Ο εκβιαστής δεν εκβιάζει ποτέ μία φορά...

Οι όροι και οι κανόνες κάθε παιχνιδιού πρέπει να τίθενται εγκαίρως κι όταν αλλάζουν οι όποιες αλλαγές να μην έχουν άμεση ισχύ ώστε να μην συμβαδίζουν με τη συγκυρία. Το ίδιο ισχύει και για τους κανόνες τού πολιτικού παιχνιδιού, όπως για παράδειγμα για το πώς συγκροτείται και πώς διαλύεται μια Κοινοβουλευτική Ομάδα. Σε διαφορετική περίπτωση νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να είναι επικριτικός απέναντι σε αλλαγές που μπορεί να είναι δίκαιες, ως ένα βαθμό έστω, αλλά μυρίζουν καιροσκοπισμό...

Ο Π. Καμμένος εκβιάζει την κυβέρνηση σχεδόν απροκάλυπτα. Το ότι ο Αλ. Τσίπρας το ανέχεται, αν όχι και υποκύπτει στον εκβιασμό είναι ερωτηματικό αν οφείλεται στο ότι πράγματι ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ τον "κρατά" από κάπου ή στο ότι ο πρωθυπουργός φοβάται απλώς το μεγάλο στόμα τού πρώην υπουργού του, το οποίο μπλέκει την αλήθεια με το ψέμα και δεν βγάζεις ποτέ άκρη. Όπως κι αν έχει, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Βουλή με τις διαλυμένες Κ.Ο., τους βουλευτές- γυρολόγους και τις ευκαιριακές πλειοψηφίες δεν περιποιεί τιμή στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, ακόμα κι αν έτσι κι αλλιώς η θητεία τής παρούσας Βουλής έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Γι' αυτό και είναι απαραίτητο μέχρι να πάμε στις εκλογές τα σκηνικά γκαζόζας να μηδενιστούν και το πολωτικό κλίμα που δεν βασίζεται σε τεράστιες ιδεολογικές διαφορές, αλλά σε μικροκομματικές σκοπιμότητες να μετριαστεί...

Ο κάθε βουλευτής είναι αντιπρόσωπος κι όχι εκπρόσωπος του λαού, το οποίο σημαίνει ότι ψηφίζει με βάση τη συνείδησή του κι όχι το πώς θα ήθελε να ψηφίσει η πλειονότητα των εκλογέων του ή το κόμμα του. Θα στρουθοκαμήλιζα, ωστόσο, αν πίστευα ότι οι "μεταγραφές" βουλευτών και οι ψήφοι τους σε κρίσιμες ψηφοφορίες το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι προϊόντα της συνείδησής τους και μόνο κι όχι κι ατομικών σκοπιμοτήτων που συνδέονται με την πολιτική τους επιβίωση. Όπως, βεβαίως, θα στρουθοκαμήλιζε κι ο Αλ. Τσίπρας αν πίστευε ότι όποιος εκβιάσει μια φορά δεν πρόκειται να ξαναεκβιάσει, ιδίως αν παίζεται το "τομάρι" του...