Βία στη βία τής βίας μέχρι να μείνουμε τυφλοί...

Είναι αυτονόητο ότι η χυδαία επίθεση του Ηλ. Κασιδιάρη στη Ρένα Δούρου και στη Λιάνα Κανέλλη είναι απολύτως καταδικαστέα. Αυτό που έγινε μπροστά στις κάμερες δεν ήταν τίποτα άλλο από την τηλεοπτική επιβεβαίωση του τρόπου λειτουργίας ενός νεοναζιστικού κόμματος όπως η Χρυσή Αυγή, το οποίο αντί για επιχειρήματα χρησιμοποιεί βία, βία και πάλι βία και μάλιστα σε βάρος των πιο αδύναμων μελών τής ελληνικής κοινωνίας. Σε διαφορετική χρονική συγκυρία, αν δηλαδή δε βρισκόμασταν σχεδόν μια εβδομάδα πριν από μια εκλογική αναμέτρηση η οποία μπορεί να ανατρέψει μια πολιτική που έχει φτάσει την πλειονότητα του λαού στα όριά της, θα φοβόμουν πολύ περισσότερο για το ποιά κατάληξη είναι δυνατό να έχει η νομιμοποίηση της λούμπεν βίας, από όποια πλευρά τού πολιτικού φάσματος κι αν προέρχεται...
Είμαι έτοιμος να αποδεχθώ τη βία μόνο ως ύστατο καταφύγιο απελπισμένων πολιτών, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους με οποιοδήποτε άλλο δημοκρατικό τρόπο, και μόνο όταν αυτή είναι στοχευμένη σε πρόσωπα και θεσμούς η καταστροφή των οποίων μπορεί να αλλάξει την πολιτική κατάσταση την επόμενη ημέρα κι όχι απλώς για επαναστατική γυμναστική ή για συμβολικούς λόγους. Σε αυτό το πλαίσιο, είμαι σε θέση να υπερασπιστώ τη βία στην Επανάσταση του 1821, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ή την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον Αλέξανδρο Παναγούλη. Μπορώ, επίσης, να αιτιολογήσω τη βία όσων σπάνε τράπεζες και βιτρίνες καταστημάτων ή ρίχνουν γιαούρτια σε ορισμένους υπουργούς. Λυπάμαι, όμως, αλλά δεν την υπερασπίζομαι γιατί δύσκολα μπορείτε να με πείσετε πως αν ρίξω ένα κεσεδάκι στο Γ. Νταλάρα ή στον Θ. Πάγκαλο η κοινωνία μας θα γίνει καλύτερη. Λυπάμαι, επίσης, αλλά δεν θα βάλω τη βία στη ζυγαριά και γι' αυτό και η καταδίκη μου των νεοναζιστών που μαχαιρώνουν μετανάστες είναι το ίδιο έντονη με την καταδίκη όσων πετούν αβγά σε πολιτικούς στις παρελάσεις. Ο Μαχάτμα Γκάντι δεν έλεγε ανόητα πράγματα όταν διατυμπάνιζε πως "οφθαλμός αντί οφθαλμού και στο τέλος ο κόσμος θα μείνει τυφλός"...
Θέλουμε να αλλάξει αυτή η χώρα; Αν συμφωνούμε σε αυτό, ας εξαντλήσουμε πρώτα τις επιλογές που μας δίνει η δημοκρατία για να τη μεταρρυθμίσουμε και ύστερα ας καταφύγουμε στους σουγιάδες και στα τσεκούρια. Κι ας σταματήσουν όλοι όσοι σήμερα από το πολιτικό κατεστημένο κλαυθμυρίζουν πάλι για τα αβγά τού φιδιού γιατί είναι εκείνοι που τα "κλώσησαν" τόσα χρόνια με τις μισαλλόδοξες κι αντεργατικές πολιτικές τους, οι οποίες άφησαν τους πολίτες έρμαια της φτώχειας και της ανασφάλειας...