Τί κρίμα που υπάρχει και η επικαιρότητα...

Μερικές φορές θέλει ο ακροδεξιός να "αγιάσει", αλλά δεν τον αφήνει η επικαιρότητα! Την ώρα που ο εικονιζόμενος κ. Βορίδης και οι όμοιοί του, του ΛΑΟΣ πασχίζουν να γίνει δημοψήφισμα για την απόκτηση δικαιώματος ψήφου και ιθαγένειας από τους αλλοδαπούς, έρχεται η ληστεία σε βάρος αλβανού, που επιχείρησε ελληνίδα για να δείξει τη γελοιότητα του ρατσισμού...
Προφανώς, δεν εννοώ πως οι περισσότεροι έλληνες κλέβουν αλλδαπούς ( αν και το κάνουν, με τα μεροκάματα που τους δίνουν), όπως, βέβαια, και οι περισσότεροι αλλοδαποί δεν είναι εγκληματίες. Το τραγικότερο είναι πως τύποι όπως ο κ. Βορίδης θεωρούνταν πριν από καμιά δεκαριά χρόνια αμιγώς ακροδεξιοί, όπως κι εξακολουθούν να είναι. Τώρα, όμως, ο ΛΑΟΣ τους έχει δώσει το "προσωπείο" των αστών πολιτικών. Κι αυτό είναι πολύ πιο επικίνδυνο...
Υ.Γ.: Καλή πρωτοχρονιά και χρονιά σε όλες κι όλους!

Οχι άλλοι επαίτες και φιλάνθρωποι...

Είμαι από τους τυχερούς: έχω εργασία, σπίτι και χρήματα για να τρώω, να πίνω και να διασκεδάζω. Οπότε κατανοώ και τις όποιες αρνητικές αντιδράσεις γι' αυτό που γράφω παρακάτω: έχω μεγαλύτερο σεβασμό για εκείνον που θα ορμήξει να με κλέψει και κανένα για εκείνον που, ιδιαίτερα μέρες γιορτών, απλώνει το χέρι για να ικετεύσει για ένα κομμάτι ψωμί...
Εξαιρώ όσους πραγματικά δεν είναι σε θέση να βρουν εργασία ή είναι θύματα κυκλωμάτων επαιτείας. Είμαι, όμως, απέναντι σε εκείνους που επαιτούν γιατί αυτή είναι η εύκολη λύση. Μπορεί να το γράφω γιατί είμαι νιτσεϊκός, αλλά προτιμώ τη δράση από την παθητικότητα.
Η φιλανθρωπία, εξάλλου, δεν είναι ανθρωπισμός. Χρειάζονται πολύ περισσότερα για να εξαγνιστούν όσοι, αυτές τις μέρες ειδικά, προσφέρουν χρήματα στους φτωχούς. Ανθρωπισμός είναι η ανακατανομή του εισοδήματος, όχι η απροκάλυπτη κοροϊδία των θυμάτων...

Αυτονόητο δικαίωμα...

Η απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς είναι αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας. Απορώ γιατί θα πρέπει να συζητάμε αν έχει το δικαίωμα ή όχι να είναι και με το νόμο έλληνας ένας νέος 18 χρόνων, που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα, μιλά άπταιστα τη γλώσσα και η μόνη του επαφή με την πατρίδα των γονιών του είναι οι διηγήσεις τους...
Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει για τους ενοίκους της υπερπατριωτικής δεξιάς "πολυκατοικίας", που μιλούν ακόμα και για αλλοίωση του εκλογικού σώματος. Κατά τους ίδιους είναι προτιμότερο να ψηφίζουν στις εκλογές οι έλληνες του εξωτερικού, που δε ζουν εδώ και μπορεί να έχουν να επισκεφτούν τη χώρα κάτι χρόνια, παρά όσοι βιώνουν τα ίδια πρόβληματα, και στο πολλαπλάσιο, με τους γηγενείς έλληνες. Καλώς να ψηφίζουν και οι έλληνες του εξωτερικού, καλώς, όμως, να ψηφίζουν και οι μετανάστες...
Υ.Γ.: Καλά Χριστούγεννα σε όλους, ραντεβού την Τρίτη!

Ο "άγιος" Λαμπράκης...

Ομολογώ πως δεν είναι δίκαιο να ασκείς κριτική σε κάποιον που έχει πεθάνει. Το ίδιο άδικο, όμως, είναι να αγιοποιείται ο νεκρός, όπως στην περίπτωση του Χ. Λαμπράκη. Δεν αμφιβάλλω πως υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα αυτής της χώρας, αμφιβάλλω, όμως, για το αν ο θάνατός του θα έπρεπε να καλύψει δεκαπλάσιο ραδιοτηλεοπτικό χρόνο από τον θάνατο του σπουδαίου ζωγράφου Γιάννη Μώραλη...
Ας δεχθώ, ωστόσο, για χάρη των επόμενων επιχειρημάτων μου πως ο Λαμπράκης άξιζε περισσότερων σχολίων. Γιατί, όμως, παρουσιάζεται ως προτέρημα από τις...MEGAλες ειδήσεις πως ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ καθόριζε τις πολιτικές εξελίξεις του τόπου την τελευταία 50ετία; Υποτίθεται πως ρόλος των μέσων ενημέρωσης είναι να ασκούν κριτική στην εξουσία, όχι να την υποκαθιστούν...
Σε κανένα ρεπορτάζ, επίσης, αγιοποίησης του Λαμπράκη δεν ακούστηκε τίποτα για τις κατά καιρούς "κωλοτούμπες" των μέσων που είχε υπό την κατοχή του. Οπως δεν ακούστηκε τίποτα και για τα δάνεια που λάμβανε από τη χούντα. Οπως και για το ότι εκείνη την περίοδο δεν ήθελε την κατάργηση της λογοκρισίας, ώστε να μη ξεμπροστιαστεί στα "μάτια" των αναγνωστών των εντύπων του, αφού κάθε άλλο παρά σκληρός ήθελε να είναι απέναντι στους συνταγματάρχες. Ο Λαμπράκης ήταν ένας βαρόνος των μίντια, ένας διαπλεκόμενος. Είτε το θέλουν οι αγιογράφοι του είτε όχι...

"Βρωμοτουρκαλάδες" και "βρωμοελληναράδες"!

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει δίκιο: οι έλληνες της Πόλης ( αλλά και της Ιμβρου και Τενέδου) "σταυρώνονται" καθημερινά. Βρήκαν, όμως, ευκαιρία οι ελληναράδες να ξεσπαθώσουν, άλλη μια φορά, κατά των "βρωμοτουρκαλάδων". Προφανώς, όμως, δε γνωρίζουν πώς συμπεριφέρεται το ελληνικό κράτος στους Τούρκους της ελληνικής Θράκης, έστω κι αν δεν έχει φτάσει στο ίδιο επίπεδο ακραίων ενεργειών που διαχρονικά ακολούθησαν οι τούρκοι σε βάρος των ελλήνων της Πόλης.
Οι ίδιοι ελληναράδες, εξάλλου, διαμαρτύρονται όταν οι μουσουλμάνοι της Θράκης αυτοαποκαλούνται τούρκοι. Τι έκανε, όμως, το ελληνικό κράτος για να τους κάνει να αισθανθούν έλληνες; Η γκετοποίηση κι ο εξοβελισμός τους από πολλές δραστηριότητες που ήταν ελεύθερες για τους "κανονικούς" έλληνες δεν είναι πολιτική ενσωμάτωσης, αλλά αποξένωσης. Οσοι κλαίγονται, επομένως, για την Θράκη θα πρέπει πρώτα να την κατανοήσουν...

"Ζήστε κι άστε τις άλλες γενιές να πεθάνουν"...

Γι' άλλη μια φορά αποδείχθηκε στην Κοπεγχάγη ότι αν η κοινοβουλευτική δημοκρατία μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο, θα ήταν παράνομη. Οι κοινοβουλευτικοί "ηγέτες" αυτού του κόσμου στάθηκαν αδύναμοι να καταλήξουν σε μια στοιχειώδη συμφωνία για τη συγκράτηση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Ας λιώσουν, επόμενως, οι πάγοι, ας εξαφανιστούν ζωικά και φυτικά είδη, ας εξαφανιστούν χώρες όπως οι Μαλδίβες ( κάπου αλλού θα βρούμε να πηγαίνουμε εξωτικές διακοπές). Ας εξαφανιστούν και οι επόμενες γενιές ανθρώπων: έτσι κι αλλιώς εκείνες δε μπορούν να ψηφίσουν τους σημερινούς "ηγέτες", οπότε μικρό το κακό. Αντιθέτως, πρέπει να προστατεύσουμε πάση θυσία όσους ρυπαίνουν τον πλανήτη. Αυτοί πληρώνουν, αυτός την πληρώνει. Δε βαριέστε, θα μετοικήσουμε στη Σελήνη, μέχρι να την καταστρέψουμε κι αυτή...

Τα ανερυθρίαστα "χρυσόπαιδα"!

Κάποιοι θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή. Αντε, επειδή είναι υποτίθεται άγιες μέρες, θα έπρεπε τουλάχιστον να κρύβονται στα σπίτια τους και να μην τολμούν να πηγαίνουν ούτε στο μπακάλη της γειτονιάς τους. Κι όμως, τα απανταχού "golden boys" βγαίνουν, το ένα μετά το άλλο, από το "καβούκι" τους και είτε δηλώνουν αδικημένα ( π.χ. Χ. Χατζηεμμανουήλ του ΟΠΑΠ) είτε υποβαθμίζουν χώρες ( βλ. Standard & Poor's)...
Κρείττον σιγάν, έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, κι αυτό ισχύει και για τα "golden boys" περισσότερο από κάθε άλλον. Από κοντά και το συνδικαλιστικό "golden boy", ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, ο οποίος όσο "επαναστατικός" ήταν επί Ν.Δ. τόσο έχει λουφάξει τώρα. Αναρωτιέμαι αν έχει βελτιωθεί τόσο πολύ η κατάσταση για τα εργασιακά δικαιώματά επί "σοσιαλιστικής" κυβέρνησης ή, απλώς, ο κ. Παναγόπουλος περιμένει τη βουλευτοποίηση ή υπουργοποίησή του από το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ. Θέλω να νομίζω πως είναι αφελής κι όχι αγύρτης συμφεροντολόγος...

Μπράβο τα "παιδάκια"!

Συγκλονίστηκε το έθνος από το χθεσινό "κοσμοϊστορικό" γεγονός: για πρώτη φορά στα χρονικά μία ενήλικη γυναίκα και πέντε ενήλικοι άνδρες, οι οποίοι μάλιστα παριστάνουν την πολιτική ηγεσία της χώρας, κατάφεραν να καθήσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συζητήσουν πολιτισμένα τρόπους επίλυσης της διαφθοράς! Μπράβο στα "παιδάκια"...

