Η αντιμνημονιακή "συμμορία τού λύκου"...

Το μνημόνιο είναι μια πολύ επικερδής μπίζνα, όχι μόνο γι' αυτούς που το υπερασπίζονται κι έχουν δει τα κέρδη τους να "αβγατίζουν" τα τριάμισι τελευταία χρόνια, αλλά και για αρκετούς δήθεν αντιμνημονιακούς, οι οποίοι έχουν επενδύσει σε αυτήν τους τη ρητορική είτε την πολιτική τους επιβίωση ή ανέλιξη είτε την απαλλαγή τους από επιχειρηματικά χρέη τού παρελθόντος είτε τη δημοσιογραφική τους αναρρίχηση. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τί θέση είχε στο πολιτικό σκηνικό ο Π. Καμμένος πριν καταφτάσει η τρόικα στη χώρα μας: ενός μικρομεσαίου πολιτικού τής αυτοαποκαλούμενης λαϊκής δεξιάς, οι θέσεις τού οποίου φλέρταραν με τον εθνικισμό και το φασισμό. Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος σήμερα είναι αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος το οποίο φιλοδοξεί να συγκυβερνήσει, με την Αριστερά παρακαλώ, μετά από τις εκλογές... 

Ο δημοσιογράφος Σ. Κοτρώτσος, ο οποίος ούτε ο ίδιος θυμάται πόσα κονόμησε ως δεξί χέρι τής Γ. Αγγελοπούλου πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες τού 2004, είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο τύπος εξέδωσε βιβλίο με το οποίο αναφέρεται επιτιμητικώς στην τρόικα εσωτερικού κι εξωτερικού ως συμμορία τού λύκου. Καμία αντίρρηση. Οπως, όμως, ανάδειξαν δημοσιογράφοι που εργάστηκαν στην εφημερίδα "Αποκαλύψεις", ο συγκεκριμένος "κύριος" είχε εφαρμόσει σε βάρος τους όλα τα αντιμνημονιακά μέτρα πριν ακόμα έρθει το μνημόνιο. Για την ακρίβεια, έβγαλε ένα έντυπο για το οποίο στην ουσία δεν πλήρωσε ποτέ τους εργαζόμενούς του σε αυτό. Και σήμερα θέλει να του δώσουμε κι εύσημα γιατί προχώρησε σε αυτό το εγχείρημα χωρίς τη συνδρομή νταβατζήδων. Αν επιχειρηματικότητα, όμως, σημαίνει μηδενικό ρίσκο γιατί δεν έχεις σκοπό να πληρώσεις κανέναν εργαζόμενο κυκλοφορώ κι εγώ, όχι αύριο αλλά σήμερα, εφημερίδα. Αλήθεια, αυτούς τους επιχειρηματίες, που καθαρίζουν κρεμμύδια πριν μιλήσουν για το μνημόνιο για να δείχνουν πως δακρύζουν για τον πόνο τού λαού, θέλουμε ώστε να πηγαίνουν στις παρουσιάσεις των βιβλίων τους ακόμα κι εκπρόσωποι της Αριστεράς;...

Φυσικά ο Σ. Κοτρώτσος δεν είναι ο μόνος δημοσιογράφος που γράφει αντιμνημονιακά άρθρα ή απαγγέλλει δια του ραδιοφώνου φιλιππικούς κατά της εγχώριας και διεθνούς πλουτοκρατίας, αλλά στο δικό του μαγαζί διατηρεί, για παράδειγμα, ανασφάλιστους εργαζόμενους, τους οποίους απασχολεί από το πρωί μέχρι το βράδυ για να υπηρετούν με πενταροδεκάρες το μεγαλείο του. Εχει γεμίσει και η δημοσιογραφική πιάτσα από αυτόκλητους Ρομπέν των Δασών, οι οποίοι εμφανίζονται ως δήθεν απηνείς διώκτες τής διαφθοράς, αλλά και οι ίδιοι προστατεύουν με την πένα και το λόγο τους συγκεκριμένους επιχειρηματίες και πολιτικά κόμματα. Με γαργαλά το χέρι μου για να γράψω ορισμένα ονόματα, αλλά θα περιοριστώ στον Σ. Κοτρώτσο, όχι γιατί τον θεωρώ τον πιο εκμαυλισμένο από όλους αλλά επειδή τον έβγαλαν ήδη "στη σέντρα" οι πρώην δούλοι του, συγγνώμη, εργαζόμενοί του ήθελα να γράψω. Ο λαός, όμως, δε χρειάζεται ανθρώπους που να τον χτυπούν φιλικώς στην πλάτη και ύστερα να του μπήγουν το μαχαίρι στο ίδιο σημείο, αλλά να απαλλαγεί από τους αγκιτάτορες του λαϊκισμού και της υποκρισίας, οι οποίοι του προκαλούν περισσότερη ζημιά. Κι αυτό γιατί τον κάνουν να πιστεύει ότι είναι φίλοι του, ενώ ανήκουν κι αυτοί στους πραγματικούς εχθρούς του...