Η τελευταία εβδομάδα τής μεταπολιτευτικής Πομπηίας...

Ο Α. Σαμαράς θέλει να γίνει πρωθυπουργός ακόμα και λίγων ημερών ή μηνών! Οσοι δεν το πιστεύατε ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ένα και μοναδικό στόχο κι αυτός δεν είναι άλλος από το να γίνει ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου παντί τρόπω, μάλλον θα το συνειδητοποιήσατε μέσα στο Σαββατοκύριακο, όταν και η προεκλογική στρατηγική τής Ν.Δ. επικεντρώθηκε, γι' άλλη μια φορά, στις βρόμικες επιθέσεις, ανάγοντας σε ρυθμιστές τού εκλογικού αποτελέσματος κάποιους κυρίους Αμυράδες. Δυστυχώς για τη δεξιά ο Γ. Μιχελάκης δεν είναι μόνο ο χειρότερος εκπρόσωπος Τύπου κόμματος στην ιστορία τής μεταπολίτευσης, αλλά δεν είναι ούτε καν καλός δημοσιογράφος. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχε φροντίσει να μάθει ότι στον "τρομοκράτη τού ΣΥΡΙΖΑ", τον οποίο έσπευσε να ανακηρύξει ως κεντρικό πρόσωπο της προεκλογικής εκστρατείας, είχε δώσει συνέντευξη κι ένας από τους στενότερους πολιτικούς φίλους τού Α. Σαμαρά, ο Φ. Κρανιδιώτης!
Αυτά παθαίνεις, όμως, όταν αντί να προβάλλεις τις όποιες θέσεις σου αφιερώνεσαι ψυχή τε και σώματι στην αποδόμηση του πολιτικού σου αντιπάλου πετώντας λάσπη στον ανεμιστήρα...

Ευτυχώς για τον τόπο, η Ν.Δ. δεν θα είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές τής προσεχούς Κυριακής. Γι' αυτό και δεν θα μάθουμε ποτέ πώς είναι να κυβερνά κάποιος που δεν έχει κερδίσει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη τού λαού, αλλά έχει ανέλθει στην εξουσία μόνο και μόνο γιατί τον έχει κατατρομοκρατήσει με ψευτοδίλήμματα και μπόλικες δόσεις κάθε λογής μισαλλοδοξίας. Μέσα στην απελπισία τους, εξάλλου, τόσο ο Α. Σαμαράς όσο κι ο Β. Βενιζέλος, ο οποίος διεξάγει αγώνα κατά τού δικομματισμού (καημένο ΠΑΣΟΚ, τί σου 'μελλε να πάθεις!), προσπαθούν να βρουν αποκούμπι ακόμα και στην περίπτωση της Ισπανίας, η οποία δέχεται ευρωπαϊκή ενίσχυση χωρίς να υπογράψει κανένα μνημόνιο, από αυτά στα οποία έχουν βάλει φαρδιά πλατιά τις υπογραφές τους οι ίδιοι. Οι άνθρωποι που όπως αποδείχθηκε δε διαπραγματεύτηκαν σχεδόν τίποτα υπόσχονται σήμερα επαναδιαπραγμάτευση μιας συμφωνίας τα τρία τέταρτα της οποίας είναι καταστροφικά για την πλειονότητα του λαού. Οι πολίτες, όμως, την Κυριακή με την ψήφο τους θα αποδείξουν ότι δεν επιθυμούν απλώς αλλαγή ντεκόρ, αλλά ρήξη με πολιτικές και πρακτικές μιας 40ετίας η οποία οδήγησε στη χρεοκοπία τής χώρας. Η Ελλάδα και η Ευρώπη δε χρειάζονται κι άλλα μέτρα-"ασπιρίνες", τα οποία όχι μόνο δε διασώζουν το ευρώ αλλά στο τέλος θα οδηγήσουν στην καταστροφή ακόμα και τη Γερμανία, αλλά βαθιές τομές που δεν πρόκειται να πραγματωθούν με "μερεμέτια" σε μια σαθρή κατασκευή. Οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν έχουμε ανάγκη από περισσότερη λιτότητα, η οποία ευφημιστικώς αποκαλείται "εσωτερική υποτίμηση", κι από τραπεζοκρατία αλλά από μια κοινή πολιτική η οποία θα αναδιανέμει σε ίσες μερίδες τον ήδη παραγόμενο πλούτο και θα δίνει αναπτυξιακές ευκαιρίες στην πραγματική οικονομία, οι οποίες δεν θα αφορούν τους λίγους αλλά τους πολλούς...
Η Ευρώπη αλλάζει κι όσο κι αν θέλουν να το αποκρύβουν τα, όχι για πολύ ακόμα, κυρίαρχα μίντια αυτό οφείλεται κυρίως στο ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου και στον τρόμο της πολιτικής, τραπεζικής κι επιχειρηματικής ελίτ πως σε μια εβδομάδα από τώρα θα σχηματίζεται στην Αθήνα αριστερή κυβέρνηση αποφασισμένη να γκρεμίσει και τα τελευταία ερείπια της σαπισμένης μεταπολίτευσης και να οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα εποχή, στην οποία οι πάσης φύσης καταστροφείς τού ελληνικού λαού όχι μόνο θα περισσεύουν, αλλά θα είναι πολιτικώς νεκροί...