"Καταργήστε τους φόρους στους πλούσιους" και "ζήτω ο καπιταλισμός" φώναζαν οι εργάτες που καίγονταν ζωντανοί...

Αξίζει κανείς να ακούσει τον Τζέρεμι Κόρμπιν να μιλά, ακόμα κι αν δεν είναι σοσιαλιστής. Σε ένα προεκλογικό πάνελ, για παράδειγμα, κάποιος από το κοινό τού επιτέθηκε για την υπόσχεσή του να αυξήσει το φόρο στις επιχειρήσεις. Νόμισε πως τον είχε στριμώξει στα σκοινιά, αλλά ο ηγέτης των Βρετανών Εργατικών που κατάφερε το ακατόρθωτο, να συγκινήσει δηλαδή τη νεολαία και να την κάνει να ψηφίσει μαζικά στις πρόσφατες εκλογές στο Νησί, τον αποστόμωσε: πέρα από το ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης- ο καθένας πρέπει να φορολογείται με βάση το ύψος των εισοδημάτων του- εξήγησε στον πολίτη πως αν ήθελε δημόσια Υγεία και Παιδεία, καθώς και κοινωνικό κράτος δεν υπάρχει άλλος έντιμος δρόμος από τη φορολόγηση. Η διακυβέρνηση, άλλωστε, της Μεγάλης Βρετανίας από τους Συντηρητικούς τα τελευταία εφτά χρόνια, κατά τα οποία έχουν πνίξει τη χώρα στη λιτότητα, έχει οδηγήσει στην απαξίωση θεσμών όπως το NHS- το βρετανικό ΕΣΥ-, οι οποίοι αποτελούσαν αιτία υπερηφάνειας για τους αγγλοσάξονες...

Δεν ξέρουμε ακόμα τα ακριβή αίτια της φωτιάς που σκότωσε δεκάδες στο λονδρέζικο ουρανοξύστη, Όλες οι πληροφορίες, ωστόσο, συγκλίνουν στα ελλιπή μέτρα πυρασφάλειας και γενικότερης συντήρησης για ένα κτίριο στο οποίο έμεναν οικογένειες εργατών. Και το ερώτημα είναι: θα συνέβαινε το ίδιο σε ένα κτίριο όπου μένουν ζάπλουτοι; Οι αρμόδιες κρατικές Αρχές θα επιδείκνυαν την ίδια ανευθυνότητα για το παλάτι τού Μπάκιγχαμ; Μήπως οι ζωές των κροίσων έχουν μεγαλύτερη αξία στο καπιταλιστικό σύστημα κι επομένως η ισότητα δεν βρίσκεται στις προτεραιότητές του; Μήπως, εν τέλει, όπως λέει και το τραγούδι, "για τους φτωχούς κι ο θεός είναι φτωχός";...

Είναι λογικό τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ να μισούν τους Κόρμπιν αυτού του κόσμου, να τους απαξιώνουν και να τους γελοιοποιούν. Κι αυτό γιατί όσοι ασπάζονται τις μαρξιστικές ιδέες δίχως να τις αντιλαμβάνονται ως ευαγγέλιο κατανοούν ότι το σημαντικότερο παγκόσμιο ζητούμενο είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, η οποία μπορεί να επιτευχθεί και με ειρηνικά μέσα, όπως είναι η δίκαιη ανακατανομή τού εισοδήματος και με όχημα το φορολογικό σύστημα...

Τα συμπτώματα της βαριάς ασθένειας είναι εμφανή σε κοινωνίες που θεωρούν λογικό να διασώζονται "άρρωστες" τράπεζες από το κρατικό ταμείο, αλλά να θεωρείται οπισθοδρομικό να σώζονται ζωές χάρη στη δωρεάν ιατρική περίθαλψη ή στα επιδόματα για τους οικονομικώς ασθενέστερους. Για όλα αυτά και για πολλά άλλα οι κυβερνώσες ελίτ δεν επιθυμούν να αλλάξει τίποτα κι ας γνωρίζουν ότι με την αλαζονεία τους στήνουν μόνες τους τις γκιλοτίνες που θα φέρουν τον αποκεφαλισμό τους...

Δεν είμαι θιασώτης τής σοσιαλδημοκρατικής ικανοποίησης με τις επιδοματικές πολιτικές. Δεν μπορεί να συνιστούν αυτές το τέλος τής διαδρομής, παρά μόνο ένα όχημα που θα μας οδηγήσει σε αυτό. Στόχος για έναν πραγματικό σοσιαλιστή δεν είναι δυνατό να είναι άλλος από την επικράτηση της ιδέας ότι ο καθένας θα απολαμβάνει ίσων ευκαιριών και θα αμείβεται με βάση την ποιότητα και την ποσότητα του μόχθου του ώστε να μην έχει ανάγκη από κρατικά φιλοδωρήματα και φιλανθρωπίες...

Οι εργάτες και οι οικογένειές τους που σκοτώθηκαν στον πύργο (sic) Γκρένφελ αποτελούν θύματα ενός άνισου κόσμου, ο οποίος δεν εξασφαλίζει ούτε καν την ίδια πρόσβαση στην ασφάλεια για όλους. Κι αυτός ο κόσμος είτε θα αλλάξει ειρηνικώς, όπως με την κατάργηση της φορολογικής ασυλίας για λίγους και των φορολογικών παραδείσων, είτε θα πνιγεί στο αίμα. Δυσκολεύομαι, άλλωστε, να πιστέψω ότι οι εργάτες που καίγονταν ζωντανοί λίγο πριν ξεψυχήσουν ζητούσαν να καταργηθούν οι φόροι στους πλούσιους...