Αν η οποιαδήποτε κυβέρνηση έδινε προτεραιότητα στη δημόσια παιδεία, από το νηπιαγωγείο ως το πανεπιστήμιο, η συζήτηση για την ιδιωτική εκπαίδευση θα ήταν άνευ σημασίας, ένα καπρίτσιο για λίγους. Το ότι, όμως, η δημόσια παιδεία είναι το διαχρονικό αποπαίδι τού κρατικού προϋπολογισμού ανοίγει το δρόμο στην ιδεολογικοποίηση μιας συζήτησης που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει πολλούς. Κι όταν μια κυβέρνηση δίνει προτεραιότητα στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο από το δημόσιο στην ουσία δηλώνει τη δική της ανεπάρκεια να δώσει λύσεις, πέρα φυσικά από το ότι γεννά ζητήματα εξάρτησης από εκείνους που μια χαρά βολεύονται με την αναπαραγωγή των ταξικών ανισοτήτων...
Όσοι, εξάλλου, πιστεύουν μοιρολατρικά ότι το 2024 θα είναι καλύτερο από το 2023 γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς οφείλουν να εργαστούν σκληρά, πολύ σκληρά για να το πετύχουν. Με αυτοκριτική, αλλά και με προτάσεις, με όραμα αλλά και με πρακτικές λύσεις θα καταφέρουμε να μετατρέψουμε το πιο βαθύ σκοτάδι σε προοπτική αλλαγής. Κι αν όσοι αυτοαποκαλούμαστε προοδευτικοί δεν ενωθούμε, υποτασσόμενοι σε έναν ανούσιο εμφύλιο, θα απολογούμαστε στις γενιές που θα μας ακολουθήσουν για το ότι επιτρέψαμε την ακροδεξιά πολιτική ηγεμονία να μετατραπεί και σε κοινωνική...
Για να κλείσω, πάντως, πιο αισιόδοξα, εκτιμώ πως σε ένα χρόνο από τώρα η λογική θα έχει επικρατήσει του πείσματος. Για το καλό τής κοινωνικής πλειοψηφίας...
Υ.Γ.: Καλές γιορτές και καλή χρονιά σε όλες κι όλους, ραντεβού στις 4 Ιανουαρίου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου