Η πολυτέλεια του να είσαι νεοφιλελεύθερος όταν είσαι ο γιος τού Μητσοτάκη...

Πιθανόν ο Κ. Μητσοτάκης να είναι ευφυέστερος, εργατικότερος κι αποτελεσματικότερος από τον γράφοντα και γι' αυτό είναι πλουσιότερός του. Πιθανόν, επίσης, ο γράφων να είναι ευφυέστερος, εργατικότερος κι αποτελεσματικότερος από έναν συνομήλικό του που μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και γι' αυτό να απολαμβάνει υψηλότερα εισοδήματα από αυτόν.

Την αλήθεια, όμως, δεν θα τη μάθουμε πότε διαιωνίζοντας ένα σύστημα το οποίο ευνοεί ορισμένους σε σύγκριση με κάποιους άλλους. Γι' αυτό κι από τη στιγμή που δεν ζούμε σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών στην πράξη κι όχι στην θεωρία, αυτοί οι "κάποιοι άλλοι" έχουν ανάγκη από θετικά κρατικά μέτρα που φαινομενικώς μοιάζουν με ανισότητα ή με ελεημοσύνη...

Ο νεοφιλελευθερισμός θεωρεί δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως της καταγωγής, της φυλής, του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της σωματικής ή πνευματικής τους αρτιμέλειας, ξεκινούν τη ζωή τους από το ίδιο σημείο κι επομένως σε αυτήν την κούρσα- γιατί για τους νεοφιλελεύθερους δεν υπάρχουν κοινωνίες, αλλά ζούγκλες- όποιος τερματίζει πρώτος το καταφέρνει γιατί αποδεικνύεται ικανότερος από τους υπόλοιπους. Επιπλέον, ο νεοφιλελευθερισμός θεωρεί τους εργαζόμενους, αυτούς δηλαδή που παράγουν τον πλούτο, ως εχθρούς τής εργασίας, της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας, γι' αυτό και για τον πρόεδρο της ΝΔ το δώρο Χριστουγέννων, για παράδειγμα, ή το οκτάωρο συνιστούν αναχρονισμούς. Είναι, ωστόσο, προφανές ότι ο γιος τού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ούτε γεννήθηκε ούτε πορεύεται στη ζωή με τα ίδια εφόδια με τον γιο ενός οικοδόμου κι ότι δίχως εργαζόμενους ακόμα και η ευφυέστερη και πιο καινοτόμος ιδέα δεν μπορεί να υλοποιηθεί...

Όλα αυτά βεβαίως και δεν σημαίνουν ότι όποιος γεννιέται φτωχός, μαύρος, γυναίκα, ομοφυλόφιλος ή ανάπηρος δεν έχει καμία πιθανότητα να πετύχει στη ζωή, με όποια κριτήρια κι αν βάζει κανείς στον όρο επιτυχία. Φυσικά κι ο άνθρωπος είναι ικανός να τα καταφέρνει ακόμα και υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες χάρη στην ισχυρή του θέληση. Ιδίως, όμως, εκείνοι που έχουν τα προσόντα για να ξεπεράσουν τρόπον τινά τη μοίρα τους έχουν το δικαίωμα να απαιτούν από το κράτος να τους παρέχει τα εφόδια ώστε να καλύπτουν γρηγορότερα την απόσταση που τους χωρίζει από τους προνομιούχους, όχι υπό τη μορφή επαιτείας, αλλά έστω της ελάχιστης συνδρομής στο αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη, τυχόν ικανοποίηση του οποίου θα κάνει αυτόν τον κόσμο πολύ πιο γαλήνιο...