Ο κ. Σαμαράς, μάλιστα, πανηγύριζε, μιλώντας για πολιτικό πολιτισμό. Γι' αυτό κι αυτή η χώρα έχει μείνει τόσο πίσω: γιατί τα αυτονόητα θεωρούνται κατορθώματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εργασιακές σχέσεις. Σε λίγο οι εργοδότες θα απαιτούν την παροχή άμισθης εργασίας "λόγω οικονομικής κρίσης". Ηδη τα "golden boys" των τραπεζών διαμαρτύρονται για την υψηλή φορολόγηση των μπόνους τους, όπως και οι βουλευτές για τη μείωση του μισθού τους. Αφού είναι τόσο αναξιοπαθούντες γιατί δεν κατεβαίνουν αύριο στη γενική απεργία να διαμαρτυρηθούν για τα δίκαιά τους; Γιατί δεν κατεβαίνει, για παράδειγμα, ο Χρ. Χατζηεμμανουήλ, ο πρώην πρόεδρος του ΟΠΑΠ που βγαίνει στα κανάλια και λέει, στην ουσία, πως και λίγα έπαιρνε; Μήπως γιατί τα δίκαιά τους είναι άδικα;...

Οι άνθρωποι και το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν!

Η παραίτηση Ρόβλια δείχνει πως οι άνθρωποι και το...ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν! Αυτοί που κυβερνούν σήμερα τη χώρα και παριστάνουν τους "φρέσκους" και τους αδιάφθορους είναι οι ίδιοι που άρχιζαν να στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό τη δεκαετία του '80 με μόνο προσόν ότι ήταν "πρασινοφρουροί". Είναι, δηλαδή, στελέχη που έχουν γαλουχηθεί με το ρουσφέτι, την κομματοκρατία, τη διαφθορά και το νεποτισμό.
Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου υπήρξε κορυφαίο στέλεχος του κόμματος του μπαμπά του δεκαετίες τώρα. Αν μη τί άλλο, ξέρει πολύ καλά το ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει πως θα έπρεπε να είναι είτε αφελής είτε ψεύτης, αν πίστευε όταν σχημάτιζε την κυβέρνησή του πως οι ίδιοι που δημιούργησαν μια υποκουλτούρα αδιαφάνειας θα έρθουν για να τη γκρεμίσουν. Επομένως, "ακούω βερεσέ" τα χθεσινά ευχολόγια του πρωθυπουργού για τη σωτηρία της πατρίδος. Ακόμα κι αν δεχθώ πως είναι ικανός στρατηγός, που δεν το θεωρώ, οι πόλεμοι κερδίζονται από τους στρατιώτες που απαρνιούνται το χρήμα και τη δόξα. Ο κ. Παπανδρέου, δυστυχώς για τη χώρα, δεν τους διαθέτει...

Οικογένεια...Θρασοτάκη!

Οποιος θέλει να κάνει πολιτική καριέρα δεν χρειάζεται να έχει ούτε ικανότητες, ούτε ειλικρινή πρόθεση να προσφέρει για το κοινό καλό. Αυτό που απαιτείται, όμως, είναι να διαθέτει θράσος. Οσο πιο απύθμενο, μάλιστα, τόσο πιο καλά. Κι αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε την οικογένεια Μητσότάκη...

Ο πάτερ φαμίλιας μίλησε σήμερα κατά της διαφθοράς και για την υποχρέωση των πολιτικών να λένε την αλήθεια στο λαό. Για κοίτα, όμως, ποιός μιλά: αυτός που έχει πάρει χρήματα, και δεν εννοώ δωρεές, από κάθε μεγαλοεπιχειρηματία μιλούσε την ελληνική την τελευταία πεντηκονταετία. Αυτός, ο πρώτος διδάξας της αποστασίας. Κατά πατέρα, όμως, κατά κόρη. Από κοντά και η Ντορούλα, που θεωρεί λίγο για την "αφεντιά" της τον τομέα παιδείας και πολιτισμού. Εκείνη δεν είναι που είχε δηλώσει στρατιώτης της παράταξης; Και πού είναι, άλλωστε, η προσβολή στο αναλάβεις δύο τόσο σημαντικούς τομείς εφόσον η πρώτη σου έγνοια είναι το καλό του τόπου; Αν, όμως, υπάρχει μια πολιτική οικογένεια στην Ελλάδα που έβαζε πάντοτε το προσωπικό της συμφέρον πάνω από το συλλογικό αυτή δεν είναι άλλη από την οικογένεια Μητσοτάκη. Γι' αυτό είναι, εξάλλου, και τόσο "αγαπητή"...

Ούτε ένα καινούριο κόλπο βρε παιδιά;

Ο κ. Παπανδρέου είναι ακόμα τυχερός: τώρα βρίσκεται στο στόχαστρο για τις διαθέσεις κι όχι για τις πράξεις του, τις οποίες, στα "χνάρια" Καραμανλή, δε δημοσιοποιεί ο ίδιος, αλλά οι υπουργοί του. Επομένως δικαιούται, τρόπον τινά, να μιλά ακόμα, όπως σήμερα, για τη δημιουργία κοινωνικού κράτους.
Το κόλπο, όμως, του καλού πρωθυπουργού και των κακών υπουργών το χρησιμοποίησε κατά κόρον ο κ. Καραμανλής μέχρι που "κάηκε" από αυτό. Επίσης παλιό είναι το κόλπο πως βρισκόμαστε στα πρόθυρα χρεωκοπίας γι' αυτό είναι επιτακτική ανάγκη για λιτότητα σε βάρος, "φυσικά", των μη προνομιούχων. Ούτε φαντασία φαίνεται πως διαθέτει αυτή η κυβέρνηση...

"Όπως θα παίρνω τις στροφές"!

Αντιγράφω σχόλιο χρήστη ιστολόγιου για τον ορισμό του ζεϊμπέκικου: "Δεν έχει βήματα. Θεωρείται η σωματική έκφραση της ήττας. Είναι το ανεκπλήρωτο όνειρο, το δεν τα βγάζω πέρα, το κακό που βλέπεις να έρχεται". Κι έτσι όποιος το χορεύει, όπως ο Γ. Παπανδρέου, "αναγκάζεται" να παίρνει τις στροφές...
Η σοσια...ληστρική μας κυβέρνηση σκέφτεται να πράξει αυτό που δεν θα σκεφτόταν ούτε ο Κ. Μητσοτάκης: να καταργήσει το δώρο Πάσχα και το επίδομα άδειας. Χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή θα πληρώσουν την κρίση με τον πιο επαίσχυντο τρόπο εκείνοι που δεν την προκάλεσαν. Για άλλη μια φορά...
Αποδεικνύεται, εξάλλου, κάθε μέρα ότι ο σημερινός πρωθυπουργός ψευδόταν ασύστολα προεκλογικά όταν μιλούσε για κοινωνική δικαιοσύνη και λοιπά ευχάριστά, όπως τα περί αύξησης μισθών. Αποδεικνύεται ότι άλλη μια κυβέρνηση δεν τολμά να "ακουμπήσει" τους έχοντες και κατέχοντες. Αν, μάλιστα, εφαρμοστεί η κατάργηση του δώρου Πάσχα και του επιδόματος άδειας, τότε γιατί να μην καταργηθεί εντελώς η έμμισθη εργασία; Υπερβολές θα μου πείτε. Για να τις προλάβουμε, όμως, πρέπει να αντιδράσουμε...

Στο έλεος των "παρτάκηδων"!

Δεν τρέφω καμία συμπάθεια για ρουσφετολογικά προσληφθέντες εργαζόμενους, που απαιτούν με το "έτσι θέλω" μονιμοποίηση, αλλά κι ενισχυμένη μοριοδότηση. Αυτό συμβαίνει με τους εργαζόμενους στην καθαριότητα του δήμου Αθηναίων, που έχουν παραδώσει την πόλη στο έλεος των σκουπιδιών...
Ολως "τυχαίως" μάλιστα αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντοτε λίγο πριν από τα Χριστούγεννα γιατί έτσι πιστεύουν οι εκβιαστές ότι θα πετύχουν το σκοπό τους. Την ίδια ώρα, δεν τους "καίγεται καρφί" για τα προβλήματα που δημιουργούνται για τη δημόσια υγεία. Αυτή είναι η υποκουλτούρα τους, η ανοχή στη βρομιά που έχει παραδώσει μια πόλη που θα μπορούσε να είναι στολίδι στο έλεος της αρρώστιας, σωματικής κι αισθητικής. Που έχει παραδώσει μια χώρα στο έλεος "παρτάκηδων"...
Υ.Γ. Οι κ. Χρυσοχοΐδης και Καρατζαφέρης έχουν επιδοθεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες σε ένα "ρεσιτάλ" δηλώσεων για τις οποίες ο δικτάτορας Παπαδόπουλος θα τους παρασημοφορούσε. Μήπως θα έπρεπε να αποκαλεί ο ένας τον άλλο συνοδοιπόρο στο πρόστυχο μονοπάτι της ακροδεξιάς;...

Οι "σερίφηδες" δεν είναι λύση...

Είμαι σύμφωνος με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου: δε βρισκόμαστε στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όπου στις σχολές δρούσαν χουντικά σταγονίδια. Διαφωνώ, επίσης, και με τις καταλήψεις για ψύλλου πήδημα: δυστυχώς τα πανεπιστήμια έχουν πάψει να είναι χωνευτήρια ιδεών κι έχουν μετατραπεί σε φέουδα νεαρών κομματαρχών, που ξεκινούν από νωρίς την πολιτικολαμογίστικη καριέρα τους...

Από την άλλη, όμως, η τοποθέτηση του ζητήματος του ασύλου στην κορυφή της κυβερνητικής ατζέντας για την πάταξη της βίας δείχνει πόσο κοντόφθαλμα αντιμετωπίζεται αυτή: η βία δε γεννιέται γιατί υπάρχει άσυλο, ούτε θα εξαλειφθεί με την κατάργησή του. Αυτά τα πιστεύουν οι βλάκες κι ο...κ. Χρυσοχοΐδης. Οι πόλεις θα εξακολουθούν να πυρπολούνται ακόμα κι αν οι πυρπολητές δεν καταφεύγουν για προστασία στις σχολές. Η βία θα πεθάνει όταν πεθάνουν οι γενεσιουργοί της παράγοντες. Αλλά είναι πιο εύκολο για κάθε κυβέρνηση να κάνει το σερίφη από το να χτίσει μια άλλη κοινωνία...

Μέσα στην πολλή "ασφάλεια", χάσαμε την ελευθερία μας...

