Η αντικατάσταση της βρομιάς με βρομιά δεν σε παραδίδει καθαρό στην κοινωνία...

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015 είχε πράγματι απέναντί του τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ της χώρας κι εκδότες- καναλάρχες που κυβερνούσαν την Ελλάδα από το παρασκήνιο για δεκαετίες. Τότε ο Αλ. Τσίπρας διέθετε όντως το ηθικό πλεονέκτημα να καταγγέλλει αυτό το σύστημα διαπλοκής, αυτά τα τέσσερα χρόνια και κάτι που κυβερνά όμως δεν επιχείρησε απλώς να το γκρεμίσει, κάτι που πέτυχε σε σημαντικό βαθμό και γι' αυτό του αξίζει έπαινος, αλλά να το αντικαταστήσει με ένα δικό του, κάτι που επίσης επιτυγχάνει σταδιακά και για το οποίο όμως είναι αξιοκατάκριτος. Ο πρωθυπουργός και οι περί αυτόν αποφάσισαν να παίξουν το ίδιο βρόμικο παιχνίδι, πιστεύοντας, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ότι η αντικατάσταση της βρομιάς με βρομιά σε παραδίδει καθαρό στην κοινωνία...

Δεν γνωρίζω πόσα από αυτά που κατάγγειλε ο Β. Μαρινάκης στη στημένη συνέντευξη στον Ν. Χατζηνικολάου ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Είναι αλήθεια, όμως, ότι η στάση τού εφοπλιστή απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ όταν βρισκόταν προ των πυλών τής εξουσίας και μέχρι να εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ ο αδερφός τής κουμπάρας του ήταν πολύ πιο ήπια (sic) σε σύγκριση με αυτή από τον Ιανουάριο του 2016 μέχρι και σήμερα. Κι αν δεν με πιστεύετε, ζητήστε από την Ρ. Δούρου να πει έστω και μία φορά την αλήθεια και ύστερα ρωτήστε την ποιος μοίραζε τα φυλλάδιά της στον Πειραιά στις περιφερειακές εκλογές τού 2014...

Ο Αλ. Τσίπρας επέλεξε τον εύκολο δρόμο, αυτόν του συμβιβασμού με τα επιχειρηματικά συμφέροντα που παρασιτούν σε βάρος τού λαού. Η κοινωνική δικαιοσύνη, ωστόσο, δεν χτίζεται με τον Β. Μαρινάκη, τον Ιβ. Σαββίδη ή τον Χρ. Καλογρίτσα ούτε χρησιμοποιώντας την ΕΡΤ κι ορισμένα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης ως απόλυτα φερέφωνα των σχεδιασμών σου...

Πριν τέσσερα ακριβώς χρόνια ο πρωθυπουργός στηριζόταν από μια κοινωνική πλειοψηφία που ήταν μεγαλύτερη από αυτή που τον ψήφισε τον Ιανουάριο του 2015. Θα μπορούσε να την έχει ακόμα- κι ας ψήφισε το τρίτο μνημόνιο- αν είχε επιλέξει από το Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς και μετά την οδό τής ρήξης με τα κακώς κείμενα- θυμηθείτε, για παράδειγμα, και την υποταγή του στην εκκλησία με την αποπομπή Φίλη- αντί την προσπάθεια εξημέρωσής τους, η οποία κατάληξε στη δική του εξημέρωση. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να αξιοποιήσει καλύτερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από το να στήνει ή να στηρίζει εφημερίδες που διαβάζουν λίγοι και πάντως όχι οι νέοι τους οποίους εκλιπαρεί να τον ψηφίσουν στις ευρωεκλογές. Δεν το έκανε κι αυτό είναι κρίμα, πολύ κρίμα...