Ο χρήσιμος ηλίθιος του συστήματος...

Θέλει η Βασίλω...κι ο Φ. Κουρέλης να κρυφτούν και η χαρά δεν τους αφήνει! Ο πρόεδρος της Μειοδοτικής Αριστεράς ήταν τόσο πρόθυμος να συμμετάσχει οπωσδήποτε το κόμμα του σε μια κυβέρνηση που δε μπορούσε να περιμένει ούτε καν την ολοκλήρωση των συζητήσεων για το πρόγραμμα της ανασχηματισμένης κυβέρνησης Καραμανλή-Παπανδρέου-Παπαδήμου προκειμένου να βροντοφωνάξει πως θα της δώσει ψήφο εμπιστοσύνης. Εύχομαι να μην κάνει τελικώς το απονεννοημένο διάβημα και την τελευταία στιγμή να πει "όχι" σε μια πολιτική που θεωρεί, για παράδειγμα, δευτερευούσης σημασίας την άρση των μέτρων που μας επιστρέφουν στον εργασιακό μεσαίωνα. Φοβάμαι, όμως, πως όταν είσαι μέτριος μια ολόκληρη ζωή είναι πολύ δύσκολο να συναντηθείς με το μεγαλείο στα 64 σου χρόνια...
Δεν θέλω να πιστέψω ότι ο Φ. Κουρέλης λειτούργησε συνειδητώς ως δούρειος ίππος του καταρρέοντος συστήματος. Γι' αυτό και είμαι διατεθειμένος να αποδεχθώ ότι η τακτική του κινήθηκε από  μια αγνή πρόθεση σχηματισμού πάση θυσία κυβέρνησης, όποια κι αν ήταν αυτή, κι από μια αφελή πεποίθηση ότι τα Αουσβιτς τα επαναδιαπραγμάτευεσαι και δεν τα καταγγέλλεις. Είμαι τόσο καλοπροαίρετος, επίσης, που δεν θα δώσω έμφαση και στο ότι η Μειοδοτική Αριστερά δεν θα είχε καταφέρει να διατηρήσει το ποσοστό της αν δεν την ψήφιζαν πολλοί Αριστεροί που την ήθελαν μετριοπαθές "χαλινάρι" στο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι "τσόντα" σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Οπως και να έχει, όμως, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Κι ο Φ. Κουρέλης, πιστός στην ηττοπάθεια και στο συντηρητισμό τής "Αριστεράς" των νοικοκυρούληδων που υπηρέτησε μια ζωή κι ο μέντοράς του Λ. Κύρκος, αποδεικνύεται ο χρήσιμος ηλίθιος του συστήματος, ο "Αριστερός" που δίνει άλλοθι σε μια πολιτική η οποία διαιωνίζει την κοινωνική αδικία και την απαλλαγή από τις ευθύνες της, της πολιτικής κι επιχειρηματικής ελίτ που ρήμαξε τη χώρα...
Αν μη τί άλλο, πάντως, το εκλογικό αποτέλεσμα δίνει την ευκαιρία να πέσουν οι μάσκες μια και καλή. Με τους γερμανούς να επιμένουν ότι δεν αλλάζει τίποτα στο μνημόνιο, Αντ. Σαμαράς και Β. Βενιζέλος ψάχνουν ήδη να βρουν την επικοινωνιακή μέθοδο με την οποία θα περάσουν στο λαό τη νέα τους αποτυχία σαν επιτυχία. Ας μην τολμήσουν, όμως, να πανηγυρίσουν αν το μόνο που καταφέρουν είναι να μειώσουν το επιτόκιο δανεισμού ή την επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής τού μνημονίου. Αυτά δεν έχουν κανένα πρακτικό αντίκρισμα στους ενάμισι εκατομμύριο άνεργους, στους ανασφάλιστους εργαζομένους των 400 ευρώ και στους συνταξιούχους των 300 ευρώ, οι οποίοι θα κληθούν και πάλι να σηκώσουν βάρος που δεν αναλογεί στις καταταλαιπωρημένες πλάτες τους. Την ώρα που εκατοντάδες άνθρωποι σπρώχνονται στην ουρά για να πάρουν δωρεάν λίγα κρητικά προϊόντα, όπως έγινε σήμερα στο Πεδίον τού Αρεως, θα είναι τουλάχιστον ντροπή να ακούσουμε από τα στόματα των αποτυχημένων νέες θριαμβολογίες για ανύπαρκτες εθνικές επιτυχίες...
Υ.Γ. Μαθαίνω ότι ο Μ. Χρυσοχοΐδης κι ο Ανδρ. Λοβέρδος θεωρούν τους εαυτούς τους τόσο επιτυχημένους υπουργούς που δε συζητούσαν το ενδεχόμενο να μη συμμετάσχουν στη νέα κυβέρνηση. Τί κρίμα που η αυτοπεποίθηση και η ικανότητα είναι τόσο δύσκολο να βρεθούν στον ίδιο άνθρωπο...