Και σήμερα η Αθήνα ( κι άλλες μεγάλες πόλεις φαντάζομαι) έμοιαζε με πόλη σε κατάσταση πολιορκίας: όπου κι αν έστρεφες το βλέμμα σου στο κέντρο της πρωτεύουσας έβλεπες "στρουμφάκια" σε αναμονή του "Δρακουμέλ". Την ίδια ώρα, πολλοί πολίτες απέφυγαν το κέντρο. Αρκετοί, μάλιστα, δεν πήγαν καν στη δουλειά τους. Παράλληλα, τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν ως υπουργεία Προστασίας του...Μ. Χρυσοχοΐδη. Το θεωρούν αμάρτημα να πουν κακή κουβέντα για το βραβευθέντα από το FBI για τις υπηρεσίες που προσφέρει στις ΗΠΑ, συγγνώμη, στους πολίτες ήθελα να γράψω...
Επαναλαμβάνω πως δεν ηδονίζομαι βλέποντας σπασμένα καταστήματα και κάδους απορριμμάτων αναποδογυρισμένους. Επαναλαμβάνω πως επαναστάτης δε γίνεσαι μόνο και και μόνο γιατί κρατάς μια μολότοφ και πέτρες και φοράς μια κουκούλα. Η επανάσταση απαιτεί σχέδιο και σαφείς στόχους, οι οποίοι δεν θα είναι οι μεροκαματιάρηδες, αλλά οι άρχοντες. Μπορώ να κατανοήσω τους δειλούς που δεν επαναστατούν. Κι εγώ ένας από αυτούς είμαι. Δεν έχω οίκτο, όμως, για τους θρασύδειλους που παριστάνουν τους ήρωες...
Από την άλλη, όμως, λυπάμαι ένα λαό που είναι πρόθυμος να παραχωρήσει στα "στρουμφάκια" και στους Χρυσοχοΐδηδες το δικαίωμά του να κυκλοφορεί ελεύθερα στην πόλη που ζει. Λυπάμαι ένα λαό που γουστάρει να βλέπει μπάτσους να περιπολούν στις γειτονιές του γιατί μόνο έτσι αισθάνεται ασφαλης. Λυπάμαι ένα λαό που αφήνεται να τρομοκρατείται από τα πάντα, από τις μολότοφ μέχρι τη γρίπη των χοίρων. Τί να το κάνω να δοξολογούμε την "κερδισμένη" μας ασφάλεια πάνω στο "φέρετρο" της χαμένης μας ελευθερίας;...

Αφήστε τις ψευτομαγκιές!

Την Κυριακή συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, που πυροδότησε την κοινωνική έκρηξη την οποία ζήσαμε όλοι πέρυσι. Δεν ήταν επανάσταση, όπως θέλουν κάποιοι να την παρουσιάζουν. Οι επαναστάσεις βάζουν κάποιο στόχο και είτε τον πετυχαίνουν, είτε αποτυγχάνουν αλλά όχι γιατί έρχονται οι διακοπές των Χριστουγέννων, αλλά γιατί πνίγονται στο αίμα...
Την ίδια ώρα, όμως, η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας τρέμει και μόνο στην ιδέα πως μπορεί να επαναληφθούν τα περσινά φαινόμενα βίας. Κι αυτό γιατί ένα χρόνο τώρα δεν έκανε τίποτα για να λύσει τα προβλήματα που οδήγησαν τόσους ανθρώπους στους δρόμους για να κατακτήσουν το δίκιο τους. Είναι τόσο απλό για να το καταλάβουν οι Χρυσοχοΐδης και Σία; Η βία δεν αντιμετωπίζεται με το να βγαίνουν τα "στρουμφάκια" στους δρόμους. Αντιμετωπίζεται με καλύτερα σχολεία, νοσοκομεία, δημόσια διοίκηση, με μέτρα ενίσχυσης της απασχόλησης και άλλα που βελτιώνουν την καθημερινότητα της πλειονότητας. Τα υπόλοιπα είναι ψευτομαγκιές...

Πόσο αγαπούν την πατρίδα τους!

Πόσο αγαπούν όλοι οι πολιτικοί μας την πατρίδα τους! Κάποιοι, μάλιστα, όπως ο Γ. Παπανδρέου κι ο Γ. Καρατζαφέρης, την αγαπούν τόσο πολύ που τη "βάζουν" πιο πάνω κι από τους πολίτες της. Γι' αυτό είτε "παγώνουν" τις αυξήσεις μισθών, όπως ο πρωθυπουργός, είτε προκρίνουν τη μείωσή τους, όπως ο ένας από τους δύο ηγέτες της ακροδεξιάς ( ο άλλος είναι ο κ. Σαμαράς)...

Είμαι ένας μικρομεσαίος μισθωτός. Δεν θα είχα αντίρρηση να μου μειωνόταν ο μισθός για το καλό της πατρίδας, υπό τις παρακάτω προϋποθέσεις: πρώτον, να μειώσουν, αναλόγως, τις αποδοχές τους Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρωθυπουργός, υπουργοί, βουλευτές, γενικοί γραμματείς και λοιποί φαρισαίοι της δημόσιας διοίκησης. Δεύτερον, να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων και των πάμπλουτων ιδιωτών. Τρίτον, να σταματήσει το ρουσφέτι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τέταρτον, η εργατική νομοθεσία να εφαρμόζεται κι από τους εργοδότες και να ελέγχονται οι τελευταίοι από αξιόπιστες ανεξάρτητες υπηρεσίες. Αν γίνουν όλα αυτά κι εξακολουθεί η πατρίδα να έχει προβλήματα, προσφέρομαι για θυσία. Σε διαφορετική περίπτωση, συμβουλεύω τον κ. Καρατζαφέρη να ακολουθήσει το παράδειγμα του ινδάλματός του, του Αδόλφου Χίτλερ: να πάρει ένα πιστόλι, να τραβήξει τη σκανδάλη και με αυτόν τον τρόπο να...προσφέρει στην πατρίδα.

"Διψάμε" για αίμα κι εκδίκηση!

Οποιος νομίζει πως ένας άνθρωπος θα σωφρονιστεί,ρίχνοντάς τον σε ένα μπουντρούμι δύο επί τρία, όπου θα συγκατοικεί με άλλους τέσσερις, θα τρώει άθλιο φαγητό και θα διαβιώνει υπό απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής προφανώς έχει μπερδέψει το σωφρονισμό με την εκδίκηση...

Κάνω την παραπάνω σκέψη με αφορμή τη χθεσινή "Έρευνα" του Παύλου Τσίμα, όπου γινόταν λόγος για το πώς συμπεριφέρεται στους τοξικομανείς το ελληνικό "δικαιικό" σύστημα και πώς το πορτογαλικό. Εκεί δεν τους πετούν στις φυλακές, αλλά τους στηρίζουν με ειδικά προγράμματα ψυχολογικής υποστήριξης. Εκεί τους προμηθεύουν οι ίδιοι ναρκωτικά κι όμως η Πορτογαλία δεν έχει εξελιχθεί σε διεθνές κέντρο συνάντησης των ναρκομανών, αλλά έχει μειωθεί ο αριθμός τους.

Στην τριτοκοσμική Ελλάδα, όμως, εξακολουθούμε να ντρεπόμαστε για τα ανθρώπινα πάθη, γι' αυτό και τα "εξορίζουμε" πίσω από τα κάγκελα. Δε δεχόμαστε τα λάθη γι' αυτό και τα τιμωρούμε, χωρίς να προσπαθούμε να τα διορθώνουμε. Είμαστε μια χώρα όπου ευχαρίστως θα εκτελούσαμε ανθρώπους στην πλατεία Συντάγματος, έστω κι αν αυτοί ήταν έμποροι ναρκωτικών, αλλά αν μιλήσει κανείς για αποποινικοποίηση των εθιστικών ουσιών είναι είτε ο ίδιος ναρκομανής είτε, "απλώς", έκφυλος. Γι' αυτό και προτιμούμε να έχουμε φυλακές-κολαστήρια ψυχών παρά σωφρονισμένους εγκληματίες. Διατηρούμε, άλλωστε, στην ουσία τη μεσαιωνική αντίληψη πως ο άνθρωπος γεννιέται εγκληματίας και δε γίνεται. Η "δίψα" για αίμα κι εκδίκηση είναι κι αυτή πάθος. Μόνο που αυτό το πάθος έχουμε φροντίσει να το νομιμοποιήσουμε και στην κάτι σα συνείδησή μας...

Το οργανωμένο έγκλημα βγάζει την "ουρά" του έξω...

Οταν η προηγούμενη κυβέρνηση μοίρασε 28 δις στις τράπεζες για την έξοδο της χώρας από την κρίση αρκετοί τραπεζίτες τα είχαν δεχθεί ευχαρίστως. Σήμερα, όμως, στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο οι ίδιοι τραπεζίτες τα έβαλαν με τη νέα κυβέρνηση, προτάσσοντας το επιχείρημα πως η ανάκαμψη δε σχετίζεται με την εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Πότε έλεγαν αλήθεια και πότε ψέματα; Φαντάζομαι, ξέρετε...
Στο μεταξύ, στην Θεσσαλονίκη θύμα των μαφιόζων των εταιρειών καθαρισμού έπεσε το...αυτοκίνητο συνδικαλίστριας καθαρίστριας. Την ώρα που οι πασοκτζήδες πανηγυρίζουν για το Γιωργάκη τους και οι νεοδημοκράτες για τη νίκη του ακροδεξιού κ. Σαμαρά το οργανωμένο έγκλημα λειτουργεί μέρα μεσημέρι, διαφημίζεται στα μέσα ενημέρωσης και βγάζει την "ουρά" του έξω όταν φοβάται πως θα "βραχεί"...

Ελλάς, Ελλάς, Αντώνης...ακροδεξιάς!

Όσοι υποβάλλετε τον εαυτό σας στη βάσανο να διαβάζετε όσα γράφω θα έχετε καταλάβει ότι δεν είμαι δεξιός! Αν, επομένως, η Ν.Δ., το ΛΑΟΣ, το...ΠΑΣΟΚ κι άλλα δεξιά κόμματα εξαφανίζονταν σήμερα από τον πολιτικό χάρτη της χώρας, θα ήμουν ευτυχής και για έναν πρόθετο λόγο: γιατί η Αριστερά θα αναγκαζόταν να κυβερνήσει και θα έπρεπε να αφήσει στην άκρη τον ισοπεδωτισμό που διακρίνει τις σχηματισμένες μορφές της...

