Στην Ελλάδα ο Λάνθιμος θα γύριζε τα βιντεάκια τού Άνθιμου για να ζήσει...

Αν ο Γιώργος Λάνθιμος κέρδιζε το Όσκαρ σκηνοθεσίας και η "Ευνοούμενη" το αντίστοιχο καλύτερης ταινίας, όλοι οι Έλληνες θα αισθανόμασταν υπερήφανοι για τον ίδιο και το επίτευγμά του. Κι ας ήταν η επιτυχία του προϊόν μιας άλλης βιομηχανίας θεάματος την οποία στην Ελλάδα μπορούμε μόνο να ονειρευόμαστε με τα σημερινά δεδομένα και την κακομοίρικη νοοτροπία που μας διακατέχει. Για να το θέσω διαφορετικά, ο Γιώργος Λάνθιμος τα καταφέρνει στο εξωτερικό όχι γιατί είναι Έλληνας, αλλά μολονότι είναι Έλληνας...

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι η εθνική καταγωγή που δυσχεραίνει τον κάθε Λάνθιμο, αλλά η εθνική μας πραγματικότητα. Την ώρα που κορδωνόμαστε για τον Λάνθιμο τρέμουμε μήπως ένα δημοσίευμα του BBC ανακινήσει ζήτημα σλαβομακεδονικής μειονότητας στη χώρα μας. Είναι ακριβώς αυτός ο συνδυασμός αρχοντοχωριατισμού κι εθνοφοβίας που μας καθιστά ουραγούς στην παγκόσμια κοινότητα κι όχι οι όποιοι ορατοί ή αόρατοι εχθροί τού έθνους...

Είμαστε μια χώρα όπου στη βιτρίνα βάζουμε τους λάνθιμους και τους τσιτσιπάδες, αλλά το μαγαζί τρέχουν ο γιος τού μπαμπά, το παιδί τού κόμματος κι ο ευνοούμενος του επιχειρηματία. Αν, άλλωστε, ο Γιώργος Λάνθιμος ή ο Στέφανος Τσιτσιπάς αποφάσιζαν να κάνουν την Ελλάδα βάση των δραστηριοτήτων τους, το πιθανότερο είναι να κατέληγαν υφιστάμενοι του Ν. Καρανίκα ή να γύριζαν τα βιντεάκια τού μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Άνθιμου. Δυστυχώς η αγάπη για την πατρίδα ισοδυναμεί στην ελληνική περίπτωση με αυτοκαταστροφική τάση...