Φλώροι με τσεκούρια...

Το να κατηγορείς το νόμο Παρασκευόπουλου για την αποφυλάκιση Φλώρου, που επιτρέπει σε κάποιον την αποφυλάκισή του με ποσοστό αναπηρίας 67%, είναι σαν να ισχυρίζεσαι πως ο αστυνομικός είναι μπουζούκι γιατί είναι και τα δύο όργανα. Συνιστά στοιχειώδη ανθρωπισμό το να βγει από τη φυλακή έχοντας εκτίσει μέρος τής ποινής του κάποιος με τόσο μεγάλο ποσοστό αναπηρίας. Το ζητούμενο στην περίπτωση Φλώρου είναι να αναζητηθούν εκείνοι που του παρείχαν χαρτιά για να δικαιολογήσει τέτοιο ποσοστό αναπηρίας, να δικαστούν κι αν είναι ένοχοι δωροληψίας να καταδικαστούν, ακόμα κι αν είναι συνήγοροί του...

Στην θεωρία, εξάλλου, δεν είναι ούτε καν ηθικό ατόπημα για έναν δικηγόρο να υπερασπιστεί ακόμα και τον απεχθέστερο των εγκληματιών. Όλοι δικαιούνται υπεράσπισης, ακόμα κι αν είναι παιδόφιλοι, βιαστές ή δολοφόνοι. Όταν, όμως, ο δικηγόρος είναι και πολιτικό πρόσωπο, όπως στην περίπτωση του Μ. Βορίδη ο οποίος υπερασπίζεται τον Φλώρο, τότε τα ερωτηματικά είναι πολλά και δικαιολογημένα. Ιδίως όταν ο συγκεκριμένος ακροδεξιός βουλευτής μιλά επανειλημμένως για ελαττωματικές ιδέες τής Αριστεράς και θεσμική αντιμετώπισή της για να μην ξαναέρθει στην εξουσία, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει στο μισαλλόδοξο κεφάλι του...

Ο Μ. Βορίδης και κάθε άλλο ακροδεξιό κατακάθι θα είχε δίκιο να δηλώνει πως δεν είναι απαραίτητο να απολογείται για πράξεις, όπως οι βόλτες με τσεκούρια στα Εξάρχεια, ή δηλώσεις του προ τριακονταετίας, μόνο όμως αν τις είχε αποκηρύξει. Όταν, ωστόσο, εξακολουθεί να πολιτεύεται με τις ίδιες ιδεοληψίες, τότε είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο να τις υπενθυμίζουμε ξανά και ξανά. Ιδίως όταν οι φορείς τους μασκαρεύουν το ρατσισμό και τον αντικομμουνισμό τους φορώντας το μανδύα τού φιλελεύθερου. Ας πάνε ο Μ. Βορίδης, ο Αδ. Γεωργιάδης και οι υπόλοιποι ακροδεξιοί με φερετζέ να μιλήσουν για τις απόψεις τους για την ομοφυλοφιλία, για παράδειγμα, ή για την θρησκεία σε οποιονδήποτε σοβαρό Ευρωπαίο φιλελεύθερο κι αν εκείνος δεν τον παραπέμψει να εγγραφεί σε κάποιο νεοναζιστικό κόμμα μάλλον θα πρόκειται για θαύμα...