Από την άλλη, όμως, δε μπορώ να μη σχολιάσω την επικράτηση του ακροδεξιού Αντώνη Σαμαρά απέναντι στη Ντόρα Μητσοτάκη. Δεν θεωρώ πως οι νεοδημοκράτες τον ψήφισαν για τις εθνικιστικές πομφόλυγές του: τον ψήφισαν γιατί ούτε εκείνοι "χωνεύουν" το Μητσοτακέικο και γιατί ο κ. Σαμαράς δεν είχε ταυτιστεί τόσο με τις κυβερνήσεις Καραμανλή όσο η κα Μητσοτάκη.

Δε φοβάμαι, επίσης, πως αν ο κ. Σαμαράς διαδεχθεί στην πρωθυπουργία το συγκάτοικό του σε αμερικανικό πανεπιστήμιο τη δεκαετία του '70, Γιώργο Παπανδρέου θα κηρύξει πόλεμο στη Μακεδονία ή στην Τουρκία. Δεν θα φοβόμουν το ίδιο ούτε για τον κ. Καρατζαφέρη: ο εθνικισμός είναι η πραμάτειά τους κι εκείνοι είναι οι έμποροί της. Ό,τι λένε το λένε για να βγάλουν τον πολιτικό επιούσιο. Είναι, όμως, ακίνδυνοι μέσα στην επικινδυνότητα των ιδεοληψιών τους...

"Κινούμενη" άμμος...

Η Γεωργία Σάνδη είχε γράψει πως η ματαιοδοξία είναι η κινούμενη άμμος της λογικής. Φαίνεται, όμως, πως στο Ντουμπάι, κι οπουδήποτε αλλού επικρατεί η ακραία "λογική" του κέρδους με μηδενικό κόστος, δεν έχουν διαβάσει το έργο της σπουδαίας γαλλίδας μυθιστοριογράφου. Αλλιώς δεν θα έχτιζαν, κυριολεκτικά, παλάτια στην άμμο, τα οποία θα κατέρρεαν εν μια νυκτί...
Την ώρα που πολλοί σπεύδουν να πανηγυρίσουν πως κρίση ήταν και πέρασε, έρχεται ένα περιστατικό όπως το "πάγωμα" των χρεών της που ζήτησε κρατική εταιρεία του Ντουμπάι για να μας δείξει πως αν η απληστία συνεχιστεί ανέλεγκτη τίποτα δεν θα αλλάξει...

Ντρέπεται για τον πατέρα της...και με το δίκιο της!

Ξέρω ότι πολλά έχουν δει τα μάτια σας, που λέει κι ο ποιητής, μα αυτός σας φέρνει τρόμο! Φαίνεται, όμως, πως ο ακατανόμαστος προκαλεί το ίδιο συναίσθημα και στην κορούλα του, η οποία, "εξοπλισμένη" με γερμανικά χρήματα και προϊόντα, διεκδικεί την ηγεσία της Ν.Δ.

Είναι τυχαίο ότι ο ακατανόμαστος δεν έχει εμφανιστεί, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ούτε σε μια συγκέντρωση της θυγατρός του; Μπορεί να έχει σχηματίσει έναν πολύ ισχυρό κομματικό μηχανισμό, χάρη και στις χιλιάδες κουμπαριές του, και μόνο όμως το άκουσμα του ονόματός του προκαλεί αηδία στον ελληνικό λαό. Ο ακατανόμαστος υπηρέτησε μια ζωή τα μεγάλα συμφέροντα, τον άγριο νεοφιλελευθερισμό και τον...Ιούδα.

Απατεώνας ήταν κι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο μεγάλος αντίπαλος όμως του ακατανόμαστου, πέρα από τα κάποια θετικά που πρόσφερε, είχε και μια προσωπική γοητεία. Αντιθέτως, ο ακατονόμαστος και η φαμίλια του είναι κλέφτες χωρίς στιλ. Κι αυτό είναι ακόμα τραγικότερο για την υστεροφημία τους...

Ο κλασικός μικροαστός έλληνας...

Σας μεταφέρω μια προσωπική εμπειρία, όχι γιατί ξαφνιάστηκα από αυτή, αλλά για να καταδείξω πως η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα υπό τουρκοκρατία, έστω κι αν έχουμε αντικαταστήσει τους τούρκους με τους...δημοσίους υπαλλήλους.
Βρέθηκα στο νοσοκομείο "Αλεξάνδρα", όπου χρειάστηκε να εισαχθεί για νοσηλεία συγγενικό μου πρόσωπο. Ο "άρχοντας" του γραφείου κίνησης επέμενε πως δεν θα μπορούσε να γίνει εισαγωγή σε τρίκλινο δωμάτιο, παρότι το συγγενικό μου πρόσωπο το δικαιούταν. Μόνο το μάτι δε μου έκλεισε πονηρά, για να "πιάσω" καλύτερα το νόημα κι εκείνος να τα "πιάσει".
Τελικά, διαπίστωσα πως δεν ήταν καν εκείνος ο υπεύθυνος για το πού θα εισαχθεί ο κάθε ασθενής, ενώ υπήρχε η δυνατότητα νοσηλείας σε τρίκλινο δωμάτιο. Έχω την υποψία πως ο συγκεκριμένος "κύριος" το απόγευμα που γυρνά στο σπίτι του εξανίσταται κάθε φορά που ακούει την είδηση πως κάποιος πολιτικός, δημοσιογράφος ή κάποιος άλλος διάσημος είναι διεφθαρμένος. Είναι ο ίδιος "πολίτης" που έχει απηυδήσει με το πολιτικό σύστημα της χώρας και στο τέλος ψηφίζει είτε ΠΑΣΟΚ, είτε Ν.Δ. Είναι ο ίδιος που βρίζει τους πακιστανούς που "κλέβουν" δουλειές από τα "τίμια" ελληνόπουλα. Είναι ο κλασικός μικροαστός έλληνας, που θεωρεί πως για όλα φταίνε οι άλλοι και ποτέ ο ίδιος...

Ενα κόμμα πρεζάκι!

Ιδεοληψίες, εμμονές, αίσθημα καταδίωξης, που οδηγούν σε ψυχωσικά επεισόδια! Λυπάμαι που το γράφω, αλλά αυτό είναι το ΚΚΕ σήμερα: ένα κόμμα-πρεζάκι, που χρειάζεται επειγόντως ψυχίατρο για να το γλιτώσει από την αυτοκαταστροφή...

Η Α. Παπαρήγα και η σταλινική ηγετική της ομάδα επιμένουν να επιχειρηματολογούν όπως ο κ. Λιακόπουλος στα βιβλία του: βλέπουν παντού συνωμοσίες...εσωγήινους και λοιπά εξωτικά στοιχεία. Οταν όλοι οι υπόλοιποι, κι άνθρωποι που ζουν την κατάσταση από μέσα, διαπιστώνουν ότι το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει, το ΚΚΕ επιμένει πως όλα βαίνουν καλώς. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά εμποδίζει εκείνους που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά να συζητήσουν λύσεις για το πρόβλημα. Γιατί, όπως είναι γνωστό, μόνο το ΚΚΕ γνωρίζει την απόλυτη αλήθεια και μόνο εκείνο μπορεί να προασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Με αυτήν την θεολογική αντίληψη που διακατέχει τον Περισσό για τα πράγματα είναι απορίας άξιο το ότι οι "σύντροφοι" δεν έχουν βγει ακόμα με τα...Λάντα στους δρόμους να καταλάβουν το Κοινοβούλιο και να εγκαθιδρύσουν το σταλινικό φασισμό τους. Φοβάμαι, όμως, πως η θέση της κας Παπαρήγα, κι όλων εκείνων που ακόμα πιστεύουν ότι ο Στάλιν ήταν παρθένος κορασίδα διακορευμένη από τον ιμπεριαλισμό, είναι στο Δαφνί κι όχι στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Εκεί,στο γνωστό ίδρυμα ανιάτων, θα μπορούν να κάνουν παρέα με όσους πιστεύουν ότι είναι ο Ναπολέων, ο θεός και λοιπές υπερβατικές προσωπικότητες. Θα έχουν, τέλος πάντων, κάποιους που θα μπορούν να κατανοούν την τρέλα τους...

Γιατί Ντόρα και Αντώνης δεν είναι καλύτεροι του Ριζάι!

"Προτιμώ να πεθάνω παρά να σας πω πού είναι ο Βασίλης Παλαιοκώστας. Δεν θα σας πω τίποτα για την απόδραση γιατί σιχαίνομαι τους ρουφιάνους. Τον καταδότη εγώ θα τον συγχωρήσω, ο θεός όχι".
Ο Α. Ριζάι, που εκστόμισε τις παραπάνω φράσεις, είναι ένας πληρωμένος δολοφόνος. Οπότε μακριά από μένα κάθε προσπάθεια αγιοποίησής του. Από την άλλη, όμως, δε μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να κάνω μια σύγκριση των λεγομένων και των πράξεών του με εκείνες του Α. Σαμαρά και της Ν. Μπακογιάννη. Οι δύο υποψήφιοι αρχηγοί της Ν.Δ. δεν έχουν σκοτώσει άνθρωπο. Τουλάχιστον όχι από όσο γνωρίζω.
Την ίδια ώρα, όμως, οι αλληλοκατηγορίες για προδοσία, "μηχανισμούς", Siemens, "σύστημα ΠΑΣΟΚ" δίνουν και παίρνουν στην "ευγενή" άμιλλα των δύο φιλόδοξων ηγετίσκων να γίνουν σε καμιά δεκαριά χρόνια πρωθυπουργοί της χώρας. Ο Ριζάι θα καταδικαστεί εκ νέου, θα αποδράσει για τρίτη φορά με ελικόπτερο, θα ξανασυλληφθεί, θα ξαναϋπερασπιστεί τη Σούλα του και οι φιλήσυχοι έλληνες θα κοιμούνται ήσυχοι πως ένας βίαιος εγκληματίας είναι στη φυλακή. Γιατί, όπως διδάσκει η μεγάλη του Βουλγαράκη σχολή, ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό...

Ανίερο θράσος!

