Ο λαός δεν είναι πάντοτε σοφός, δεν είναι όμως ποτέ χαζός...

Οι ανατροπές ξεκινούν από τα κάτω κι όχι από τα πάνω, από την κοινωνία κι όχι από τα κόμματα που την εκπροσωπούν. Το διαπιστώσαμε πολύ έντονα την περίοδο των μνημονίων, το είδαμε κι αυτές τις ημέρες με την άτακτη υποχώρηση Πλεύρη- Ράπτη, οι οποίοι αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από την επιτροπή για τα τρένα κατόπιν, στην ουσία, λαϊκής απαίτησης. Κι αν η φωνή λαού δεν είναι πάντοτε φωνή θεού, αφού ελλοχεύει ο λαϊκισμός, εν τούτοις είναι αδιανόητο σε μια δημοκρατία να περιθωριοποιείται ή να δαιμονοποιείται παντού και πάντοτε...

Την προηγούμενη τετραετία και με ευθύνη τής αντιπολίτευσης δεν κατορθώθηκε να σχηματιστεί ένα κοινωνικό μέτωπο απέναντι στη νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική δεξιά. Βεβαίως η κυβέρνηση Μητσοτάκη "ευλογήθηκε" με μια πανδημία κι έναν πόλεμο που στάθηκαν ευεργετικοί για τη βιωσιμότητά της. Αν, όμως, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους εξωγενείς παράγοντες της ήττας, μπορούμε να αλλάξουμε τους ενδογενείς κι αυτό επιχειρεί ο Στέφανος Κασσελάκης και με την τόσο συκοφαντημένη αδιαμεσολάβητη επαφή του με το λαό...

Ο Μήτσος ο κρεοπώλης από την Αμφιλοχία, η Μαρία η κομμώτρια από το Διδυμότειχο, το ζεύγος Παπαδοπούλου από την Πύλο δεν θα συγγράψουν το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ή οποιουδήποτε άλλου κόμματος. Γι' αυτό υπάρχουν τα κόμματα, για να αφουγκράζονται την κοινωνία και στη συνέχεια να επεξεργάζονται τις προτάσεις της και να τις μετατρέπουν πολιτικές. Σε διαφορετική περίπτωση η εκλογική συντριβή τους είναι βέβαιη γιατί ο λαός μπορεί να μην είναι πάντοτε σοφός, δεν είναι όμως ποτέ χαζός...