Ανάμεσα σε δύο δεινά προτιμώ την πτώση τής κυβέρνησης...

Δεν ξέρω αν ο Αλέξης Τσίπρας έκανε καλά από άποψη τακτικής που κατάθεσε τώρα πρόταση μομφής και ούτε με ενδιαφέρει ιδιαιτέρως αν το έπραξε για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα εσωτερικά προβλήματα στο κόμμα του. Αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να πέσει αυτή η κυβέρνηση κι αυτό γιατί τυχόν πτώση της δεν θα φέρει το χάος, αλλά γιατί αυτή η κυβέρνηση είναι το χάος με το οποίο απειλεί τον ελληνικό λαό σε περίπτωση που καταψηφιστεί...

Αναγνωρίζω ότι η χώρα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο Συμπληγάδες: από τη μια ο νεοφιλελευθερισμός στο απόγειο της "δόξας" του, δηλαδή η πλήρης εξυπηρέτηση των συμφερόντων τής ελίτ σε βάρος των μικρομεσαίων. Κι από την άλλη ένας άκρατος λαϊκισμός, που δεν υπόσχεται μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά μια επιστροφή στο "όμορφο" παρελθόν (που δεν είναι και τόσο παρελθόν όσο θέλουν ορισμένοι να πιστεύουμε) του μικροκομματισμού, του συντεχνιασμού και των ψεύτικων υποσχέσεων. Μακάρι να διέθετα τη δυνατότητα μιας τρίτης επιλογής αυτήν την ώρα που σας γράφω, αλλά από την οικονομική γενοκτονία, την εθνική προδοσία και τη φαυλότητα αυτών που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια προτιμώ το έλασσον κακό...

Την ίδια ώρα, απορώ με εκείνους που απορούν και εξίστανται με τη βίαιη ανακατάληψη της ΕΡΤ. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση είχε πρώτα εγκαταλειφθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους της, την πλειονότητά τους τουλάχιστον, πριν πέσει στα νύχια των δυνάμεων καταστολής ενός καθεστώτος το οποίο στην προοπτική τού ταξικού εμφυλίου έχει επενδύσει όλες τις τελευταίες "οικονομίες" του. Αν όλοι αυτοί που κλαίγονται για την ΕΡΤ το τελευταίο διήμερο συνέχιζαν να βρίσκονται στο κτίριο της Αγίας Παρασκευής κι όταν το ζήτημα του λουκέτου στη δημόσια ραδιοτηλεόραση έπαψε να απασχολεί τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, κανείς από το Μέγαρο Μαξίμου δεν θα τολμούσε να πάρει την απόφαση για χρήση κρατικής βίας. Κι αυτό γιατί στις ημέρες μας, στις οποίες οι δικτατορίες είναι κοινοβουλευτικές κι όχι στρατιωτικές, τα τανκ δεν εισβάλλουν αν προηγουμένως δεν έχουν πειστεί οι νοικοκυραίοι ότι η τάξη και η ασφάλεια είναι σπουδαιότερες αξίες από την ελευθερία...

Οταν, επομένως, το πόπολο αδρανεί γιατί να μη βρίσκουν την ευκαιρία οι Σαχλαμαράδες και οι Βενιζέλοι να υπερασπίζονται τη νομιμότητα, την οποία οι ίδιοι θέσπισαν για να εξυπηρετήσουν τους εαυτούς τους και τους νταβατζήδες τους; Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, για να δικαιολογήσει τον αντιπρόεδρό του (ή, μήπως, οι ρόλοι είναι αντίστροφοι;...) υποστήριξε στην πρόσφατη παρωδία τηλεοπτικής συνέντευξης πως ο Β. Βενιζέλος έχει αθωωθεί από εξεταστικές επιτροπές τής Βουλής για όποια αδικήματα τυχόν τέλεσε για τα υποβρύχια και τη Λίστα Λαγκάρντ. Δεν θα επιμείνω στον πειρασμό να υπενθυμίσω πως κι ο Τσοχατζόπουλος είχε αθωωθεί από παρόμοιες επιτροπές ούτε ότι όταν κερνά ο Γιάννης και πίνει ο ίδιος, αυτό δε λέγεται δικαιοσύνη αλλά κοροϊδία...

Εστιάζω στο ότι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν κάνει το Σύνταγμα ξεσκονόπανο κι αυτήν ακόμα την κοινοβουλευτική διαδικασία πλυντήριο ξεπλύματος βρόμικων υποθέσεων (όταν "απλώς" δεν την απαξιώνουν πλήρως με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου) εμφανίζονται "α λα καρτ" δημοκράτες για να μας διδάξουν ήθος και σεβασμό στους θεσμούς. Υπενθυμίζω στους Αντ. Σαχλαμαρά και Β. Βενιζέλο πως κάποιος μπορεί να είναι είτε παπάς είτε ζευγάς. Οταν ο ίδιος άνθρωπος υποδύεται κάθε φορά κι από διαφορετικό ρόλο, αναλόγως με ποιός τον συμφέρει, δεν ξέρω  στα δικά σας χωριά αλλά στο δικό μου τον αποκαλούμε απατεώνα, χωρίς καν το "πολιτικός" ως επιθετικό προσδιορισμό...