Οι ταξικοί αγώνες είναι παράσημα αλλά μόνο με αυτούς δεν κυβερνάς ούτε περίπτερο...

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ορισμός τού λαϊκισμού την ίδια σχεδόν ημέρα που διορίζεις τρεις εξωκοινοβουλευτικούς υφυπουργούς να υπερψηφίζεις στη Συνταγματική Αναθεώρηση ο πρωθυπουργός να είναι υποχρεωτικώς βουλευτής. Η δημοκρατία μας, άλλωστε, δεν κινδυνεύει τόσο από τους τραπεζίτες ή τους τεχνοκράτες που θέλουν να αναλάβουν ανώτερα πολιτικά αξιώματα όσο από τους εκλεγμένους πολιτικούς που τους τα παραχωρούν. Κι ακόμα περισσότερο κινδυνεύει από την αναξιοκρατία, από την προτίμηση του κολλητού, του συντρόφου ή του συμβόλου από τον άξιο, τον ικανό κι αποτελεσματικό...

Ως πότε η επιλογή των υπουργών και των υφυπουργών σε αυτήν τη χώρα θα γίνεται επί τη βάσει των κομματικών διαπιστευτηρίων, της στενής τους σχέσης με το κύκλωμα εξουσίας ή τις μικροκομματικές σκοπιμότητες; Κι αυτό φυσικά δεν αφορά μόνο το υπουργικό συμβούλιο, αλλά και την κατάληψη κι άλλων δημόσιων αξιωμάτων, σημαντικών ή λιγότερο σημαντικών. Οι προοδευτικοί πόλοι, άλλωστε, δεν διαμορφώνονται με την κυβερνητική αξιοποίηση φθαρμένων υλικών, αλλά με το πραγματικό άνοιγμα στην κοινωνία, με την άντληση στελεχών από τη δεξαμενή των πολλών ταλαντούχων, εργατικών κι έντιμων Ελλήνων που βρίσκουν σήμερα καταφύγιο στο εξωτερικό για να προφυλαχθούν από τον τυφώνα τής εν Ελλάδι μετριοκρατίας...

Η αξία ενός ανθρώπου δεν διαμορφώνεται αποκλειστικώς από τα πτυχία του ή από την επαγγελματική του εμπειρία. Υπάρχουν πολλοί πτυχιούχοι και πολύπειροι χαζοί κι ανίκανοι εκεί έξω. Όπως, όμως, για οποιαδήποτε θέση στον ιδιωτικό τομέα κάποιος προσέρχεται στη συνέντευξη μαζί με το βιογραφικό του, έτσι και στην πολιτική το CV πρέπει να είναι γεμάτο για να μπορεί να λαμβάνεται σοβαρώς υπόψη ο όποιος υποψήφιος. Κι όχι μόνο με ταξικούς αγώνες κι επαναστατικά ταξίδια, που βεβαίως και είναι παράσημα αλλά μόνο με αυτά είναι δύσκολο να καταφέρεις να διοικήσεις έστω ένα περίπτερο...