Κουραστήκαμε να φοβόμαστε...

Κάνω μια έκκληση στα συστημικά κόμματα και μίντια: μη μας "ταΐσετε" ως το τελευταίο λεπτό τής προεκλογικής περιόδου άλλο φόβο. Εχουμε "βαρυστομαχιάσει" και το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να τον ξεράσουμε πάνω σας! Εχουμε βαρεθεί τον κάθε εκπρόσωπο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό να μας απειλεί, άλλος κουνώντας μας το δάχτυλο κι άλλος με ένα γλυκό χαμόγελο, πως έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του ακόμα κι αυτήν την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Από όσο γνωρίζω το Σύνταγμα δεν έχει αλλάξει πρόσφατα, οπότε ο ελληνικός λαός παραμένει κυρίαρχος. Η πολιτική κι επιχειρηματική ελίτ δεν τον σεβάστηκε καθόλη τη διάρκεια της πιο τρομολαγνικής προεκλογικής περιόδου στην ιστορία τής μεταπολίτευσης, ας σεβαστεί τουλάχιστον την ετυμηγορία του την Κυριακή και ύστερα ας αποσυρθεί όσο πιο διακριτικά γίνεται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας...
Κουραστήκαμε να φοβόμαστε, κουράστηκα να φοβάμαι. Γι' αυτό κι αδυνατώ να καταλάβω πού είναι το καταστροφικό και το προκλητικό στο να απαιτούμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής από αυτή που μας έχουν ορίσει τα μνημόνια. Ναι, θέλουμε να τιμωρηθούν όσοι εγκλημάτησαν σε βάρος αυτού του τόπου και είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε κι άλλες θυσίες, αρκεί να ξέρουμε όμως ότι θα οδηγήσουν σε μια δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου κι όχι στη διαιώνιση του σημερινού σάπιου συστήματος. Πώς μπορεί να έρθει, όμως, το καινούριο από εκείνους που είναι δέσμιοι των διαπλεκόμενων συμφερόντων και των υπογραφών που έχουν βάλει; Ποιοί, στα αλήθεια, περιμένουν τη σωτηρία τους από μια κυβέρνηση της οποίας πρωθυπουργός θα είναι ο Α. Σαμαράς ή ένας νέος Λ. Παπαδήμος ή κι ο ίδιος και υπουργοί της θα είναι, ως επί το πλείστον, υπουργοί που υπηρέτησαν τις αποτυχημένες κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου; Οι διάφοροι Χατζηδάκηδες και Λοβέρδοι κυβέρνησαν κι απότυχαν. Γιατί, επομένως, να οδηγηθούμε σε μια εθνική αυτοκτονία την Κυριακή ξανατοποθετώντας τους στις θέσεις από τις οποίες αποχώρησαν αποτυχημένοι;

Κουραστήκαμε να φοβόμαστε, κουράστηκα να φοβάμαι. Γι' αυτό κι επιλέγω την πραγματικώς εναλλακτική επιλογή στα μνημόνια και στα ψευτοδιλήμματα, η οποία ζητά την έγκριση του ελληνικού λαού κι όχι της τρόικας. Σε μια κοινωνία που οι πλούσιοι θα πληρώνουν τους φόρους που αναλογούν στο εισόδημά τους δεν θα τους έχουμε ανάγκη για να μας δίνουν δουλειές και να μας απειλούν πως αν τις μεταφέρουν στο εξωτερικό όσοι μείνουμε πίσω θα λιμοκτονήσουμε. Κι αυτό γιατί σε αυτήν την κοινωνία το κράτος θα διαθέτει τα απαραίτητα έσοδα για να διανέμει ισομερώς τον πλούτο έτσι ώστε να μην υπάρχουν λίγοι ζάπλουτοι και πολλοί φτωχοί, αλλά πολίτες με πραγματικώς ίσα δικαιώματα κι εξασφαλισμένο εισόδημα, οι οποίοι θα μπορούν να αποφασίζουν για τα κοινά χωρίς εξαρτήσεις από αφεντικά και κόμματα. Η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή δεν είναι τεχνικά προβλήματα, αλλά ζητήματα πολιτικής βούλησης δίκαιης αναδιανομής τής πίτας. Κι αν κάποιος είναι σε θέση να την εγγυηθεί είναι μόνο μια κυβέρνηση της όσο το δυνατό ευρύτερης Αριστεράς, την οποία επιθυμούν ακόμα και οι έλληνες που δεν θα την ψηφίσουν σε αυτές τις εκλογές υποτασσόμενοι στην τρομοκράτηση των φαύλων...