Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παρουσιάσει το Σάββατο με τυμπανοκρουσίες την Προοδευτική του Συμμαχία, η οποία στην ουσία αποτελείται από άτομα που εκπροσωπούν τον εαυτό τους ή, το πολύ, μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες ακόμα, κυρίως αργόσχολους γυρολόγους τής πολιτικής. Θα μου πείτε πως πολλά σπουδαία πράγματα έχουν επιτευχθεί από λίγους στην αρχή, οι οποίοι στη συνέχεια βρήκαν ανταπόκριση στο κάλεσμά τους κι έγιναν πλειονότητα. Θα πίστευα στο ρομαντισμό σας αν ο Αλ. Τσίπρας είχε επιχειρήσει το άνοιγμα όταν βρισκόταν καβάλα στο άλογο ή δεν είχε επιχειρήσει αρχικώς να προσελκύσει το ΚΙΝΑΛ κι επομένως δεν έκανε το φτύσιμο φιλότιμο συνεργαζόμενος με ανθρώπους που εκπροσωπούν ελάχιστους στην κοινωνία...
Με όλα αυτά, βεβαίως, επ' ουδενί αθωώνω τη στάση τού ΚΙΝΑΛ να συμπορεύεται με τη ΝΔ επιδιώκοντας τη στρατηγική ήττα τού ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να παραμείνει πολιτικός παίκτης και να εκδικηθεί το κυβερνών κόμμα γιατί το εγκατέλειψαν για χάρη του οι ψηφοφόροι του. Το ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτό είναι στην ουσία το ΚΙΝΑΛ, θα είχε διαλυθεί με τις μνημονιακές πολιτικές που εφάρμοσε ακόμα κι αν δεν υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ψηφοφόροι του θα πήγαιναν στο ΚΚΕ ή θα εμφανιζόταν κάποιο άλλο αντιμνημονιακό κόμμα που θα κάλυπτε το κενό που άφησε η λεηλασία τής μεσαίας τάξης. Αν, επομένως, ψάχνουν κάποιους στη Χαριλάου Τρικούπη για να αποδώσουν ευθύνες για την κατάντια τους να παλεύουν για είσοδό τους στη Βουλή ας κοιταχτούν στους καθρέφτες τους...
Από την άλλη, όμως, και η Κουμουνδούρου ήθελε μέχρι πρότινος να συνεργαστεί με ένα κόμμα που και σήμερα κατηγορεί, με αφορμή τα θαλασσοδάνεια και τη Novartis, πως είναι βουτηγμένο στη διαφθορά. Δεν θα συνεργαζόταν, άλλωστε, με τα μικρομεσαία στελέχη ή τους ψηφοφόρους τού ΚΙΝΑΛ, αλλά με την ηγεσία του, η οποία είχε κυβερνητικές θέσεις μέχρι πριν τέσσερα χρόνια...
Με λίγα λόγια, και το ΣΥΡΙΖΑ δεν τον απασχολεί τόσο ο πόλεμος κατά τής ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού, αλλά η πολιτική του επιβίωση. Μοιάζει, δηλαδή, πολύ περισσότερο στο ΠΑΣΟΚ από όσο θέλουν να παραδεχθούν και στον εαυτό τους ακόμα τα στελέχη του...
Με όλα αυτά, βεβαίως, επ' ουδενί αθωώνω τη στάση τού ΚΙΝΑΛ να συμπορεύεται με τη ΝΔ επιδιώκοντας τη στρατηγική ήττα τού ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να παραμείνει πολιτικός παίκτης και να εκδικηθεί το κυβερνών κόμμα γιατί το εγκατέλειψαν για χάρη του οι ψηφοφόροι του. Το ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτό είναι στην ουσία το ΚΙΝΑΛ, θα είχε διαλυθεί με τις μνημονιακές πολιτικές που εφάρμοσε ακόμα κι αν δεν υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ψηφοφόροι του θα πήγαιναν στο ΚΚΕ ή θα εμφανιζόταν κάποιο άλλο αντιμνημονιακό κόμμα που θα κάλυπτε το κενό που άφησε η λεηλασία τής μεσαίας τάξης. Αν, επομένως, ψάχνουν κάποιους στη Χαριλάου Τρικούπη για να αποδώσουν ευθύνες για την κατάντια τους να παλεύουν για είσοδό τους στη Βουλή ας κοιταχτούν στους καθρέφτες τους...
Από την άλλη, όμως, και η Κουμουνδούρου ήθελε μέχρι πρότινος να συνεργαστεί με ένα κόμμα που και σήμερα κατηγορεί, με αφορμή τα θαλασσοδάνεια και τη Novartis, πως είναι βουτηγμένο στη διαφθορά. Δεν θα συνεργαζόταν, άλλωστε, με τα μικρομεσαία στελέχη ή τους ψηφοφόρους τού ΚΙΝΑΛ, αλλά με την ηγεσία του, η οποία είχε κυβερνητικές θέσεις μέχρι πριν τέσσερα χρόνια...
Με λίγα λόγια, και το ΣΥΡΙΖΑ δεν τον απασχολεί τόσο ο πόλεμος κατά τής ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού, αλλά η πολιτική του επιβίωση. Μοιάζει, δηλαδή, πολύ περισσότερο στο ΠΑΣΟΚ από όσο θέλουν να παραδεχθούν και στον εαυτό τους ακόμα τα στελέχη του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου