Οι ηττοπαθείς δεν κέρδισαν κανέναν πόλεμο...

Αν ο Αντ. Σαμαράς, ο Β. Βενιζέλος κι ο Φ. Κουβέλης έπαιρναν στα χέρια τους, τον Οκτώβριο του 1940, το τηλεγράφημα του Μουσολίνι για άμεση παράδοση της χώρας, όχι μόνο δεν θα το επέστρεφαν όπως το πήραν αλλά θα το έκαναν δεκτό, υποστηρίζοντας πως αυτή είναι η πιο σώφρων και λιγότερο επώδυνη λύση για τους έλληνες. Αφού, βεβαίως, πρώτα θα είχαμε μετατραπεί σε μια ιταλογερμανική αποικία κι ο λαός θα υπόφερε από την πείνα μπορεί και να σχημάτιζαν μια επιτροπή διαπραγμάτευσης της κατοχής. Αν, επίσης, το τρίγωνο του διαβόλου βρισκόταν στην θέση τού Φερνάντο Σάντος, θα ενημέρωνε τους παίκτες τής εθνικής ποδοσφαίρου πως έχει συμφωνήσει με το γερμανό προπονητή να έχουμε μια "αξιοπρεπή" ήττα με 2-0 στον αγώνα τής Παρασκευής κι αυτό θα το παρουσίαζε ως ανεπανάληπτη επιτυχία. Αυτά, όμως, παθαίνει οποιοσδήποτε λαός σε καιρό πολέμου επιλέγει την πολιτική τού κατευνασμού από τη ρήξη με τον αντίπαλο που ζητά γη και ύδωρ...
Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα υπόφερε στα χρόνια τής κατοχής. Είναι, επίσης, πολύ δύσκολο για την εθνική μας ομάδα να ξεπεράσει το σκόπελο της Γερμανίας και να προκριθεί στα ημιτελικά τού ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όπως άλλωστε ήταν και το 2004 να κατακτήσουμε το κύπελλο. Ωστόσο, η εθνική αντίσταση και το Euro της Πορτογαλίας, αν και προφανώς δεν θεωρώ αυτά τα δύο γεγονότα ίσης αξιας, αποδεικνύουν ότι η ιστορία είναι πάντοτε γενναιόδωρη με εκείνους που προτιμούν το δρόμο τής αξιοπρέπειας και του αγώνα από εκείνον της υποταγής σε μια αγνώστου μητρός και πατρός μοίρα. Κι ο πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας, Ν. Τσάμπερλεν κουνούσε περιχαρής τη Συμφωνία τού Μονάχου με το Χίτλερ και την παρουσίαζε σαν "ειρήνη στην εποχή μας" για να πάρει την απάντησή του μόλις ένα χρόνο αργότερα, όταν ξεκίνησε το μεγαλύτερο αιματοκύλισμα του 20ού αιώνα, δηλαδή ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος...
Μακάρι να διαψευστώ πανηγυρικώς, αλλά ακόμα κι αν επιλέγαμε από μια αόρατη λίστα τους καλύτερους διαπραγματευτές τού κόσμου και τους στέλναμε στην Ανγκ. Μέρκελ πάλι η καγκελάριος της Γερμανίας θα έβγαινε νικήτρια, αν δεν τους επιτρέπαμε να φτάσουν μέχρι την καταγγελία τού μνημονίου. Οταν ο αντίπαλός σου γνωρίζει εκ των προτέρων ότι με την πρώτη απειλή που θα σου εκτοξεύσει εσύ θα βάλεις την ουρά στα σκέλια και θα τρέχεις να ψηφίζεις την ακόμα μεγαλύτερη υποδούλωση του λαού σου, είναι αυτονόητο ότι δεν θα σε πάρει ποτέ στα σοβαρά. Αφήστε που η Ανγκ. Μέρκελ έχει φανεί πως έχει του χεριού της τόσο τον Αντ. Σαμαρά όσο και το Β. Βενιζέλο και με τη λίστες τής Siemens...
Επαναλαμβάνω, μακάρι για το καλό όλων μας αυτός ο ανασχηματισμός των κυβερνήσεων Καραμανλή, Παπανδρέου και Παπαδήμου που ετοιμάζεται με λίγη "σαντιγί" από μειοδοτική Αριστερά να αποδειχθεί επιτυχημένος. Ακόμα, όμως, και σε μια τέτοια περίπτωση είναι αδιανόητο να μείνει η χώρα χωρίς ισχυρή αντιπολίτευση. Γι' αυτό και είναι τουλάχιστον αλαζονικό να ζητείται από το ΣΥΡΙΖΑ να συμμετέχει πάση θυσία σε ένα εκτρωματικό μόρφωμα ικανοποίησης πολιτικάντικων κι εξωθεσμικών συμφερόντων από τη στιγμή που η δική του στρατηγική απέχει παρασάγγας από αυτή των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Οταν ο ΕΛΑΣ, άλλωστε, συνεργάστηκε με τον ΕΔΕΣ στην κατοχή το έκανε για να ανατινάξουν το Γοργοπόταμο κι όχι για να φερθούν με ευγένεια στους κατακτητές...