Θα νικήσουμε, είναι αναπόφευκτο...

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ωραιοποιώ καταστάσεις. Κερδισμένος των εκλογών δεν είναι η πλειονότητα του ελληνικού λαού, αλλά το εγχώριο και διεθνές πολιτικό, επιχειρηματικό και χρηματοπιστωτικό κατεστημένο, το οποίο βλέπει να σχηματίζεται ξανά στην Ελλάδα μια κυβέρνηση εθελόδουλων υποτακτικών. Φαίνεται πως αρκετοί πρέπει να μείνουν άστεγοι, εντελώς άφραγκοι κι εξαθλιωμένοι ώστε να τραβήξουν από πάνω τους το χέρι τού δυνάστη τους...Η μόνη αλλαγή, εξάλλου, μπορεί να είναι η αντικατάσταση του "ορίτζιναλ" δεξιού Καρατζαφέρη από τον αριστερό όμοιό του. Φώτη, ξέρεις για ποιόν χτυπούν οι καμπάνες τής προδοσίας τού αριστερού κινήματος...

Μακάρι ο Αντ. Σαμαράς να αποδειχθεί πολύ καλύτερος της διεφθαρμένης και μισαλλόδοξης πολιτικής του ιστορίας, να φανεί αυτήν τη φορά καλύτερος διαπραγματευτής και η χώρα να γλιτώσει κάποια έστω από τα επαχθή μέτρα τού μνημονίου που ο ίδιος, βεβαίως, υπόγραψε. Μόνο που βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η βούληση να έρθει σε ρήξη με την τρόικα και, κυρίως, με την Ανγκ. Μέρκελ κι αυτή είναι προφανές ότι απουσιάζει από τον πρόεδρο της Ν.Δ. ο οποίος μάλλον θα δει το όνειρό του για την πρωθυπουργία, για το οποίο δέχθηκε εδώ και πολλά χρόνια να γίνει δούλος των διαπλεκόμενων συμφερόντων, να γίνεται πραγματικότητα. Είναι τουλάχιστον τραγικό, άλλωστε, ο νικητής των εκλογών να απευθύνει το πρώτο του μήνυμα μετά από την επικράτησή του όχι στο λαό που τον ψήφισε, αλλά στους δανειστές τής χώρας...
Εχει αρχίσει ήδη να παρουσιάζεται σα διαπραγματευτική επιτυχία μια πιθανή επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής τού προγράμματος άγριας λιτότητας, καθώς και η εκταμίευση κάποιων κονδυλίων για την ανάπτυξη. Λυπάμαι, αλλά δε μπορώ να αντιληφθώ γιατί θα πρέπει να πανηγυρίζουμε επειδή θα υφιστάμεθα μειώσεις μισθών και συντάξεων, χαράτσια, ανεργία κι εργασιακό μεσαίωνα για περισσότερο διάστημα από αυτό που προβλέπεται σήμερα. Οπως, επίσης, αδυνατώ να κατανοήσω γιατί οφείλουμε να χαρούμε επειδή οι ίδιοι και οι ίδιοι μεγαλοεργολάβοι θα πάρουν κι άλλα δημόσια έργα και θα μας πετάξουν σαν ξερολούκουμο ορισμένες προσωρινές θέσεις εργασίας, οι οποίες θα αμείβονται με μισθούς Βουλγαρίας και θα παρέχονται υπό συνθήκες σκλάβου σε γαλέρα...

Η πιστή εφαρμογή τού μνημονίου θα οδηγήσει σε μεγαλύτερα ελλείμματα και, συνεπακόλουθα, χρέος από τη στιγμή που τα μέτρα του επιτείνουν την ύφεση σε μια ήδη χειμαζόμενη οικονομία. Είχαμε την ευκαιρία στις εκλογές τής 17ης Ιουνίου να γλιτώσουμε τα χειρότερα. Αυτό που με παρηγορεί, όμως, είναι πως η κυβέρνηση των δοσίλογων που θα σχηματιστεί δεν θα έχει μακρύτερο βίο από την ψήφιση του επόμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος, το οποίο θα κατανέμει πάλι τα περισσότερα βάρη στα συνήθη υποζύγια και θα αφήνει στην ησυχία τους όλους εκείνους που μας κουνούν το δάχτυλο από τα χειραγωγούμενα μέσα ενημέρωσης και δε μπορούν με τίποτα να κρύψουν τη χαρά τους για την παράταση ζωής τού σαπισμένου πολιτικού κι επιχειρηματικού κατεστημένου. Η αλαζονεία τους φτάνει ακόμα και στο σημείο να απαιτούν να μην υπάρχει ούτε αντιπολίτευση σε αυτήν τη χώρα! Στο τέλος, όμως, δε μπορεί παρά να νικήσουμε. Είναι αναπόφευκτο...
Υ.Γ. Από το Φ. Κουβέλη δεν περίμενα τίποτα καλύτερο από το να παίξει τους ρόλους τού αναχώματος του συστήματος και του αριστερού άλλοθί του. Για το ΚΚΕ περιμένω, όμως, έστω και τώρα να αντιληφθεί ότι η απόφασή του όχι μόνο να μη συνεργαστεί αλλά και να επιτίθεται συνεχώς στο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγραφεί από τους ιστορικούς τού μέλλοντος ως μια νέα Βάρκιζα. Αν ο Περισσός έβλεπε μακρύτερα από τη "σκιά" του, σήμερα θα είχαμε αριστερή κυβέρνηση σωτηρίας αντί για έναν ανασχηματισμό των κυβερνήσεων Καραμανλή, Παπανδρέου και Παπαδήμου...