Μόνο η υποταγή στο φόβο μπορεί να φέρει τον εμφύλιο...

Οσο πλησιάζουμε στις εκλογές γίνεται όλο και πιο φανερή η απόσταση που χωρίζει το πολιτικό-επιχειρηματικό και μιντιακό κατεστημένο τής χώρας από την κοινωνική πραγματικότητα. Φανερώθηκε και με την τραμπούκικη επίθεση του νεοναζιστή στις Λιάνα Κανέλλη και Ρένα Δούρου, την οποία έσπευσαν να καρπωθούν ακόμα κι εκείνοι που μέχρι πριν από λίγα χρόνια οραματίζονταν ένα μεγάλο "πατριωτικό" μέτωπο στο οποίο θα συμπαρατασσόταν με το ΛΑΟΣ και η Χρυσή Αυγή. Είναι για να γελά και να κλαίει κανείς ταυτοχρόνως όταν βλέπει τον Κ. Πλεύρη, τον ιδεολογικό πατέρα των σύγχρονων ναζιστών κι επικεφαλής τού ψηφοδελτίου Επικρατείας τού κόμματος του Γ. Καρατζαφύρερ, να καταφέρεται εναντίον τού δημιουργήματός του λες κι ο ίδιος δε λατρεύει τόσο πολύ το Χίτλερ ώστε να έχει δώσει το όνομα "Αδόλφος" στο σκύλο του...
Καθίστε ένα λεπτό κι αναρωτηθείτε: αν σε αυτήν τη χώρα οι εργαζόμενοί της αμείβονταν με βάση την ποιότητα και την ποσότητα της δουλειάς τους, αν δεν υπήρχαν άνεργοι παρά μόνο άεργοι, αν οι γέροντες λάμβαναν μια σύνταξη που να ανταποκρίνεται στα χρόνια της εργασίας τους και στις εισφορές που έχουν καταβάλει, αν οι νέοι γνώριζαν ότι οι πανεπιστημιακές τους σπουδές θα έβρισκαν ανταπόκριση στην αγορά εργασίας κι αν η Δικαιοσύνη λειτουργούσε με βάση την αρχή τής ισονομίας θεωρείτε πως θα ήταν ποτέ δυνατό να είχαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση μισαλλόδοξα κομματίδια, αλλά και θα τύγχαναν νομιμοποίησης διάφορες μορφές βίας που θυμίζουν περισσότερο χαβαλέ παρά επανάσταση; Αν οι κυβερνητικές πολιτικές των τελευταίων 38 χρόνων είχαν οδηγήσει στη δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου, μέσω και μιας φορολογικής πολιτικής η οποία δεν θα στόχευε σχεδόν αποκλειστικώς στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους, πιστεύετε ότι θα είχαμε φτάσει ποτέ στη δημιουργία ενός κομματικού κράτους και στα μνημόνια; Μάλλον όχι και γι' αυτό, προκειμένου να αποτρέψουμε μια κοινωνική έκρηξη ανυπολόγιστης έντασης, είναι πλέον κάτι παραπάνω από απαραίτητο ο λαός να ψηφίσει στις εκλογές τής ερχόμενης Κυριακής απαλλαγμένος από ψευτοδιλήμματα ψυχολογικής τρομοκράτησης έτσι ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο μετεκλογικώς ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης που θα στηρίζεται στο φόβο κι όχι στο μυαλό και στην καρδιά όσων θα την έχουν ψηφίσει. Σε διαφορετική περίπτωση όσα ζούμε σήμερα θα μοιάζουν απλώς με πυροτεχνήματα...