Αν στην οικονομία διατάζει το ΔΝΤ και στην κοινωνία Καμμένος-Ιερώνυμος να το κλείσουμε το μαγαζί...

Δεν ξέρω αν ο αρχιεπίσκοπος Τζερόνιμο έγινε ο ίδιος πιο συντηρητικός καθώς γερνά ή υποκύπτει στο σκοταδισμό πολλών μητροπολιτών όταν βγάζει ιλαροτραγικούς φετφάδες όπως αυτής της εβδομάδας. Όπως κι αν έχει, είναι κρίμα για έναν ιερωμένο που όταν αναδείχθηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο θέλησε να τον απομακρύνει από τη μεσαιωνική περίοδο Χριστόδουλου να μιμείται πλέον τόσο πολύ τον προκάτοχό του...

Η εκκλησία, ωστόσο, κάνει τη δουλειά της γιατί τα λεφτά από την ανάμειξή της στα της κοσμικής πολιτείας είναι πολλά και δεν θέλει, επίσης, να χάσει τα πελατάκια της. Το ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση της Αριστεράς θα έπρεπε να υποκύψει στην αξίωση του αρχιεπισκόπου να μην χρησιμοποιηθούν τα νέα βιβλία των θρησκευτικών, που απομακρύνουν τη διδασκαλία από την κατήχηση. Κι επιπλέον, γιατί αφέθηκε στην ουσία μόνος του ο Νίκος Φίλης να διαχωρίσει το κράτος από την εκκλησία, όπως συμβαίνει σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο;...

Κατανοώ ότι υπάρχει κι ένας άλλος κυβερνητικός εταίρος, ο οποίος στηρίζεται στις ψήφους των αφιονισμένων πιστών. Ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο, έχει την υποχρέωση, ύστερα από τον οδυνηρό συμβιβασμό τού περασμένου καλοκαιριού, να εξαντλεί το ελεύθερο πεδίο που του δίνουν οι δανειστές για να νομοθετεί κατά βούληση για κοινωνικά ζητήματα όπως το μάθημα των θρησκευτικών, ο γάμος ομοφυλόφιλων και η υιοθεσία παιδιών από εκείνους ή για την αποτέφρωση νεκρών, τα οποία θα αποδεικνύουν το αριστερό του πρόσημο. Αν, όμως, στην οικονομία διατάζουν οι δανειστές και στην κοινωνία ο Π. Καμμένος ποιος ο λόγος ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμένει στην κυβέρνηση και να προσφέρει άλλοθι στο νεοφιλελευθερισμό και στη θρησκοληψία αντιστοίχως;...

Δεν ήταν, όμως, μόνο ο πρωθυπουργός ο οποίος επέλεξε τη μετριοπάθεια, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση τουλάχιστον ευνοεί τη μισαλλοδοξία. Λίγοι ήταν εκείνοι που υπερασπίστηκαν δημοσίως τον Νίκο Φίλη και μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ, για να μην αναφερθώ στην υπόλοιπη Αριστερά αλλά και σε εκείνους που υποτίθεται πως είναι φιλελεύθεροι μέχρι την ώρα που θα κυνηγήσουν ψηφαλάκια από τους τραγοπαπάδες. Δεν αλλάζουν, ωστόσο, έτσι οι κοινωνίες ούτε μπορεί να τίθεται σε δημοψήφισμα το ζήτημα της ανεξιθρησκίας, η οποία για να είναι ουσιαστική κι όχι απλώς τυπική οφείλει να κρατά ίσες αποστάσεις από κάθε θρήσκευμα...

Φυσικά κι αλλαγές στις οποίες εναντιώνεται η Εκκλησία Α.Ε. έχουν πολιτικό κόστος, το οποίο προς τιμή τους αψήφησαν ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον πολιτικό γάμο κι ο Κ. Σημίτης με τις ταυτότητες, έστω κι αν το τελευταίο ήταν τρίχα που την έκανε τριχιά ο Χριστόδουλος για να μην συζητηθούν ποτέ τα σοβαρότερα ζητήματα. Τα βιβλία τής Ιστορίας, ωστόσο, μνημονεύουν εκείνους που περπάτησαν κόντρα στο ρεύμα κι όχι τα έπεα πτερόεντα πολιτικάντηδων που δεν βλέπουν μακρύτερα από εκεί που φτάνει το μάτι τους...