Μετά τον θάνατο του Χριστόδουλου και την εκλογή του Ιερώνυμου είχα αισθανθεί μια ανακούφιση: από ένα λαϊκιστή, πατριδοκάπηλο αρχιεπίσκοπο είχαμε περάσει σε ένα φαινομενικά νηφάλιο ιερέα, ο οποίος δε διακατεχόταν από τη "δίψα" για λούσα, που χαρακτήριζε τον προκάτοχό του.
Αυτήν την εβδομάδα, όμως, μου έφυγε και η τελευταία αμφιβολία για το ήθος των τραγοπαπάδων: o Ιερώνυμος διαμαρτύρηθηκε για το ότι θα παραχωρηθούν στους μητροπολίτες αυτοκίνητα χαμηλού κυβισμού. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως δεν εξυπηρετούνται οι συνάδελφοί του από την επαρχία. Αν δεν εξυπηρετούνται κ. Ιερώνυμε, να τους αγοράσετε αυτοκίνητα από το δικό σας ταμείο, που μόνο ελλειμματικό δεν είναι. Αλλιώς το κράτος να μεριμνήσει να χορηγήσει αυτοκίνητα υψηλού κυβισμού και σε άλλους επαγγελματίες, που διανύουν μεγάλες αποστάσεις και οι οποίοι δεν διαθέτουν το "παγκάρι" της εκκλησίας. Και να αφήσετε στην άκρη κ. Ιερώνυμε τις ειρωνικές επιστολές και για το θέμα της φορολογήσης της εκκλησιαστικής περιουσίας γιατί εκτίθεστε με το... ανίερο θράσος σας.
Υ.Γ.: "Μαύρε Γάτε", σ' ευχαριστώ που με διαβάζεις, ανεκτικός, όμως, σημαίνει υπομονετικός σύμφωνα με τα λεξικά. Προσωπικά δεν αναγκάζομαι να υπομένω τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους και τους πακιστανούς. Είναι, απλώς, διαφορετικοί από μένα. Φαντάζομαι θα συμφωνείς...

Οι ηλίθιοι...ομαλοί!

Πολλή κουβέντα γίνεται το τελευταίο διάστημα για την περίφημη ανεκτικότητα. Αφορμή υπήρξε πρόσφατη έρευνα, σύμφωνα με την οποία ελάχιστοι έλληνες θα δέχονταν γυναίκα, ομοφυλόφιλο ή... πακιστανό πρωθυπουργό.
Δεν θέλω να σταθώ στο πόσο ανόητο είναι να κρίνεις την ικανότητα ενός ανθρώπου από το φύλο, τις σεξουαλικές προτιμήσεις ή την εθνική του καταγωγή. Τέτοιου είδους αντιλήψεις έρχονται μέσα από το μεσαίωνα κι εκεί ανήκουν. Στέκομαι, όμως, σε όσους αυτοαποκαλούνται ανεκτικοί κι αυτό το θεωρούν προοδευτικότητα. Με συγχωρείτε, αλλά η γυναίκα, ο γκέι κι ο πακιστανός δεν είναι αμαρτήματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε με συμπάθεια. Είναι επιλογές της φύσης, η οποία δε διαχωρίζει σε ομαλούς κι ανώμαλους. Αυτοί είναι ανθρώπινοι διαχωρισμοί. Αν, σώνει και καλά, θέλετε να κάνετε ένα διαχωρισμό κάντε εκείνο ανάμεσα στους σοβαρούς και στους ηλίθιους...

Την επόμενη φορά στα σπίτια...

Βρέθηκε η λύση για να μη γίνουν επεισόδια το Δεκέμβριο: θα προσαχθούν στα αστυνομικά τμήματα όσοι περισσότεροι πολίτες είναι δυνατό! Για προληπτικούς λόγους, όπως εισέβαλαν οι ΗΠΑ στο Ιράκ...
Αυτή είναι η μέθοδος που επέλεξε για να μη γίνουν επεισόδια στη χθεσινή πορεία ο Μ. Χρυσοχοΐδης: έγιναν 290 προσαγωγές και μόλις εννέα συλλήψεις. Αυτά είναι τα νέα ήθη που επιβάλλει στο δημόσιο βίο ο υπουργός (εδώ γελάμε) Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος αυτοπαρουσιάζεται κι ως φίλος των αναρχικών. Του υπενθυμίζω πως η "τυφλή" τρομοκρατία δεν αντιμετωπίζεται με "τυφλές" προσαγωγές. Γιατί αυτή είναι η μέθοδος που ακολουθούν απολυταρχικά καθεστώτα, όπως εκείνο απέναντι στο οποίο στάθηκαν πριν από 36 χρόνια οι νέοι του Πολυτεχνείου. Προτείνω στον κ. Χρυσοχοΐδη το Δεκέμβριο να μην περιμένει τους διαδηλωτές να πάνε στις συγκεντρώσεις για να κάνει τις προσαγωγές του. Ας πάει κατευθείαν στα σπίτια τους, μην παρεξηγηθεί, όμως, αν τον υποδεχθούν με πέτρες κι όχι με γλυκά του κουταλιού...

"Δε γεννιούνται παλικάρια στης Χαλιμάς τα παραμύθια"

Στην Ελλάδα η αγωνιστικότητα των κατοίκων της έχει την τάση να πολλαπλασιάζεται άμα τη παρελεύσει των γεγονότων! Αυτό συνέβη, για παράδειγμα, τόσο μετά την κατοχή όσο και μετά τη χούντα των συνταγματαρχών...
Οταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναγνωρίσει την εθνική αντίσταση, στις αρχές της δεκαετίας του '80, όσοι έσπευσαν να καρπωθούν οφέλη από τη δήθεν αγωνιστική τους συμμετοχή μπορεί να ήταν και περισσότεροι από τους έλληνες που αριθμούσε η χώρα τη δεκαετία του '40. Το ίδιο ισχύει και για τους "αγωνιστές" σε βάρος της χούντας, που έσπευσαν να καταλάβουν υπουργικούς θώκους κυρίως όταν το ΠΑΣΟΚ ανήλθε στην εξουσία.
Δυστυχώς, όμως, η ιστορική πραγματικότητα είναι διαφορετική από εκείνη που θέλουν να "χτίζουν" οι "παραχαράκτες" της. Όσοι αγωνίστηκαν πραγματικά σε βάρος της χούντας μπορεί και να χωρούν σε ένα σαλόνι διαμερίσματος πολυκατοικίας. Η πλειονότητα μπορεί να ήθελε να αντισταθεί, αλλά φοβόταν. Αυτό είναι σεβαστό, αρκεί οι άπραγοι να μη μετατρέπουν το φόβο τους σε "παραμύθια της Χαλιμάς". Γιατί, όπως αναφέρει και το τραγούδι, εκεί δε γεννιούνται παλικάρια...

"Μυωπική" πολιτική

Ξέρετε ποιά είναι μία από τις λύσεις που προτείνει ο "αξιότιμος" κ. Αλμούνια για να μειωθούν τα κρατικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος; Να κλείσουν δημόσια νοσοκομεία! Είναι τυχαίο το ότι η Κομισιόν δε μιλά ποτέ για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αλλά για μείωση των δαπανών; Καμία άλλη χώρα στον κόσμο δε βρέθηκε στην θέση των ΗΠΑ πέρυσι μετά από την κατάρρευση της Lehman Brothers. Ο Μ. Ομπάμα, προς τιμή του, τίναξε τη "μπάνκα" στον αέρα, "εκτινάσσοντας" το έλλειμμα και το χρέος προκειμένου να δώσει ρευστότητα στην αγορά, αλλά και για να ενισχύσει κρίσιμους τομείς όπως η παιδεία και η υγεία. Και τώρα οι ΗΠΑ "βγαίνουν", αργά αλλά σταθερά, από την κρίση.

Ο "πολύς" κ. Αλμούνια, όμως, επιμένει στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που οδήγησε στην κρίση. Δεν θέλει να δοθούν περισσότερα χρήματα στην παιδεία, αλλά λιγότερα. Ετσι ώστε να πέσει το έλλειμμα κάτω από το 3% και μετά από μερικά χρόνια να "εκτιναχτεί" πάλι στο 12% γιατί από τα σχολεία μας θα συνεχίζουν να αποφοιτούν αντιπαραγωγικοί άνθρωποι...

Τα έσπασαν από καπιταλιστική "ευτυχία"!

Αν συνέβαινε στην Κούβα, στη Βόρειο Κορέα ή στην Κίνα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης θα είχαν ξεσηκωθεί. Και καλά θα έκαναν. Συνέβη, όμως, στην πολιτισμένη, καπιταλιστική Δύση. Την ίδια Δύση που πριν μια εβδομάδα πανηγύριζε για τη νίκη της σε βάρος του κομμουνισμού με αφορμή την πτώση του τείχους του Βερολίνου...

Το Παρίσι έγινε γης μαδιάμ γιατί χιλιάδες εξαγριωμένοι πολίτες έπεσαν θύματα εταιρείας που είχε υποσχεθεί πως θα μοίραζε χρήματα στον Πύργο του Αιφελ! Την ίδια ώρα, στη Μασσαλία αλγερινοί μετανάστες έκαναν γης μαδιάμ την πόλη γιατί η εθνική τους ομάδα ποδοσφαίρου έχασε από την Αίγυπτο...

Αλήθεια ποιός πιστεύει ότι αν οι παριζιάνοι ζούσαν ευτυχισμένοι στον καπιταλιστικό "παράδεισο" θα ξυπνούσαν νωρίς νωρίς κυριακάτικα για να εισπράξουν άκοπα μετρητά κι όταν θα ακαταλάβαιναν πως πιάστηκαν κορόιδα θα έκαναν την Πόλη του..Φωτός άνω κάτω; Ποιός πιστεύει ότι αν οι αλγερινοί ήταν ευτυχισμένοι στη δυτική "γη της επαγγελίας" θα έβαζαν φωτιά στη Μασσαλία γιατί έχασαν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα; Ποιός πιστεύει ότι αν οι έλληνες ζούσαν την απόλυτη φιλελεύθερη ευτυχία θα κατέστρεφαν τις μεγάλες πόλεις της χώρας πριν από ένα χρόνο γιατί ένας μπάτσος σκότωσε ένα παιδί; Ποιός πιστεύει ότι ο καπιταλισμός κέρδισε πριν από είκοσι χρόνια;...

Πόσο μοιάζουν...

Εχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ και η μόνη διαφορά που έχει δει ο κόσμος είναι στο χρώμα του δέρματος του "πλανητάρχη". Γιατί, αν εξαιρέσουμε τη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας ( που αφορά το εσωτερικό των ΗΠΑ και είναι πολύ πιο ήπια από όσα είχε υποσχεθεί), ο κ. Ομπάμα συνεχίζει την πολιτική του προκατόχου του Τζορτζ Μπους...
Το Γκουαντάναμο κανείς δεν ξέρει πλέον πότε θα κλείσει, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν συνεχίζεται, το ίδιο και οι απειλές σε βάρος του Ιράν, ενώ το Ισραήλ εμμένει στην αδιαλλαξία του, αφού η Ουάσιγκτον εκπέμπει αμφίσημα μηνύματα. Κι όμως, με το χαμόγελο ο κ. Ομπάμα κατέφερε να κερδίσει και Νόμπελ Ειρήνης. Δηλαδή, αν τη φέρει πραγματικά στον κόσμο τί πρέπει να γίνει; Να χτιστούν ναοί για τη λατρεία του;...

"Άδικη ζωή"!

