ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ από μόνοι τους είναι λίγοι, μαζί μπορούν να γίνουν τα πάντα...

Ας αναρωτηθεί το ΚΚΕ ποιός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την εργατική τάξη: ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ΠΑΣΟΚ ή, μήπως, το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ, το οποίο μολονότι έχει πλέον ελάχιστη αποδοχή στο εκλογικό σώμα εξακολουθεί να κυβερνά αυτόν τον τόπο; Με λίγα λόγια, τί είναι προτεραιότητα; Να πολεμήσεις αυτό που ξέρεις ότι είναι σάπιο ή αυτό που κινδυνεύει να γίνει; Τη σαπίλα έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να την αλλάξεις αν συνεργαστείς μαζί της. Το πολύ πολύ να χαλάσει κι εσένα. Αντιθέτως, συνεργαζόμενος με αυτό που θεωρείς πως τείνει προς τη σήψη το αποτρέπεις από το να ακολουθήσει αυτήν την πορεία. Εκτός αν ο στόχος σου δεν ήταν ποτέ η λαϊκή ανατροπή, αλλά να λειτουργείς δίκην νταβατζή των εργατών και των μικρομεσαίων, διατηρώντας το μικρό μεν αλλά δικό σου "μαγαζάκι". Πολύ φοβάμαι πως στον Περισσό δεν ανησυχούν μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει νέο ΠΑΣΟΚ, αλλά μήπως δεν γίνει και χάσουν ο Δ. Κουτσούμπας, η Αλ. Παπαρήγα και οι άλλοι σταλινίσκοι που εκθέτουν με τη στάση τους την ηρωική ιστορία τού Κόμματος το "κόπιραϊτ" των λαϊκών διεκδικήσεων...

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ από μόνα τους είναι δύο αριστερά κόμματα με σοβαρές ελλείψεις. Το αποδεικνύουν ο ερασιτεχνισμός με τον οποίο επιλέγει η αξιωματική αντιπολίτευση υποψήφιους για την τοπική αυτοδιοίκηση και η νεκρική ιδεολογική ακαμψία στο "Σπίτι τού Λαού", την οποία περνούν για τίτλο τιμής. Δεν προκαλείς εμπιστοσύνη αν άλλα λες το πρωί κι άλλα το βράδυ, όπως κάνουν στην Κουμουνδούρου. Το ίδιο ισχύει, ωστόσο, κι όταν εν έτει 2014 λες τα ίδια με το 1924. Οποιος αλλάζει γνώμη συνεχώς κινδυνεύει να χαρακτηριστεί καιροσκόπος. Οποιος δεν αλλάζει ποτέ, μολονότι τα λάθη του είναι τόσο φανερά όσο ένας ελέφαντας μέσα σε ένα φούρνο μικροκυμάτων, στην καλύτερη περίπτωση είναι ισχυρογνώμων κι εγωιστής και στη χειρότερη ηλίθιος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, και το ΚΚΕ μαζί έχουν τη δύναμη να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων και τη νεοφιλελεύθερη κεντροαριστεροδεξιά και το νεοφασισμό. Ενωμένα αυτά τα δύο κόμματα, ακόμα και με τα αριστερίστικα όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή το Σχέδιο Β' του Αλ. Αλαβάνου, μπορούν να εξαλείψουν τα ελαττώματά τους μέσω της αλληλοσυμπλήρωσης των κενών τους και της επικάλυψης των αδυναμιών τους...

Ποιός αριστερός, αλλά και μη αριστερός θα έλεγε όχι σε ένα ριζοσπαστικό κόμμα με στερεή ιδεολογική συγκρότηση και πρωταρχικό στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη, το οποίο θα αντιλαμβανόταν τα μηνύματα των καιρών και θα επέβαλλε από την θέση τής κυβέρνησης την με κάθε τρόπο δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και την παροχή ίσων ευκαιριών για τη δημιουργία νέου; Δεν είναι κρίμα το κατεστημένο να έχει καταφέρει να ενώσει τις ελάχιστες εναπομείνασες δυνάμεις του και η Αριστερά να αιωρείται διασπασμένη στην θύελλα μικροκομματικών συμφερόντων κι ανώφελων εγωισμών; Τα μίντια της διαπλοκής έχουν ονομάσει "συμμαχία" την προσπάθεια διάσωσης Βενιζέλου, Λοβέρδου κι άλλων θλιβερών ερειπίων τής μεταπολίτευσης, έχουν στρώσει το κόκκινο χαλί σε έναν κακό δημοσιογράφο ο οποίος το μόνο που λέει στις στημένες συνεντεύξεις που δίνει, είναι πως θέλει να γίνει πρωθυπουργός και την ίδια ώρα η Αριστερά αυτοκαταστρέφεται, αρνούμενη να αδράξει τη χρυσή ιστορική ευκαιρία να φέρει μια επανάσταση δίχως όπλα σε αυτόν τον τόπο. Εχουμε κουβαλήσει πολύ νερό από την πηγή για να το χύσουμε στο βωμό τής ηττοπάθειας και της μιζέριας. Εχει φτάσει η στιγμή για την Αριστερά να απεκδυθεί το ρόλο τού Σίσυφου ή του Βασιλάκη Καΐλα και να γίνει η ίδια κυρίαρχη και ρυθμιστής των εξελίξεων. Αυτό, όμως, απαιτεί είτε Αλ. Τσίπρας και Δ. Κουτσούμπας να παρουσιαστούν ανώτεροι των περιορισμένων ικανοτήτων τους, σε ένα καζαντζακικό "κάνε ό,τι δεν μπορείς", είτε άλλες ηγεσίες...