμε να εστιάσουμε...

Σε αυτό το πλαίσιο και υπό την προϋπόθεση πως μέχρι τέλος τού έτους ή αρχές τού επόμενου η πραγματική οικονομία- μέσα κι από πρωτοβουλίες όπως το "κούρεμα" του χρέους, η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ ή η ακόμα καλύτερη αξιοποίηση των ΕΣΠΑ- δεν παρουσιάσει σημάδια αναγέννησης κι ο Β. Σόιμπλε με την Κρ. Λαγκάρντ εμμείνουν στην άγρια λιτότητα, τότε πολύ φοβάμαι πως δεν υπάρχει άλλη λύση από τη ρήξη. Αυτή στην οποία καλώς δεν προχωρήσαμε πέρυσι γιατί κι ο λαός δεν ήταν έτοιμος να δεχθεί τις συνέπειές της, αλλά που αν δεν γίνει το 2017- επαναλαμβάνω, εφόσον δεν υπάρξουν οι πρώτες ενδείξεις ανακούφισης των μικρομεσαίων- τότε ανοίγει ο δρόμος για τη συγκυβέρνηση μητσοτακικού νεοφιλελευθερισμού και χρυσαυγίτικου φασισμού, είτε φανερά είτε στα μουλωχτά.

Δεν υφίσταται, άλλωστε, εμφανέστερος συνδετικός κρίκος από τον αντιπρόεδρο της ΝΔ, Αδ. Γεωργιάδη. Αν, πάλι, ο Αλέξης Τσίπρας έχει διαγράψει εντελώς από τις επιλογές του τη ρήξη, τότε είναι προτιμότερο να παραιτηθεί τώρα, πριν βλάψει περισσότερο την υστεροφημία τής Αριστεράς. και, το κυριότερο, την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου έθνους...