Ο τσιλιαδόρος των λύκων...

Ακόμα και οι αντίπαλοί της αναγνωρίζουν στην Αριστερά πως δεν της ταιριάζει ο καθωσπρεπισμός και η συμβατικότητα. Το αντίθετο, μάλιστα, αφού την κατηγορούν πως πολλές φορές οι λύσεις που προτείνει είναι ουτοπικές. Βλέπετε, στο δικό τους μυαλό οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις συνδέονται σχεδόν αποκλειστικώς με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την αποσάθρωση του όποιου κοινωνικού κράτους και τη διαιώνιση ενός συστήματος το οποίο εξασφαλίζει υπερκέρδη για τους λίγους κι άγρια λιτότητα για τους πολλούς. Γι' αυτό κι όταν ένα κόμμα μιλά για το αυτονόητο σε όσους έχουν διαβάσει το Σύνταγμα της Ελλάδος, πως ο καθένας δηλαδή θα πρέπει να συμμετέχει στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του, και για δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου η πολιτική κι επιχειρηματική ελίτ ξεσηκώνεται και κάνει λόγο για λαϊκισμό. Κι αν από κόμματα όπως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τα οποία διαχρονικώς υπηρέτησαν την αναξιοκρατία και τη διαφθορά, αυτή η επιχειρηματολογία μοιάζει λογική στο επίπεδο της αυτοσυντήρησής τους, η χρησιμοποίησή της κι από τη Δημοκρατική Αριστερά τού Φ. Κουβέλη μόνο θλίψη προκαλεί σε εκείνη τη μερίδα των ελλήνων πολιτών, που δεν είναι σώνει και καλά Αριστεροί, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν πώς είναι δυνατό ο δημοκρατικός σοσιαλισμός να περάσει μέσα από διαδικασία συμβιβασμών με πολιτικές, όπως είναι κατ' εξοχήν οι μνημονιακές, οι οποίες θέλουν να κάνουν πράξη τις πιο τρελές νεοφιλελεύθερες φαντασιώσεις...
Δυστυχώς, ο Φ. Κουβέλης με ιδεολογήματα περί "σταδιακής απαγκίστρωσης" από το μνημόνιο προσφέρει αριστερό άλλοθι σε εκείνους που λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο επί δεκαετίες και οι οποίοι σέρνονται σήμερα στα τηλεπαράθυρα δίκην ζόμπι τα οποία απαιτούν, με απειλές κι εκβιασμούς, να πιουν ακόμα και το λιγοστό αίμα που έχουν αφήσει να κυλά στις φλέβες των ελλήνων. Με ένα λόγο που όταν δεν προκαλεί χασμουρητά χαϊδεύει τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, ο οποίος διαθέτει μια σημαντική προσωπική περιουσία-κινητή κι ακίνητη, δείχνει ανήμπορος να αντιληφθεί ότι μια σημαντική μερίδα τού πληθυσμού δεν έχει τίποτα πλέον να χάσει παρά τις αλυσίδες του. Γι' αυτό και δε διαθέτει πια την υπομονή να περιμένει μήπως κι ευοδωθούν μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις με αυτούς που τον καταδυναστεύουν, αλλά ζητά λύση τού δράματος εδώ και τώρα. Οι άνεργοι, οι μετανάστες-έλληνες και ξένοι-, οι φτωχοί και νεόπτωχοι που δε μπορούν να αγοράσουν ούτε καν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους φάρμακα ή να εμβολιάσουν τα βρέφη τους δε διαθέτουν τον άπλετο χρόνο και χρήμα του Φ. Κουβέλη ώστε να βάζουν ως κόκκινη γραμμή τους την παραμονή στο ευρώ κι όχι την επιβίωσή τους. Ναι, να μείνουμε στο ευρώ, ωστόσο κανένα νόμισμα δεν αξίζει ως αντάλλαγμα τη γενοκτονία που λαμβάνει χωρά αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα. Είμαστε ένα βήμα πριν από την ανθρωπιστική κρίση κι όμως οι καθωσπρέπει Αριστέροι επιμένουν να ακκίζονται με τους πολιτικούς και μιντιακούς εκπροσώπους ενός συστήματος που πνέει τα λοίσθια και το οποίο εξακολουθεί να συντηρείται με ψευτοδιλήμματα...
Οσο κι αν διαφωνώ με την τακτική που ακολουθεί το ΚΚΕ, όσο κι αν εκτιμώ πως την ώρα τής καταστροφής δεν έχουμε περιθώριο να περιμένουμε την αταξική κοινωνία, οφείλω να παραδεχθώ ότι διατηρεί την ιδεολογική του καθαρότητα. Το εκλογικό σώμα, όμως, θα αποδειχθεί ακόμα σκληρότερο απέναντι σε εκείνους τους Αριστερούς που τη στιγμή τής μεγάλης του ανάγκης προτίμησαν να συστρατευτούν με τους βασανιστές του. Πολύ φοβάμαι για το Φ. Κουβέλη και τη βολεμένη παρέα του πως οι εκλογές τής 17ης Ιουνίου θα είναι μια δυσάρεστη έκπληξη. Κι αυτό γιατί ο λαός θα νικήσει ακόμα και το φόβο του και θα επιλέξει εκείνους οι οποίοι είναι έτοιμοι να συγκρουστούν για την προάσπιση των αναφαίρετων δικαιωμάτων του κι όχι τους νενέκους τής κάθε εξουσίας, οι οποίοι με αριστερή προβιά λειτουργούν σαν τσιλιαδόροι των λύκων...