Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Βουλγαράκης...

Ο Γ. Βουλγαράκης ήταν ο πρώτος πολιτικός ο οποίος καθαγίασε στο δημόσιο λόγο πως ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Με αυτόν τον τρόπο η πολιτική περιορίστηκε στην τυπική τήρηση νόμων και κανόνων, ανεξαρτήτως αν από τους αντιπροσώπους του έθνους προσδοκάς περισσότερες ηθικές αναστολές από έναν μέσο πολίτη. Ο Γ. Βουλγαράκης επιστρέφει στην πολιτική ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων την ίδια ώρα που το "δόγμα" του κάνει comeback ελέω Αλ. Τσίπρα...

Ο πρωθυπουργός καθιερώνει το "ό,τι είναι συνταγματικό είναι και νόμιμο" (και) με την παραδοχή του ότι αξιοποίησε το 2014 την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας για να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά τώρα θέλει απεμπλοκή τής εκλογής ΠτΔ από την προκήρυξη εκλογών. Το επιχείρημα, άλλωστε, που χρησιμοποιεί περί διαφορετικής συγκυρίας και καταστροφικής κυβέρνησης πριν τέσσερα χρόνια είναι έωλο.

Όχι γιατί η κυβέρνηση Σαμαρά δεν ήταν καταστροφική ή γιατί η συγκυρία σήμερα δεν είναι διαφορετική, αλλά ποιος μπορεί να ορίζει με αντικειμενικά κριτήρια πότε μια κυβέρνηση έχει χάσει τη λαϊκή αποδοχή χωρίς να έχουν στηθεί κάλπες; Και τι μας λέει πως δεν θα προκύψουν και στο μέλλον καταστροφικές κυβερνήσεις ώστε να είναι απαραίτητη η δυνατότητα πτώσης τους για το καλό τού λαού;...

Το ίδιο νομικίστικα είναι και τα επιχειρήματα για να μην γίνουν αποδεκτά προς αναθεώρηση άρθρα όπως το 16 για την παιδεία ή το 24 για το περιβάλλον. Προφανώς ελλοχεύει ο κίνδυνος μια κυβέρνηση της ΝΔ να τα αξιοποιήσει για την θεσμοθέτηση του νεοφιλελευθερισμού.

Πέρα, όμως, από το ότι η στάση ΣΥΡΙΖΑ μαρτυρά ηττοπάθεια, υπάρχει και η πραγματική αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού τους. Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, να μιλάμε για ουδετερόθρησκο κράτος, αλλά αποστολή του να παραμένει η καλλιέργεια της θρησκευτικής συνείδησης (άρθρο 16 παρ. 2) ούτε να μην λαμβάνεται υπόψη ο παράγοντας της κλιματικής αλλαγής. Χάνεται, δηλαδή, μια ακόμα ευκαιρία για μια γενναία Αναθεώρηση η οποία θα είχε, αφού μεσολαβούν εκλογές, και τη λαϊκή συναίνεση...