Στην αρένα κι όχι στην εξέδρα κρίνεται η ηθική τού καθενός μας...

Αν η Ευρώπη δεν ξυπνήσει άμεσα, που δεν το βλέπω να συμβαίνει, τότε θα ξυπνήσει μια και καλή την επαύριο των ευρωεκλογών του Μαΐου, οι οποίες αναμένεται να θεσμοποιήσουν την ακροδεξιά, το ρατσιστικό και μισαλλόδοξο λόγο της, καθώς και τις βίαιες πρακτικές της. Η παράκαμψη της δημοκρατίας όταν αυτή δεν βολεύει τις ηγεσίες, τα λαϊκιστικά ψέματα με τα οποία έχει ταϊστεί σωρηδόν το πόπολο για να ρίχνει την ευθύνη για την κατάντια του όχι στους πραγματικούς ένοχους, αλλά σε αποδιοπομπαίους τράγους από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και η αδυναμία του μπροστά στο βάρος τής αυτοκριτικής συνιστούν παράγοντες που όταν βράσουν όλοι μαζί η σούπα θα είναι αποκρουστική. Είναι πολύ κρίμα, επομένως, αυτό το παιχνίδι να το παίζουν και δυνάμεις οι οποίες υποτίθεται πως είναι πιο φιλελεύθερες ή προοδευτικές μόνο και μόνο για να μην χάσουν την εκλογική τους πελατεία...

Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, στην Ελλάδα το ΚΙΝΑΛ να ταυτίζεται με τη ΝΔ και την υπόλοιπη ακροδεξιά για τη Συμφωνία των Πρεσπών όταν ακόμα και φιλελεύθερες ευρωπαϊκές δυνάμεις συγχαίρουν τον Αλ. Τσίπρα για την επίτευξή της. Και ούτε είναι επιτρεπτό κατά την προεκλογική εκστρατεία να κυριαρχήσουν οι θεωρίες συνωμοσίας και η σκανδαλολογία αντί για τη συζήτηση για το πώς θα πρέπει να είναι η μεταμνημονιακή Ελλάδα. Η δικαιοσύνη υποχρεούται να ερευνήσει και να επιβάλει τις ανάλογες ποινές αν πολιτικοί λαδώθηκαν από τη Novartis ή από τον Τ. Σόρος και τα κόμματα μπορούν να εκμεταλλευτούν τις αποφάσεις της, αφού οι πολίτες οφείλουν να γνωρίζουν ποιοι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι.

Για να γυρίσουμε, όμως, σελίδα, δεν αρκεί οι ένοχοι για τη χρεοκοπία τού παρελθόντος να τιμωρηθούν, αλλά οι επίδοξοι κυβερνήτες μας να έχουν σχέδιο κι όραμα για το μέλλον. Ούτε είναι αριστερή η αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες που θα δώσουν σχήμα στη νέα εποχή. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως στο παρελθόν η επιλογή τής ηθικής ακεραιότητας από την εξέδρα κι όχι μέσα στην αρένα ήταν ανεκτή, που δεν ήταν, σήμερα πλέον είναι μια αδικαιολόγητη πολυτέλεια, πολλώ δε μάλλον όταν η ακροδεξιά στην Ελλάδα, μέσα από διάφορα κόμματα, συγκινεί πολλούς. Όποιος θέλει να ασκεί κριτική οφείλει να λαμβάνει και την ευθύνη για τις επιλογές του. Σε διαφορετική περίπτωση είναι προτιμότερο να στρέψει στον εαυτό του τις ντομάτες, αν όχι και τις πέτρες, που κρατά στα χέρια του για τους άλλους...