Την τελευταία εβδομάδα μπόρεσε να βρει μια χαραμάδα δημοσιότητας ο εργασιακός μεσαίωνας σε COSCO, Coca Cola, Wind, Vodafone, Πλαίσιο και ίσως και σε άλλες εταιρείες που τώρα μου διαφεύγουν και οι οποίες από την κυβέρνηση και τα μιντιακά παπαγαλάκια της θεωρούνται πρότυπα του θεωρήματος του "success story" και της "εταιρικής κοινωνικής ευθύνης". Αυτά τα παραδείγματα δεν χρησιμοποιούν, άλλωστε, οι σαμαροβενιζέλοι όταν θέλουν να μας μιλήσουν για τα οφέλη τού νεοφιλελευθερισμού, της ελεύθερης αγοράς και του μηδενικού κράτους; Στους ντόπιους και ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες δεν ορκίζονται πίστη και προσδοκούν από αυτούς επενδύσεις δίχως φορολόγηση και με εργασιακή "ελαστικότητα" προκειμένου να μας πείσουν για τα προτερήματα του καπιταλισμού έναντι του σοσιαλισμού, τον οποίο βεβαίως ταυτίζουν με το κακέκτυπο του σοβιετικού μοντέλου ώστε να τον απαξιώνουν; Και να που έρχονται τώρα οι αποκαλύψεις, οι οποίες βεβαίως ήταν γνωστές στους παροικούντες τους επιχειρηματικούς γίγαντες κι όχι μόνο, γύρω από τις πρακτικές αυτών των εταιρειών για να ξεμπροστιάσουν την πραγματικότητα πίσω από τα βραβεία που μοιράζουν ο ένας στον άλλο οι εκπρόσωποι της ελίτ για να κρύβουν το πραγματικό, κακάσχημο πρόσωπο ενός συστήματος το οποίο είναι κομμένο και ραμμένο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων έναντι των πολλών...
Βεβαίως δεν θα ακούσετε και δεν θα διαβάσετε τίποτα από όλα αυτά στα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής. Θα σας πουν τα πάντα για τις περούκες τού Ν. Μαζιώτη, για το ότι η γη έτρεμε την ώρα που η Ολ. Τρέμη αποχωρούσε από το "MEGA", για τις μεταγραφές-δώρα που κάνει ο Β. Μαρινάκης στην Θρυλάρα. Δεν θα μάθετε, όμως, ποτέ από αυτούς πως στη γαλέρα τής COSCO αποκαλούν τους εργαζόμενους "αναλώσιμα σκουπίδια", πως η Coca Cola διαφημίζει πως μένει στην Ελλάδα ενώ έχει κλείσει το εργοστάσιό της, πως στο Πλαίσιο χρονομετρούν ακόμα και την ώρα που περνά ένας εργαζόμενος στην τουαλέτα και δεν είναι όσο "πρέπει" παραγωγικός, πως στο "MEGA" και σε άλλα μίντια μας προπαγανδίζουν πως μαζί τα φάγαμε την ώρα που οι τράπεζες τους "κουρεύουν" και τους χορηγούν νέα παχυλά δάνεια που εσείς όχι μόνο δεν ονειρεύεστε πως θα σας "κουρέψουν" αλλά δεν σας τα έδωσαν ποτέ για λόγους "εξυγίανσής" τους, ή πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ερευνάται για σύσταση εγκληματικής συμμορίας, ένα βαρύτατο ποινικό αδίκημα.
Σας παραμυθιάζουν, επίσης, πως δεν θα ληφθούν νέα μέτρα και πως θα σας δώσουν κοινωνικά μερίσματα, οικογενειακά επιδόματα κι ελάχιστα εγγυημένα εισοδήματα όταν σας ανάγκασαν να ζείτε με φιλοδωρήματα γιατί σας στέρησαν τους μισθούς και τις συντάξεις σας, τις οποίες σκοπεύουν να περικόψουν κι άλλο προς τέρψη των εργοδοτών για τους οποίους επιστρέφουν το εργασιακό δίκαιο στην προ Σικάγου εποχή και στους οποίους μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές που σε εσάς είτε αυξάνουν είτε κατάσχουν ό,τι έχετε ή δεν έχετε για να τις εισπράξουν. Σας κοροϊδεύουν πως όλα αυτά είναι απαραίτητα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας όταν με τους επενδυτικούς τους νόμους επιχορηγούν με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τους Κοπελούζους και τους Μυτιληναίους για να "προσφέρουν" τρείς ή τέσσερις "ολόκληρες" θέσεις εργασίας. Μας κάνουν σκλάβους κι έχουν την απαίτηση να τους θεωρούμε και σωτήρες, να τους σφίγγουμε το χέρι από ευγνωμοσύνη και να καταριόμαστε την ώρα και τη στιγμή που θα έρθει η Αριστερά στην εξουσία για να καταστρέψει αυτόν τον "παράδεισο" που έχουν πλάσει για εμάς που τόσο "αγαπούν"...
