Η Μέρκελ είναι ο διάβολος, αν έτσι αισθάνεστε καλύτερα...

Είναι η Ανγκ. Μέρκελ ο εωσφόρος, ο διάβολος με γυναικείο ταγέρ, η προσωποποίηση του απόλυτου κακού; Ολοι οι γερμανοί είναι ναζί, θιασώτες τού Γ' Ράιχ, στριφνοί κι αγέλαστοι τύποι που πιστεύουν στην ανωτερότητα της ράτσας τους; Ενδεχομένως να σας φαίνονται αστείοι οι χαρακτηρισμοί, αντανακλούν ωστόσο την πεποίθηση πολλών συμπατριωτών μας, οι οποίοι είτε από εθνικιστικά αισθήματα, φανερά ή υπολανθάνοντα, είτε από ευθυνοφοβία αναζητούν πάντοτε αποκλειστικώς στους ξένους τις αιτίες για τη δική τους σκλαβιά. Οχι, η καγκελάριος της Γερμανίας δεν είναι κάποιο ανθρωπόμορφο τέρας, αλλά μια μέτρια πολιτικός που θυσιάζει το μακροπρόθεσμο καλό και της δικής της χώρας προκειμένου να εξυπηρετήσει τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντά της και της ελίτ την οποία εκπροσωπεί, όπως ακριβώς δηλαδή κι ο Αντ. Σαχλαμαράς. Ούτε όλοι οι γερμανοί είναι αυταρχικοί δυνάστες που αποζητούν το κακό των ξένων. Είναι κι εκείνοι θύματα μιας προπαγάνδας σύμφωνα με την οποία η στασιμότητα, για παράδειγμα, των αποδοχών τους δεν οφείλεται στην ανάγκη εξυπηρέτησης των υπερκερδών των βιομηχάνων τής πατρίδας τους, αλλά στους "τεμπέληδες" νοτιοευρωπαίους. Μήπως, όμως, και οι έλληνες δεν συμπεριφέρονται σα να έχουν υπνωτιστεί ομαδικώς από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης συνειδήσεων;...

Αν ρωτήσει κανείς την πλειονότητα των συμπολιτών μας ποιά είναι η σχέση που συνδέει την Ανγ. Μέρκελ με τον Αντ. Σαχλαμαρά, η συντριπτική πλειοψηφία θα του απαντήσει πως είναι όμοια με αυτή ενός σκύλου με το αφεντικό του. Και θα έχει δίκιο. Είμαστε, ωστόσο, πάρα πολύ καλοί στο να απαιτούμε γενναιότητα από τους άλλους, αλλά οι ίδιοι να συμπεριφερόμαστε σαν κότες απέναντι σε εκείνους που μας αντιμετωπίζουν σα σκλάβους. Είναι λυπηρή αυτή η παραδοχή, αλλά είμαστε ένα έθνος "Ζήκων" που, όπως λέει κι ο ποιητής, "από τους άλλους ζητούμε παληκαριά κι εμείς έχουμε όλο λερωμένα τα βρακιά". Βρίθει ο τόπος από κουτσαβάκηδες που θα σκιτσάρουν την Ανγ. Μέρκελ με στολή των SS και το μουστάκι τού Χίτλερ (αρκετοί, άλλωστε, ανάμεσά μας πιστεύουν ότι είναι και βιολογική κόρη του, πέρα από το ότι μας ψεκάζουν νύχτα ημέρα!) και θα χρησιμοποιήσουν σεξιστικά σχόλια για να τη λοιδορήσουν, αλλά όταν έρθει η ώρα να σταθούν απέναντι στις "Μέρκελ" της δικής τους ζωής κατεβάζουν το κεφάλι κι από το στόμα τους δεν βγαίνει καμία άλλη λέξη πέρα από το "μάλιστα". Κι αν, φυσικά, το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης έχει αυτός που τρομοκρατεί, δεν είναι αθώος τού αίματος εκείνος που αφήνεται να τρομοκρατηθεί γιατί έτσι πιστεύει ότι δίνει ανάσες ξεκούρασης στον εγκέφαλό του κι απαλλάσσεται από τις προσωπικές του ενοχές...

Με την επίσκεψη Μέρκελ ολοκληρώνονται οι εορτασμοί για την έξοδο της χώρας στις αγορές, για την οποία θα πρότεινα να προστεθεί στην 25η Μαρτίου και στην 28η Οκτωβρίου ως μεγάλη στιγμή στην Ιστορία τής γλυκιάς μας πατρίδας. Με το που θα εγκαταλείψει, ωστόσο, η καγκελάριος το έδαφος του 17ου κρατιδίου τού οποίου είναι στην ουσία κυβερνήτης και, κυρίως, όταν κλείσουν οι κάλπες των εκλογών τού Μαΐου θα φανεί σε όλο της το μεγαλείο πόσο ψεύτικη ήταν αυτή η εβδομάδα που ζήσαμε και πόσο κοντά ποδάρια έχει η επικοινωνία όταν δεν βασίζεται στην πραγματικότητα. Αισθάνομαι πως βρισκόμαστε στα μισά μιας ταινίας μυστηρίου, όταν οι θεατές αρχίζουν να πιστεύουν ότι το έγκλημα έχει διαλευκανθεί, ο δράστης έχει βρεθεί κι όλα είναι μέλι γάλα. Μόνο που τότε συμβαίνει κάτι και μας επαναφέρει στη λογική η οποία θέλει ένα φιλμ μεγάλου μήκους να μην ολοκληρώνεται στα 45 λεπτά. Η άγρια λιτότητα σε βάρος των ίδιων και των ίδιων δεν τελείωσε και η ανεργία ενδεχομένως να μειωθεί αλλά αυτό θα οφείλεται στο ότι αρκετοί θα έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό ή απλώς θα αποδεχθούν ότι οι εργοδότες τούς κάνουν χάρη δίνοντάς τους μισθούς των 200 ευρώ. Δεν έχουμε φτάσει, ωστόσο, στο δραματικό φινάλε τού έργου, το οποίο δεν θα έχει "happy end". Θα το πλησιάζουμε μόνο όταν θα συγκρίνουμε το βιοτικό μας επίπεδο με αυτό των βούλγαρων, των ρουμάνων ή των μπαγκλαντεσιανών και δεν θα βρίσκουμε καμία διαφορά...