Τη μία την πολεμούν τα μεγάλα συμφέροντα. Τον άλλο δεν τον προβάλλουν όσο θα ήθελε τα μέσα ενημέρωσης. Ολα αυτά στη φαντασία της Ντόρας Μπακογιάννη και του Παναγιώτη Ψωμιάδη αντίστοιχα γιατί η πραγματικότητα, όπως όλοι ξέρουμε, είναι εντελώς διαφορετική. Αν η οικογένεια Μητσοτάκη υπηρέτησε κάτι περισσότερο στη μακρόχρονη βρόμικη παρουσία της στα πολιτικά πράγματα της χώρας είναι τα μεγάλα συμφέροντα. Κι αν κάποιες φορές βρέθηκε σε δύσκολη θέση ήταν γιατί απλούστα απέναντί της μπορεί να βρέθηκαν μεγαλύτερα συμφέροντα...
Οσο για τον κ. Ψωμιάδη, από τις 365 ημέρες του χρόνου, τις 366 εμφανίζεται στην τηλεόραση, "θαμπώνοντας" τα πλήθη άλλοτε με τις εκκεντρικές εμφανίσεις του σα Ζορό ή πάνω σε άλογα κι άλλοτε με ατάκες του στιλ "πρότυπό μου είναι ο Νίκος Ξανθόπουλος"! Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη...

Σιγά, το ΚΚΕ κοιμάται!

Για τους πιστούς αλάνθαστος είναι μόνο ο θεούλης, όποιο όνομα κι αν λαμβάνει σε κάθε θρησκεία. Για το ΚΚΕ αλάνθαστοι είναι ο Μαρξ, ο Έγκελς, ο Λένιν, ο Στάλιν κι όλοι οι δικτάτορες του...ανύπαρκτου σοσιαλισμού στην ανατολική Ευρώπη, στην Ασία, στην Αφρική και στην Κούβα.

"Το τείχος το επέβαλε ο ιμπεριαλισμός[...]. Δεν είχε το δικαίωμα μια εξουσία εργατική να σεβαστεί τα σύνορά της και να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της"; Τα παραπάνω ανόητα λόγια δεν ειπώθηκαν από έλληνες κομμουνιστές τη δεκαετία του '60, του '70 ή του '80, όταν πολλοί ζούσαν με την αυταπάτη πως στο ανατολικό μπλοκ η εργατική τάξη ζούσε πλουσιοπάροχα. Ειπώθηκαν από την Αλέκα Παπαρήγα αυτήν την εβδομάδα, με αφορμή την επέτειο των 20 χρόνων από την πτώση του τείχους του Βερολίνου!

Η στάση που κρατά το ΚΚΕ εξευτελίζει το κομμουνιστικό κίνημα. Δεν είναι ντροπή να παραδέχεσαι πως έγιναν λάθη, για να μην πω εγκλήματα. Είναι, όμως, προσβολή στον κάθε νοήμονα άνθρωπο να τα δικαιολογείς και να επιρρίπτεις τις ευθύνες γι' αυτά μόνο στον ιμπεριαλισμό. Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός: ένας σοσιαλιστικός κόσμος, που ο πλούτος θα κατανέμεται ισομερώς κι όπου ο καθένας θα αμείβεται με βάση όσα προσφέρει. Δεν θέλω, όμως, έναν κόσμο που θα τον διοικεί μια δράκα ανθρώπων του Κόμματος, η οποία θα σκοτώνει ή θα εξορίζει αντιφρονούντες. Το δικαίωμα της αμφισβήτησης πρέπει να υπάρχει και στον παράδεισο, αλλιώς είναι κόλαση. Αυτό που υπερασπίζεστε κυρίες και κύριοι του Περισσού δεν ονομάζεται σοσιαλισμός, αλλά φασισμός...

Θρησκευτική ελευθερία "μαϊμού"!

Προβλέπω να επαναλαμβάνονται λίαν συντόμως "μεγάλες" στιγμές για το φονταμενταλιστικό μας κράτος: παρόμοιες με εκείνες που είχαμε ζήσει όταν ο αλήστου μνήμης Χριστόδουλος ύψωνε το λάβαρο της Αγίας Λαύρας, πολεμώντας τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε πρόσφατα την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα ιταλικά σχολεία. Το θέμα έχουν ήδη ανοίξει στην Ελλάδα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μη κυβερνητικές οργανώσεις, προκαλώντας την αγανάκτηση των απανταχού μουτζαχεντίν. Υποτίθεται ότι και στην Ελλάδα υπάρχει θρησκευτική ελευθερία. Πώς, όμως, θα επιλέξει ένα παιδί ελεύθερα την θρησκεία που επιθυμεί να ακολουθεί ή πώς θα επιλέξει να γίνει άθεο όταν άλλοι επιλέγουν πως πρέπει να βαφτιστεί χριστιανό ορθόδοξο, ενώ όταν πάει σχολείο υποβάλλεται σε κάθε μέθοδο θρησκευτικού προσηλυτισμού; Από την προσευχή πριν ξεκινήσει το μάθημα και τις σχολικές επισκέψεις στην εκκλησία μέχρι την "πλύση" εγκεφάλου στο μάθημα των θρησκευτικών και το...Χριστούλη που τον παρακολουθεί από την έδρα, το ελληνόπουλο γίνεται χριστιανόπουλο με την ψευδαίσθηση πως το έχει επιλέξει.

Οποιος θέλει να βλέπει, να φιλά και να προσκυνά θρησκευτικά σύμβολα ας το κάνει ελεύθερα στις εκκλησίες, στο σπίτι του ή αν τις κουβαλά μαζί του ας το κάνει και στο δρόμο! Από όσο γνωρίζω, όμως, ούτε τα σχολεία, ούτε τα δικαστήρια, ούτε ο στρατός είναι τόποι λατρείας...

Τί θα κάνει στα "χρόνια της φαγούρας";

Κέρδισε τις εκλογές μόλις πριν ένα μήνα με δέκα μονάδες διαφορά. Την ίδια ώρα η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ακόμα αρχηγό, ενώ όταν την/τον αποκτήσει κανείς δεν είναι σε θέση να διαβεβαιώσει ότι θα παραμείνει ενωμένη. Κι όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου φοβάται να "σπάσει αβγά". Αυτό φαίνεται στο λιμάνι του Πειραιά, όπου δε ζητά την επιστράτευση των λιμενοζάμπλουτων, αυτό φαίνεται και με τα "stage" και τα συνεχή κυβερνητικά "ήξεις-αφίξεις".

Παράλληλα, ο ελληνικός λαός ψήφισε το ΠΑΣΟΚ βασιζόμενος σε κάποιες δεσμεύσεις του, όπως ήταν εκείνη για μερική συμμετοχή του Δημοσίου σε Olympic Air και ΟΤΕ. Δεν κρίνω αν θα ήταν χρήσιμο ή όχι κάτι τέτοιο, κρίνω όμως την αξιοπιστία των κυβερνώντων που άλλα έλεγαν προεκλογικά κι άλλα λένε τώρα. Για να μην αναφερθώ και στον περιβόητο διαγωνισμό για τους γενικούς γραμματείς, που προκηρύχθηκε χωρίς να ζητά τυπικά προσόντα και χωρίς να ξέρει κανείς με ποια κριτήρια επιλέχθηκε, για παράδειγμα, ο συνεργάτης της συζύγου του κ. Καστανίδη. Ή με ποια κριτήρια επιλέχθηκε ως προσωπάρχης στο Μέγαρο Μαξίμου η Γλυκερία Σιούτη, συνήγορος του Χριστοφοράκου της Siemens.

Αν, επομένως, ο κ. Παπανδρέου δεν καταφέρνει να δείχνει πυγμή στο "μήνα του μέλιτος", τί θα κάνει στα "χρόνια της φαγούρας"; Ας ρωτήσει τον κ. Καραμανλή...

Ωδή σε μια ηρωίδα

Ερχονται στιγμές στη ζωή που θέλεις να εγκαταλείψεις οποιαδήποτε προσπάθεια. Στιγμές που νιώθεις αδύναμος να αλλάξεις μια πορεία που μοιάζει να έχει ετεροκαθοριστεί και που εσύ, αυτός, εγώ απλώς ακολουθούμε μέχρι να μας βγάλει στο αδιέξοδο. Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και λέμε "ας είναι, ποιός είμαι εγώ, τί αξία μπορεί να έχει η δική μου αντίσταση όταν η πλειονότητα επιλέγει το συμβιβασμό";
Και τότε έρχεται η συνέντευξη της Κωνσταντίνας Κούνεβα στον Σταύρο Θεοδωράκη, της συνδικαλίστριας που έκανε πράξη αυτό που είχε γράψει ο Αλμπέρ Καμί: "η μοίρα μας μπορεί να είναι το τίποτα, το μηδέν, αξίζει όμως να παλεύουμε για να αποδείξουμε ότι αυτή η μοίρα είναι άδικη". Και τότε όλοι υπόλοιποι αισθανόμαστε ελάχιστοι...
Η κα Κούνεβα είναι ηρωίδα γιατί έβαλε το συλλογικό πάνω από το ατομικό. Γιατί συνεχίζει να καταγγέλλει τα κυκλώματα των εταιρειών καθαριότητας όταν θα μπορούσε να σωπαίνει και να κάθεται πάνω στις "δάφνες" του ηρωισμού της. Οι ήρωες κάποια στιγμή γίνονται βάρος για την κοινωνία. Ποιός μπορεί να αντέξει να ακούει και να βλέπει για πολύ καιρό κάποιον που ό,τι του υπαγορεύει η συνείδησή του δεν το κάνει χρήμα και δόξα, αλλά πρακτική ζωής; Ποιός αντέχει για πολύ να ακούει και να βλέπει κάποιον που ό,τι οι υπόλοιποι το ψιθυρίζουμε κρυφά στα όνειρά μας, εκείνος ή εκείνη το βροντοφωνάζει;
Στη συνέντευξή της η κα Κούνεβα είπε πως εκείνος που της έριξε το βιτριόλι το έκανε γιατί αυτός ήταν ο τρόπος του να δείξει στην κοινωνία πως είναι δυνατός και δε φοβάται. Είπε, επίσης, πως προσπάθησαν να τη σκοτώσουν, αλλά δεν κατάφεραν να την πληγώσουν. Οι δειλοί κι ανάξιοι θα ζητούσαν κρεμάλες, οι ήρωες ζητούν κατανόηση για τις αδύναμες ανθρώπινες ψυχές...

Πόσο μοιάζουν...

Τη Δευτέρα συμπληρώνονται 20 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Οι λάτρεις του καπιταλισμού μιλούσαν τότε για το τέλος της ιστορίας και για ένα λαμπρό καινούριο κόσμο. Αυτός ο κόσμος, όμως, δεν ήρθε ποτέ κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός δε διαφέρει και πολύ από τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Στον δεύτερο η εξουσία ασκούταν από την ολιγαρχία του Κόμματος. Στον καπιταλισμό ασκείται από κοινοβουλευτικές ολιγαρχίες. Στην Ελλάδα, ας πούμε, από 300 βουλευτές κι άλλους τόσους επιχειρηματίες. Στον "υπαρκτό" η πλειοψηφία των πολιτών πεινούσε και ζούσε με τα στοιχειώδη. Σας θυμίζει κάτι από την τρέχουσα ζωή μας; Στον "υπαρκτό" υπήρχαν τείχη. Στον καπιταλισμό, επίσης, κι αν δε με πιστεύετε ρίξτε μια ματιά στην Κύπρο και στην Παλαιστίνη...

Η Φρειδε...φρίκη ζει!

Η νέα κυβέρνηση φέρνει, όντως, μιαν άλλη εποχή στη χώρα. Εκείνη της Γλυξμπουργκμήτωρ Φρειδερίκης, πιο γνωστής ως "Φρειδεφρίκης", η οποία μοίραζε δελτία για τις άπορες κορασίδες. Σήμερα αυτά έχουν μετονομαστεί σε επιδόματα αλληλεγγύης, όπως βάφτισε δηλαδή τη φιλανθρωπία της η "σοσιαλιστική" μας κυβέρνηση...

Κατά τα άλλα μια από τα ίδια: φόροι σε ποτά, τσιγάρα, καύσιμα, έκτακτη εισφορά και άγιος ο...Αλμούνια. Αυτή είναι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που εδέησε μετά από ένα μήνα στην εξουσία να διορίσει και γραμματέα εσόδων στο υπουργείο Οικονομικών. Αλήθεια, σε τι διαφέρει αυτή πολιτική από εκείνη της Ν.Δ.;

Η σημερινή κυβέρνηση, εξάλλου, φρόντισε να δείξει πυγμή μόνο στα παιδιά των "stage". Γιατί δεν κάνει το ίδιο με τους λιμενοζάμπλουτους του Πειραιά; Γιατί δε μας λέει πώς θα καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή των πλουσίων; Ο "λευκός Ομπάμα" με τα σηκωμένα μανίκια Γιώργος Παπανδρέου παίρνει άριστα στην επικοινωνιακή διαχείριση του ανύπαρκτου ουσιαστικού έργου του. Ηρθε, όμως, η ώρα και να δουλέψει!

"Τζουράσικ Παρκ"!

Στη Ν.Δ. έχουν συζητήσει τα πάντα: από το ποιός ευθύνεται για το ότι δεν προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 1995 μέχρι το ποιός ευθύνεται για την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993, ενώ αναμένεται να συζητήσουν και για το ποιός ευθύνεται για το Ολοκαύτωμα και για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων! Εκείνο, όμως, που δεν έχουν βρει χρόνο ακόμα για να συζητήσουν είναι γιατί έχασαν πριν από ένα μήνα...

Ο Κ. Καραμανλής δεν έκανε καμία αναφορά για τα αίτια της ήττας στην Κεντρική Επιτροπή, ενώ το ίδιο συνέβη και με τους υποψήφιους αρχηγούς. Προφανώς στη Ν.Δ. θεωρούν πως η πιο επιτυχημένη λύση για να γίνουν καλύτεροι είναι να μην αναρωτηθούν ποτέ γιατί έγιναν οι χειρότεροι...

Την ίδια ώρα, είναι τραγικό οι δύο υποψήφιοι αρχηγοί ενός κόμματος που το ψήφισαν περίπου δύο εκατομμύρια έλληνες στις τελευταίες εκλογές να είναι η κόρη ενός από τους πιο ανάλγητους και διεφθαρμένους πολιτικούς της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, η οποία, μάλιστα, έχει πολλούς δικούς της...γερμανικούς "σκελετούς στη ντουλάπα της", κι ένας αποτυχημένος ακροδεξιός πρόεδρος κόμματος που η μόνη συνεισφορά του στη χώρα ήταν ο άκρατος λαϊκισμός, όταν, όπως αποκαλύπτεται στο βιβλίο των κ. Ελλις και Ιγνατίου για τα Ιμια, η Πολιτική Άνοιξη αναζητούσε την εύνοια των αμερικανών. Δεν αναφέρω καθόλου τον τρίτο υποψήφιο από σεβασμό σε εκείνους τους νεοδημοκράτες που έχουν ακόμα λίγο μυαλό στο κεφάλι τους και δεν θέλουν να χάσουν την αξιοπρέπειά τους...

Τί να μας πει κι ο Κόπολα;...

Οι έλληνες γνωρίζουμε τα πάντα γιατί είμαστε κληρονόμοι ενός αρχαίου πολιτισμού που είναι σήμερα κτήμα των "κουτόφραγκων", οι οποίοι όταν εμείς φτιάχναμε "Παρθενώνες" εκείνοι κρέμονταν από τα δέντρα κι έτρωγαν βελανίδια. Ετσι πορεύεται χρόνια αυτή η χώρα, σα να ήταν η "Λαϊκή" Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας, που δε νοιάζεται να μαθαίνει τι γίνεται στον έξω κόσμο γιατί θεωρεί τον "εαυτό" της αυτάρκη...

Την Παρασκευή βρέθηκα στο "masterclass" που παρέδωσε στην Αθήνα ένας από τους σπουδαιότερους εν ζωή σκηνοθέτες, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, σκηνοθέτης του "Νονού" και του "Αποκάλυψη Τώρα", ανάμεσα σε άλλες σπουδαίες ταινίες. Εκεί βρέθηκαν πολλοί φοιτητές κινηματογράφου και θεάτρου κι αυτό είναι προς τιμή τους. Ακόμα κι ο Κώστας Σόμμερ ήταν εκεί, απουσίαζαν, όμως, τα "μεγάλα" ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου, που "γέμισαν μια γενιά με χασμουρητά", όπως τραγουδούσε ο Δ. Σαββόπουλος. Φαίνεται πως τα ξέρουν όλα και δεν είχαν τίποτα να διδαχθούν από έναν άνθρωπο που συνομιλούσε με τους φοιτητές με τον ίδιο σεβασμό που θα μιλούσε σε έναν καταξιωμένο ομότεχνό του...

Δεν είναι μόνο οι έλληνες σκηνοθέτες που διακατέχονται από τη φιλοσοφία "καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη". Όπου κι αν στρέψεις τη ματιά σου θα "θαμπωθείς" από ψωνισμένα τίποτα. Αλλα θέλουν, για παράδειγμα, να γίνουν αρχηγοί κόμματος κι άλλα να γράφουν για την ασημαντότητά τους σε εβδομαδιαία βάση τα κουτσομπολίστικα έντυπα. Στην ελληνική τέχνη και πολιτική ανακυκλώνονται οι ίδιες ιδέες και τα ίδια πρόσωπα, που ό,τι είχαν να προσφέρουν το έχουν προσφέρει από την... παλαιολιθική εποχή. "Πώς κατάφερες να κάνεις μια ταινία όπως ο Νονός, που ήταν τόσο καλή ποιοτικά κι εμπορικά", είχε ρωτήσει τον κ. Κόπολα ένας αφελής κινηματογραφικός παραγωγός. Ο τελευταίος του απάντησε με μια λέξη: "ρισκάροντας"...

Δικαίωμα στην ανοησία!

Είμαι αντίθετος στην κατάργηση των παρελάσεων για τον ίδιο λόγο που είμαι αντίθετος στο κάψιμο του βιβλιοπωλείου του Άδωνι Γεωργιάδη και για τον ίδιο λόγο για τον οποίο είμαι αντίθετος στην καταδίκη κάποιου ακροδεξιού γιατί εξέφρασε μισαλλόδοξες απόψεις. Δεν είναι πως μου αρέσουν ούτε οι παρελάσεις, ούτε οι απόψεις του κ. Γεωργιάδη ή κάθε άλλου ακροδεξιού.
Από την άλλη, όμως, αναγνωρίζω πως υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μου που έλκονται από τις παράτες και τα κάθε λογής εθνεγερτικά λογύδρια. Γι' αυτό και διαφωνώ με την πρόταση των Οικολόγων Πράσινων για κατάργηση των παρελάσεων. Καθένας έχει το δικαίωμα να "χαζεύει" τανκ στους δρόμους σα να βρισκόμασταν στην επταετία των συνταγματαρχών ή να ενθουσιάζεται με τις ανοησίες που γράφει κι εκδίδει ο κ. Γεωργιάδης και κάθε κ. Γεωργιάδης. Το δικαίωμα στην ανοησία είναι αναφαίρετο, αλλιώς και οι εκλογές θα ήταν παράνομες...

Η Τίνα και οι...Κατίνες

Το να "χτυπάς" κάποιον για τις πολιτικές του πεποιθήσεις μέσα από τα ΜΜΕ που διαθέτεις είναι θεμιτό. Το να του επιτίθεσαι, όμως, για τις ενδυματολογικές του προτιμήσεις και για την προσωπική του ζωή γιατί φοβάσαι πως κινδυνεύουν τα επιχειρηματικά σου συμφέροντα είναι, τουλάχιστον, άνανδρο. Αυτό κάνει ο εκδότης του "Εθνους", του "Πρώτου Θέματος" κι άλλων ΜΜΕ, Γιώργος Μπόμπολας σε βάρος της Τίνας Μπιρμπίλη.
Το "έγκλημα" της υπουργού Περιβάλλοντος είναι πως σκοπεύει, μεταξύ άλλων, να "παγώσει" την κατασκευή νέων αυτοκινητόδρομων στην Αττική και την κατασκευή ΧΥΤΑ στη Βοιωτία, που εποφθαλμιούσε ο μεγαλοεργολάβος κ. Μπόμπολας κι αγαπημένο τρόπος του λέγειν παιδί των εκάστοτε υπουργών ΠΕΧΩΔΕ. Σκεφτείτε, δηλαδή, και να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της η κα Μπιρμπίλη τι έχει να γίνει, ειδικά από τη ρυπαροφυλλάδα που ακούει στο όνομα "Πρώτο Θέμα", που έχει δημοσιεύσει, κατά καιρούς, μεγάλες" ειδήσεις", όπως τις ερωτικές περιπτύξεις Ζαχόπουλου-Τσέκου...

"Λαγός τη φτέρη έσειε"...

"Λαγός τη φτέρη έσειε, κακό του κεφαλιού του". Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, δεν αναφέρομαι στους αστυνομικούς που δίνουν μάχη για τη ζωή τους ή "απλώς" τραυματίστηκαν χθες το βράδυ στην Αγία Παρασκευή. Αναφέρομαι στο "σερίφη" Μ. Χρυσοχοΐδη, που νομίζει πως βρίσκεται στην άγρια δύση γι' αυτό κι ο μόνος τρόπος, κατά τον ίδιο, για να επιβάλει το νόμο και την τάξη είναι η πυγμή.

Ο υπουργός προκαλούσε από την ημέρα που ανάλαβε τα καθήκοντά του. Ηταν σα να έλεγε στους τρομοκράτες, "ελάτε να σας δείξω πόσο μάγκας είμαι". Κι εκείνοι ήρθαν, μόνο που επειδή είναι κι εκείνοι θρασύδειλοι επιτέθηκαν, για μια ακόμα φορά, στα γρανάζια του συστήματος κι όχι στο ίδιο το σύστημα.

Μακριά από μένα η ηρωοποίηση των αστυνομικών, αλλά κι εκείνοι απλοί υπάλληλοι είναι. Οποιος έχει άντερα και θέλει να κάνει επανάσταση ας την κάνει χτυπώντας τα αφεντικά κι όχι τα όργανά τους. Δεν έχω καμία συμπάθεια ούτε για εκείνους που αποπειρώνται να δολοφονούν στα "τυφλά" ούτε για εκείνους που πιστεύουν ότι η αστυνομοκρατία και οι επιχειρήσεις-"σκούπα" είναι η μόνη λύση...

Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός...

"Το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη και των συντρόφων του είναι ακόμα μεγαλύτερο κι από εκείνο των πρώτων χριστιανών γιατί οι πρώτοι δεν πιστεύουν καν στη μέλλουσα ζωή". Αυτό είχε πει ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός νομίζω για τον αγωνιστή της αριστεράς, η σύντροφος του οποίου Ελλη Παππά έφυγε σήμερα από τη ζωή. Ο "άνθρωπος με το γαρύφαλλο", όπως τον είχε ζωγραφίσει ο Π. Πικάσο, εκτελέστηκε Κυριακή ( μέρα που δεν έκαναν εκτελέσεις ούτε οι ναζί) τραγουδώντας τη "διεθνή". Η Παππά γλίτωσε το εκτελεστικό απόσπασμα χάρη στο νεογέννητο παιδί της με το Μπελογιάννη, αγωνίστηκε όμως σε όλη της τη ζωή για τις ιδέες της.
"Θολό ήταν το όνειρο, αλήθεια όμως το πάθος", που τραγούδησε ο Δ. Σαββόπουλος κι αυτό ισχύει για τις γενιές των κομμουνιστών στη χώρα μας που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν γιατί πίστεψαν ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Εξακολουθώ να νομίζω πως αυτό είναι δυνατό, θεωρώ, όμως, πως ο σοσιαλισμός θα έχει τη δυνατότητα να επιτύχει μόνο αν προσαρμοστεί στην ανθρώπινη φύση κι όχι να περιμένει την ανθρώπινη φύση να προσαρμοστεί σε αυτόν. Η μονοκομματική δικτατορία που εφαρμόστηκε στα ανατολικά καθεστώτα κι αλλού λυπάμαι, αλλά δεν απείχε πολύ από το φασισμό. Σοσιαλισμός, εξάλλου, κατά τη γνώμη μου δεν θα πρέπει να σημαίνει ισομερή κατανομή του πλούτου, αλλά δυνατότητα για ισοκατανομή. Ο άνθρωπος είναι δημιουργικός. Δε μπορείς να βάζεις όρια στη δουλειά του ή στη φαντασία του. Τα όρια πρέπει να τίθενται μόνο για την απληστία του...

Το ΠΑΣΟΚ της Μιμής είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό!

Είχα γράψει πως ο μεγαλύτερος εχθρός του Γ. Παπανδρέου θα είναι το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ. Ενας πρωθυπουργός τριών εβδομάδων, που συγκέντρωσε το 44% των ψήφων στις εκλογές και είχε διαφορά δέκα μονάδων από το δεύτερο κόμμα, το οποίο περνά και θα περάσει περίοδο εσωστρέφειας λόγω της εκλογής νέου αρχηγού, θα έπρεπε να είναι πανίσχυρος. Κι όμως, ο εκλεκτός του για την θέση του γραμματέα του κόμματος Σ. Ξυνίδης μόλις και μετά βίας κατάφερε να υπερκεράσει έναν άνθρωπο-" απολίθωμα" του ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, τον πάλαι ποτέ συγκεντρωσιάρχη Γιώργο Παναγιωτάκοπουλο!
Φαίνεται πως οι πασόκοι που έχουν αλώσει το κράτος από τη δεκαετία του '80 αρχίζουν να φοβούνται πως ο Γιώργος θα κάνει πράξη τα λεγόμενά του περί τέλους του κομματισμού και περάσματος σε μια εποχή διαφάνειας.
Δε χρειάζεται, όμως, να ανησυχουν. Ηδη ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χάρης Καστανίδης διόρισε γενικό γραμματέα του υπουργείου του συνεργάτη της συζύγου του. Το ίδιο, πάνω κάτω, αναμένεται να κάνουν και οι άλλοι υπουργοί. Κρίμα στις 40.000 αιτήσεις διαμέσου διαδικτύου... Αλήθεια, σε τί διαφέρει στην πράξη η "νέα" εποχή Γιώργου από εκείνη του πατέρα του, όταν τη χώρα κυβερνούσε η αστρολόγος της Δήμητρας Λιάνη;...

Πότε θα "σκουπίσετε" τις αιτίες;

Οταν αδειάσει η πλατεία Εξαρχείων από τους "χουλιγκάνους" του Μ. Χρυσοχοΐδη οι έλληνες θα αισθάνονται ασφαλείς. Γιατί για την εγκληματικότητα στην Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, φταίνε κυρίως οι αναρχικοί και οι ξένοι. Οσοι εργάζονται σε δημόσιες υπηρεσίες, υπουργεία, Βουλή, όσοι διοικούν μεγάλες επιχειρήσεις και λοιπά "golden boy" δε χρειάζεται να γίνουν επιχειρήσεις- "σκούπα" για να τους μαζέψουμε και να τους στείλουμε στη φυλακή. Αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με την εγκληματικότητα...
Η αντίληψη Χρυσοχοΐδη και λοιπών για το τι σημαίνει τάξη κι ασφάλεια είναι τόσο απλοϊκή που καταντά ανόητη. Οι νέοι θα διαμαρτυρηθούν και φέτος με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Και για τους κυβερνητικούς κι αστυνομικούς φωστήρες που αναρωτιούνται γιατί, τονίζω τη λέξη "αφορμή", που χρησιμοποίησα στην προηγούμενη πρόταση...

Στο δρόμο βρίσκονταν έτσι κι αλλιώς...

Η φιλανθρωπία δεν είναι μόνο "χόμπι" των πλούσιων, αλλά και των ελληνικών κυβερνήσεων. Οι πρώτοι δίνουν κάποιο ελάχιστο ποσοστό των κερδών τους σε αγαθοεργίες, υπό το φόβο πως μπορεί να υπάρχει θεός και να τους τιμωρήσει γιατί υπήρξαν αδίστακτοι στη ζωή τους. Οι κυβερνήσεις, πάλι, το δεκαρικάκι στο ζητιάνο το έχουν βαφτίσει τα τελευταία χρόνια "stage", το πρόγραμμα που μας θυμίζει πως η δουλεία είναι εδώ, ενωμένη, δυνατή!
Είναι αλήθεια ότι με την κυβερνητική απόφαση περί μη ανανέωσης των "stage" στο Δημόσιο χάνουν τη δουλειά τους περίπου 12.000 άνθρωποι. Γιατί, όμως, αποκαλούμε δουλειά την ανασφάλιστη εργασία των 600 ευρώ το δίμηνo και δεν τη φωνάζουμε με το πραγματικό της όνομα; Είναι δουλεία και καλώς κάνει και την καταργεί η κυβέρνηση στο Δημόσιο γιατί υπήρξε έτσι κι αλλιώς κατάχρηση του αρχικού σκοπού των "stage", που ήταν η μαθητεία. Οσο για το ότι μένουν τόσοι άνθρωποι στο δρόμο, λυπάμαι που το λέω αλλά στο δρόμο βρίσκονταν έτσι κι αλλιώς και μάζευαν "δεκάρες"...

Αλλο οι διαφημίσεις, άλλο η πραγματικότητα...

Οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι ελληνικές τράπεζες σημείωσαν κέρδη το τελευταίο έτος. Κάποιες, μάλιστα, και υπερκέρδη σε περίοδο "ισχνών αγελάδων". Γι' αυτό κι έχουν χρήματα να διαφημίζονται με τη "σέσουλα" στους τηλεοπτικούς σταθμούς κι όχι μόνο. Σε αυτές τις διαφημίσεις ευτυχισμένοι υπάλληλοι εξυπηρετούν ευτυχισμένους πελάτες, οι οποίοι μένουν κάτι παραπάνω από ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες που τους προσφέρονται. Στις ίδιες διαφημίσεις μας διαβεβαιώνουν ότι είναι μαζί μας και στις εύκολες και στις δύσκολες στιγμές. Αυτά στις διαφημίσεις, γιατί στην πραγματικότητα δεν καταδέχονται ούτε το "πάγωμα" των δανειακών υποχρεώσεων εκείνων που αποδεδειγμένα δεν έχουν να πληρώσουν...

Απογραφή αλά ΠΑΣΟΚ...

Αν δεν το καταλάβατε, αυτό που επιχειρεί ο κ. Παπακωνσταντίνου στο Λουξεμβούργο, στη σύνοδο του Eurogroup, είναι απογραφή αλά ΠΑΣΟΚ. Οταν δηλώνει πως η κυβέρνηση της Ν.Δ. δε συμπεριέλαβε όλα τα στοιχεία στον υπολογισμό του ελλείμματος, ενώ εκείνος το κάνει για να δείξει στους ευρωπαίους πόσο καλό παιδί είναι και τι καμένη γη παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ, δε διαφέρει και πολύ από όσα έκανε ο κ. Αλογοσκούφης πριν πεντέμισι χρόνια...
Αυτό που αδυνατούμε να κατανοήσουμε ως χώρα ( φάνηκε και στην υπόθεση των λιμανιών) είναι πως τα ευνομούμενα κράτη έχουν συνέχεια. Επομένως, όταν εκθέτεις τον προκάτοχό σου κ. Παπαθανασίου ( που όντως ψευδόταν εν πλήρει επιγνώσει του ψεύδους του) δεν εξευτελίζεις εκείνον, αλλά τη χώρα σου. Αλλά είπαμε, ο προηγούμενος μήνας ήταν η εποχή της "σποράς" φρούδων ελπίδων, τώρα είναι η εποχή της δικαιολόγησης γιατί η "συγκομιδή" θα είναι μικρή...