Συνέχισε Ανγκελα, το ΔΝΤ σε περιμένει...

Είναι αλήθεια: δεν κλείσαμε άχρηστους δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες, δεν απολύσαμε πλεονάζον προσωπικό το οποίο δε μπορεί να αξιοποιηθεί αλλού, κάναμε κομματικές προσλήψεις ακόμα και την εποχή των μνημονίων, δεν καταπολεμήσαμε τη φοροδιαφυγή και δεν ανοίξαμε τα κλειστά επαγγέλματα. Οποιος πιστεύει, όμως, ότι το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα καταρρέει γιατί στην Ελλάδα καθυστερήσαμε να βάλουμε λουκέτο στον Οργανισμό για την Αποξήρανση της Κωπαΐδας ή γιατί ο Θ. Λυμπερόπουλος και η παρέα του των ταξιτζήδων εξακολουθούν να απολαμβάνουν τα συντεχνιακά τους προνόμια πρέπει να είναι πιο εθνικιστής κι από τον Ηλ. Κασιδιάρη! Η Ευρώπη και, συνεπακόλουθα, οι ΗΠΑ, η Κίνα και οι λοιπές αναπυγμένες κι αναπτυσσόμενες δυνάμεις δεν κρατούν την αναπνοή τους για το τί θα συμβεί στη χώρα μας επειδή την θεωρούν τον ομφαλό τής γης, αλλά γιατί κατανοούν πλέον σε πολύ μεγάλο βαθμό πως η παγκοσμιοποίηση ήταν μια φούσκα που τους απόφερε βραχυπρόθεσμα υπέρογκα κέρδη, αλλά μακροπρόθεσμα είναι σε θέση να τους βουλιάξει σε ύφεση πολύ μεγαλύτερη από εκείνη της δεκαετίας τού 1930...
Σε κάθε δράμα υπάρχει πάντοτε ένα μοιραίο πρόσωπο. Για την Ελλάδα ήταν ο ρεζίλης των Παπανδρέου, για την Ευρώπη είναι η Ανγκ. Μέρκελ. Η καγκελάριος όχι μόνο δεν έχει ως προτεραιότητα τη διάσωση της ευρωζώνης, αλλά ούτε καν της Γερμανίας! Στη δική της ιεράρχηση προηγείται η επανεκλογή της το φθινόπωρο του 2013 γι' αυτό και υποκύπτει στη λαϊκιστική και μισαλλόδοξη ατζέντα που της θέτουν φυλλάδες, με ευρεία απήχηση όμως στο εκλογικό σώμα, όπως είναι η "Bild". Δηλώσεις τού τύπου "όσο ζω δεν θα μοιραστούμε το ευρωπαϊκό χρέος" μπορεί να ηχούν όμορφα στα αφτιά τού μέσου γερμανού ψηφοφόρου, ο οποίος είναι κι αυτός θύμα μιας πολιτικής που προστατεύει τις γερμανικές πολυεθνικές και τράπεζες, ωστόσο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την Ευρώπη στον "τοίχο". Σε μια τέτοια περίπτωση προφανώς και θα εξαθλιωθούν οι πάντες. Μόνο που είναι λιγότερο επώδυνο να πέφτεις από τον πρώτο όροφο, όπου βρίσκεται η Ελλάδα, από το να γκρεμίζεσαι από το ρετιρέ όπου είναι εγκαταστημένη η Γερμανία...
Με τη μισή και πλέον ευρωζώνη είτε να έχει ενταχθεί είτε να βρίσκεται με το ένα "πόδι" μέσα στο Μηχανισμό Στήριξης είναι αδύνατο να συνεχιστεί η πολιτική που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα και η οποία επιτρέπει στο Βερολίνο να θησαυρίζει κι από τη δυστυχία των άλλων, τόσο με τα επιτόκια που λαμβάνει από το δανεισμό των "εταίρων" του όσο κι από το αρνητικό επιτόκιο με το οποίο δανείζεται το ίδιο. Οι χειμαζόμενες οικονομίες τής Ευρώπης προφανώς κι έχουν ανάγκη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων προς την κατεύθυνση της δίκαιης αναδιανομής τού παραγόμενου πλούτου, τα ευεργετικά αποτελέσματά τους όμως είναι μακροπρόθεσμα. Γι' αυτό και πρώτα ταΐζεις κάποιον που πεινά και, στη συνέχεια, του δίνεις τα εργαλεία ώστε να βρίσκει μόνος του την τροφή του. Αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα και οι άλλες χώρες που ζουν με μνημόνια έχουν ανάγκη άμεσης ρευστότητας, η οποία όμως δε μπορεί να κατευθυνθεί ξανά στις αμαρτωλές τράπεζες αλλά απευθείας στα φτωχότερα και μεσαία οικονομικώς στρώματα, ώστε να υπάρξει πραγματική επανεκκίνηση. Πείτε το ευρωομόλογα, εκτύπωση χρήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και χορήγησή του στα κράτη-μέλη χωρίς επιτόκιο ή όπως αλλιώς θέλετε. Η αυστηρή εμμονή, όμως, σε μια προτεσταντική λογική περί δημοσιονομικής πειθαρχίας πολύ πέρα από το όριο του σαδομαζοχισμού βάζει μπουρλότο σε όλο τον πλανήτη. Με λίγα λόγια, αν η Ανγκ. Μέρκελ δε ρίξει νερό στο κρασί της μπορεί να κερδίσει τις εκλογές τού 2013, ωστόσο όταν θα λήγει η νέα θητεία της ή και πολύ νωρίτερα θα είναι η σειρά τής χώρας της να ζητήσει τη στήριξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για να τα βγάλει πέρα...