Οταν το πρότυπο είναι η δουλεία, έχουμε όλοι μας υποχρέωση να αντιγράψουμε τον Σπάρτακο. Κι αν ακόμα δεν έχουμε το κουράγιο να αντιδράσουμε, τουλάχιστον ας πάψουμε να γινόμαστε οι χειροκροτητές των σφαγέων μας, το οποίο κάνει την ταπείνωσή μας ακόμα πιο εξευτελιστική. Η φοβική νοοτροπία τού "δεν αλλάζω τίποτα γιατί το καινούριο μπορεί να είναι χειρότερο" δεν ταιριάζει σε νοήμονα όντα, όπως άλλωστε και η επίκληση της συνωμοσιολογίας για να βγάζουμε τη δική μας ουρά έξω από την αποόδοση ευθυνών για την καταστροφή. Κανένας δεν μας κάνει χάρη που μας έχει στη δούλεψή του για πενταροδεκάρες. Αντιθέτως, εμείς του κάνουμε κι όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο καλύτερα για όλους μας. Δεν χρειαζόμαστε τις επενδύσεις κάποιων κροίσων για να επανεκκινήσει η οικονομία, αλλά τη δίκαιη αναδιανομή τού ήδη παραγόμενου πλούτου σε αυτήν τη χώρα.
Ναι, εκείνος που έχει μια επιχειρηματική ιδέα και παίρνει το ρίσκο να την εξελίξει δεν είναι δυνατό να αμείβεται το ίδιο με τον θυρωρό τού κτιρίου όπου εδρεύει η εταιρεία του. Ωστόσο, αν δεν υπήρχαν οι θυρωροί, οι κλητήρες, οι καθαρίστριες και οι υπόλοιποι υπάλληλοί του δεν θα μπορούσε να περάσει ποτέ στο στάδιο της υλοποίησης της έμπνευσής του. Κι όταν μιλάμε για την Ελλάδα, στην οποία η επιχειρηματικότητα είναι κατ' εξοχήν κρατικοδίαιτη, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω τα χρήματα των επιχειρηματικών τζακιών, τα οποία στην ουσία έχουν αντληθεί από το δημόσιο ταμείο, να επιστρέψουν στο λαό. Για όλα αυτά δεν απαιτείται να περικοπούν άλλες κρατικές δαπάνες, πολιτική βούληση χρειάζεται. Αυτή που δεν έχουν οι σαμαροβενιζέλοι και είναι ιστορικώς υποχρεωμένη να δείξει σε λίγους μήνες πως διαθέτει η Αριστερά για να μην καταντήσει η διακυβέρνησή της μόνο μια παρένθεση στο νεοφιλελεύθερο-νεοφασιστικό Αρμαγεδδώνα...
Βεβαίως δεν θα ακούσετε και δεν θα διαβάσετε τίποτα από όλα αυτά στα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής. Θα σας πουν τα πάντα για τις περούκες τού Ν. Μαζιώτη, για το ότι η γη έτρεμε την ώρα που η Ολ. Τρέμη αποχωρούσε από το "MEGA", για τις μεταγραφές-δώρα που κάνει ο Β. Μαρινάκης στην Θρυλάρα. Δεν θα μάθετε, όμως, ποτέ από αυτούς πως στη γαλέρα τής COSCO αποκαλούν τους εργαζόμενους "αναλώσιμα σκουπίδια", πως η Coca Cola διαφημίζει πως μένει στην Ελλάδα ενώ έχει κλείσει το εργοστάσιό της, πως στο Πλαίσιο χρονομετρούν ακόμα και την ώρα που περνά ένας εργαζόμενος στην τουαλέτα και δεν είναι όσο "πρέπει" παραγωγικός, πως στο "MEGA" και σε άλλα μίντια μας προπαγανδίζουν πως μαζί τα φάγαμε την ώρα που οι τράπεζες τους "κουρεύουν" και τους χορηγούν νέα παχυλά δάνεια που εσείς όχι μόνο δεν ονειρεύεστε πως θα σας "κουρέψουν" αλλά δεν σας τα έδωσαν ποτέ για λόγους "εξυγίανσής" τους, ή πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ερευνάται για σύσταση εγκληματικής συμμορίας, ένα βαρύτατο ποινικό αδίκημα.
Σας παραμυθιάζουν, επίσης, πως δεν θα ληφθούν νέα μέτρα και πως θα σας δώσουν κοινωνικά μερίσματα, οικογενειακά επιδόματα κι ελάχιστα εγγυημένα εισοδήματα όταν σας ανάγκασαν να ζείτε με φιλοδωρήματα γιατί σας στέρησαν τους μισθούς και τις συντάξεις σας, τις οποίες σκοπεύουν να περικόψουν κι άλλο προς τέρψη των εργοδοτών για τους οποίους επιστρέφουν το εργασιακό δίκαιο στην προ Σικάγου εποχή και στους οποίους μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές που σε εσάς είτε αυξάνουν είτε κατάσχουν ό,τι έχετε ή δεν έχετε για να τις εισπράξουν. Σας κοροϊδεύουν πως όλα αυτά είναι απαραίτητα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας όταν με τους επενδυτικούς τους νόμους επιχορηγούν με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τους Κοπελούζους και τους Μυτιληναίους για να "προσφέρουν" τρείς ή τέσσερις "ολόκληρες" θέσεις εργασίας. Μας κάνουν σκλάβους κι έχουν την απαίτηση να τους θεωρούμε και σωτήρες, να τους σφίγγουμε το χέρι από ευγνωμοσύνη και να καταριόμαστε την ώρα και τη στιγμή που θα έρθει η Αριστερά στην εξουσία για να καταστρέψει αυτόν τον "παράδεισο" που έχουν πλάσει για εμάς που τόσο "αγαπούν"...
Οταν το πρότυπο είναι η δουλεία, έχουμε όλοι μας υποχρέωση να αντιγράψουμε τον Σπάρτακο. Κι αν ακόμα δεν έχουμε το κουράγιο να αντιδράσουμε, τουλάχιστον ας πάψουμε να γινόμαστε οι χειροκροτητές των σφαγέων μας, το οποίο κάνει την ταπείνωσή μας ακόμα πιο εξευτελιστική. Η φοβική νοοτροπία τού "δεν αλλάζω τίποτα γιατί το καινούριο μπορεί να είναι χειρότερο" δεν ταιριάζει σε νοήμονα όντα, όπως άλλωστε και η επίκληση της συνωμοσιολογίας για να βγάζουμε τη δική μας ουρά έξω από την αποόδοση ευθυνών για την καταστροφή. Κανένας δεν μας κάνει χάρη που μας έχει στη δούλεψή του για πενταροδεκάρες. Αντιθέτως, εμείς του κάνουμε κι όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο καλύτερα για όλους μας. Δεν χρειαζόμαστε τις επενδύσεις κάποιων κροίσων για να επανεκκινήσει η οικονομία, αλλά τη δίκαιη αναδιανομή τού ήδη παραγόμενου πλούτου σε αυτήν τη χώρα.
Ναι, εκείνος που έχει μια επιχειρηματική ιδέα και παίρνει το ρίσκο να την εξελίξει δεν είναι δυνατό να αμείβεται το ίδιο με τον θυρωρό τού κτιρίου όπου εδρεύει η εταιρεία του. Ωστόσο, αν δεν υπήρχαν οι θυρωροί, οι κλητήρες, οι καθαρίστριες και οι υπόλοιποι υπάλληλοί του δεν θα μπορούσε να περάσει ποτέ στο στάδιο της υλοποίησης της έμπνευσής του. Κι όταν μιλάμε για την Ελλάδα, στην οποία η επιχειρηματικότητα είναι κατ' εξοχήν κρατικοδίαιτη, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω τα χρήματα των επιχειρηματικών τζακιών, τα οποία στην ουσία έχουν αντληθεί από το δημόσιο ταμείο, να επιστρέψουν στο λαό. Για όλα αυτά δεν απαιτείται να περικοπούν άλλες κρατικές δαπάνες, πολιτική βούληση χρειάζεται. Αυτή που δεν έχουν οι σαμαροβενιζέλοι και είναι ιστορικώς υποχρεωμένη να δείξει σε λίγους μήνες πως διαθέτει η Αριστερά για να μην καταντήσει η διακυβέρνησή της μόνο μια παρένθεση στο νεοφιλελεύθερο-νεοφασιστικό Αρμαγεδδώνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου